استدلال لیبرال‌ها برای عبور از رحمانی‌فضلی چیست؟

به گزارش پارس به نقل از فردا، این روزها  لیبرال ها رویه عجیب و غریبی را نسبت به دولت و همراهان حسن روحانی در پیش گرفته اند و هر کس که موافق و همراه با نظر لیبرال ها باشد مورد حمایت بی چون و چرای این جریان قرار می گیرد و هر وزیر یا مسئولی که همگام با نظریات آنان نباشد، مورد هجمه های سنگین رسانه ای قرار می گیرد.  

 
نمونه بارز این اتفاقات نیز طی هفته های اخیر به وضوح قابل مشاهده است. تئوریسین های جریان اصلاحات از یک سو چنان وزیر علوم دولت یازدهم را مورد حمایت قرار می دهند که گویا جایگاه آقای وزیر از رئیس جمهور نیز بالاتر رفته است. به طوری که حتی روزنامه دولتی ایران طی چند روز به بولتنی رسانه ای برای وزیر مورد استیضاح تبدیل می شود. اما در مقابل هجمه هایی از سوی این جریان به سمت رحمانی فضلی وزیر کشور صورت می گیرد که گویی این وزارتخانه تخلفات عدیده ای صورت داده و یا آبروی دولت یازدهم را به مخاطره انداخته است. حال سوال اینجاست که علت اصلی این هجمه های رسانه ای علیه رحمانی فضلی چیست و این جریان از کجا آغاز شد؟


 
ماجرای یک جلسه چالشی در دولت
 
طی هفته های اخیر جلسه ای در یکی از بخش های دولت برگزار می شود و در آن از مدیران و سردبیران رسانه های اصلاح طلب دعوت می شود تا در این جلسه شرکت کنند. این جلسه که به صورت ماهیانه و با هدف بررسی عملکرد وزارتخانه های دولت یازدهم برگزار می شود اما در آخرین مورد با چالش هایی جدی مواجه شد. چراکه این بار نوبت به بررسی عملکرد وزارت کشور بود و سکان هدایت این وزارتخانه نیز بر عهده کسی است که حضور وی در این جایگاه هیچگاه به مذاق اصلاح طلبان خوش نیامده است.  
 
در این جلسه ابتدا مسئولان رسانه های اصلاح طلب به شدت علیه رحمانی فضلی و حضور این فرد در وزارت کشور انتقاد کرده و حضور وی در این سمت را مانعی بر سر راه فعالیت دولت و اصلاح طلبان در انتخابات سال آینده مجلس دانستند. در این بین نماینده وزارت کشور نیز مقابل تندروی این جریان ایستادگی می کند و همین مسئله سبب می شود تا جلسه متشنج شده و نیمه تمام به پایان برسد.  
 
همین مسئله سبب شد تا لیبرال ها از یک سو از طریق رسانه های تحت نظر خود و از سوی دیگر به واسطه مصاحبه های چهره مطرح این جریان موضوع عبور از رحمانی فضلی و افزایش هجمه ها به وی را آغاز کرده تا از این طریق بتوانند رئیس دولت را وادار کنند که این وزیر کابینه را کنار بگذارد.  
 
استدلال اصلاح طلبان: این وزیر مانع انتخابات است!!!
 
رسانه های زنجیره ای این روزها دو مسئله جدی را پیگیری می کنند و بر موفقیت در این مسیر نیز تاکید دارند. اول اینکه این رسانه ها درصدد هستند تا با تمام توان از استیضاح وزیر علوم جلوگیری کنند و از سوی دیگر نیز برنامه ریزی مستحکمی برای عبور از رحمانی فضلی و ایجاد تغییرات در وزارت کشور انجام داده اند.  
 
در این بین رسانه های زنجیره ای حتی از گفتگو با شخص وزیر نیز کوتاهی نکردند و گفتگوهایی چالشی با محوریت فعالیت های رحمانی فضلی در وزارت کشور و انتخابات آینده ترتیب دادند. این در حالی است که همین رسانه های زنجیره ای چنان در جلوگیری از استیضاح فرجی دانا سینه چاک کردند که گویی این وزیر از اعضای کابینه دولت یازدهم است و دیگری جزو اعضای کابینه دولتی دیگر!
 
استدلال لیبرال ها در این زمینه نیز این بوده که رحمانی فضلی مانعی بر سر انتخابات سال آینده مجلس برای دولت و اصلاح طلبان خواهد بود. حال اینکه به چه دلیل چنین استدلالی در ذهن لیبرال ها شکل گرفته که وزیر کشور دولت یازدهم را مانع موفقیت خود در انتخابات می دانند، معلوم نیست. شاید هم مدعیان تقلب در انتخابات سال 88 خودشان نقشه هایی برای مهندسی انتخابات سال آینده مجلس دارند و در این راه به دنبال گماردن فرد مورد نظر خود در جایگاه وزارت کشور هستند.  
 
در این مسیر حتی محمدرضا خاتمی دبیر کل سابق جبهه منحله مشارکت و از جمله متحصنین مجلس ششم طی روزهای اخیر در گفت و گویی به انتقاد از وزیر کشور پرداخته و گفته انتقاد ما از دولت به چينشی است كه در حوزه مديريت سياست داخلی كشور به وجود آمده است . حتی یک رای اصولگرایانی که الان مدعی اصولگرایی هستند در سبد آقای روحانی قرار ندارد. این حُسن نیست که بگوییم یک وزیر را از جریان راست انتخاب کردم و یک وزیر دیگر را از جریان چپ . یا اینکه یکی اصولگراست و دیگری اصلاح طلب . در واقع نقد اصلي اصلاح‌طلبان به كابينه آقاي روحاني همين وزارت كشور است، اما به اين معنا نيست كه در جاهاي ديگر نقد نداشته باشيم. البته اصلاح طلبان به هيچ وجه به دنبال اين نيستند كه بگويند يك اصلاح طلب را انتصاب کنید.
 
بنابراین با توجه به روند فعالیت های لیبرال ها طی هفته های اخیر و هجمه های ایجاد شده علیه وزارت کشور، باید این هشدار را به رئیس جمهور داد که مراقب قیل و قال ها و شایعه پردازی های این گروه باشد. چراکه این جریان بیش از آنکه به فکر منافع دولت باشد به منافع جناحی و حزبی خود اهمیت می دهد.