تکه فیلمی است که خبرنگار خارجی از آقای ظریف در باره عضویتش در سایت توییتر، علی‌رغم سانسور بودن این سرویس در ایران می‌پرسه.  

اگر مشتاق آشنایی با توانایی‌های دیپلماسی آقای «دیپلمات» هستید، فیلم را ببیند. آن وقت شاید تصویری از شیوه و کیفیت مذاکرات اتمی در پس درهای بسته هم بدستتان بیاید. 

جناب وزیر مثل دانش آموز خاطی که مچش را گرفته باشند، می‌کوشد خود را نزد خبرنگار مزبور تبرئه کند! او برای بدست آوردن تایید شخص خبرنگار له‌له می‌‌زند، انگار که اگر او بگوید قبول کردم، نجات یافته و تبرئه شده است.

دریغ از یک ذره هوشمندی، سرسوزنی اقتدار. تقریبا رفت‌انگیز است. جایی که حوزه تخصص دیپلمات‌هاست، و انتظار می‌رود آقای دیپلمات با سیاست و سخنوری طرف صحبت را فتیله پیچ، و بینندگان را قانع کند. در هیبت شاگردی ظاهر می‌شود که برای دریافت نمره قبولی به یک خبرنگار التماس می‌کند. 

من هر جای دیگری هم که حرف زدن و کنش و رفتار ایشان را دیدم،‌ از شخصیت‌سازی رسانه‌ای که برای این آدم ضعیف شده است حیرت کرده‌ام. 

پ. ن:
[یک لحظه احمدی‌نژاد را در آن موقعیت تصور کنیم. احتمالا با آن جمله معروف: «من از شما می‌‌پرسم آقای...» موقعیت را دگرگون و صحبت را به تناقضات سیاسی کشور خبرنگار می‌کشاند :))]