چرا ما از حماس حمایت نمی کنیم؟

آخرین آمار قربانیان جنگ افروزی تازه دولت اسرائیل حکایت از جان باختن بیش از 1666 فلسطینی در برابر 66 اسرائیلی دارد. 

سازمان ملل اعلام کرده است که بیش از هشتاد درصد کشته شدگان فلسطینی را زنان و کودکان تشکیل می دهد و بسیار کمتر از ده درصد از قربانیان را نیروهای نظامی وابسته به حماس، جهاد اسلامی و دیگر گروههای مبارز - مقاوم - فلسطینی. 

این در حالی است که بیش از 95 درصد قربانیان اسرائیلی را سربازان این کشور تشکیل می دهند. 

موضوع بسیار روشن است. ارتش اسرائیل که از آن به عنوان یکی از ارتش های قدرتمند جهان نام برده می شود با در اختیار داشتن پیشرفته ترین سلاح ها ، از زمین، دریا و آسمان، "به طور دقیق و هدفمند" ، "زنان و کودکان" غزه را هدف قرار داده است. منطقه ای در حصر که بر اساس گزارش های سازمان ملل "فقیرترین" و یکی از "متراکم ترین" مناطق دنیاست. 

همینطور جای هیچ شکی نیست که حماس تا اینجای کار تنها "نظامیانی" را که وارد خاک غزه شده اند را مورد هدف قرار داده است و دو شهروند اسرائیلی هم که کشته شدند نه به خاطر "هدف گیری" و عمد، که به علت خطای موشک های حماس جان باختند. زیرا اساسا موشک های حماس توانایی "هدف گیری مستقیم" را ندارند!

به بیانی دیگر در طی 26 روزی که از جنگ تمام عیار اخیر می گذرد، حماس تنها نیروهای "نظامی اسرائیلی" را، آنهم در مناطق عملیاتی نظامی کشته است، در حالی که اسرائیل به مدراس سازمان ملل، منازل مسکونی، بیمارستانهاف مساجد، سواحل باز دریا، بازارهای پر ازدحام، منابع سوخت و تولید برق حمله می برد و بی رحمانه یک "کودک کشی" و یک نسل کشی تمام عیار را به راه انداخته است.

اسرائیل به طور هدفمند بیش از 40 هزار خانه را در غزه ویران کرده است. شهر را در تاریکی مطلق فروبرده است و از هر سو آتش بر سر این سرزمین کوچک پرجمعیت می ریزد. هفتاد درصد جمعیت غزه را کسانی تشکیل می دهد که اسرائیل در طی دهه های اخیر آنها را از شهرها و روستاهای خود آواره کرد، از سراسر فلسطین آنها را راند و خانه هاب آنها را به زور غصب کردند. 

شهروندان غزه در این شبها همچون ارواح وحشت زده سرگردان در میانه خرابه ها، از کوچه ای به کوچه ای دیگر پناه می برند و اینگونه شام تاریک خود را به صبح می رسانند تا صبح در میان روشنی روز و غرش هواپیماهای اسرائیل اجساد خود را از زیر آوارها بیرون بکشند. تنها در شب گذشته 100 نفر در این بمباران ها جان خود را از دست دادند.

آیا حماس به ارزش های اخلاقی و قوانین پذیرفته شده جهانی در زمان جنگ متعهدتر است یا ارتش قدرتمند، اشغالگر و متاسفانه مورد حمایت جهانی اسرائیل؟ آیا حماس تهدیدی برای زنان و کودکان و شهروندان غیر نظامی است یا اسرائیل؟ 

در تمام دو سال گذشته، از زمان آتش بس 2012 تا جنگ افروزی کنونی اسرائیل، حتی یک شهروند اسرائیلی، یک سرباز اسرائیلی، توسط حماس کشته نشد و یا به گروگان گرفته نشد. در حالی که اسرائیل در همین مدت 32 فلسطینی ساکن غزه را به قتل رساند. 

اگر در دوسال اخیر حماس هیچ خطری برای اسرائیل به وجود نیاورد چگونه تصویر شیطانی از نیروهای حماس علیه شهروندان اسرائیلی ارائه می شود؟ بر اساس کدام تهاجم و کشته شدن کدام شهروند اسرائیلی؟

آیا حماس در یک انتخابات آزاد منتخب مردم فلسطین نشد؟ انتخاباتی که با فشار جورج بوش و با نظارت اتحادیه اروپا در سرزمین های فلسطینی برگزار شد، انتخاباتی که خود غربی ها آن را برهم زدند و در یک یورش ارتش اسرائیل 70 عضو پارلمان فلسطین را با خود به زندان بردند.  

آیا حماس چند ماه پیش با محمود عباس به تفاهم نرسید و دولت وحدت ملی تشکیل نداد؟ دولتی که قرار بود تا مذاکرات صلح را با اسرائیل دنبال کند؟ اگر حماس با این اقدام خود به دبیال صلح بود، اگر هیچ خطری برای شهروندان اسرائیلی نبود، پس چگونه غربی ها "حق دفاع از خود" برای اسرائیل قائل می شوند؟ دفاع در برابر کدام تهاجم؟؟ 

آیا هرگز غربی ها و اسرائیلی ها به فلسطینی ها اجازه دادند تا در یک دمکراسی، نخبگان و رهبران خود را تغییر دهند؟ مسئول مردابی که در فلسطین حکم فرما شده کیست؟ کدام کشورها فلسطین را به این روز کشاندند؟ 

آیا وقتی رژیمی، با نیروهای نظامی اش سرزمینی را اشغال کند، مردم آن سرزمین حق دفاع از سرزمین خود و خانه های خود را ندارند؟ آیا فرانسوی ها در برابر نیروهای اشغالگر آلمان، مقاومت نکردند؟ آیا دست به اسلحه نبردند؟ آیا به مقاومت خود و به آزاد سازی میهن خود افتخار نمی کنند؟ آیا ما ایرانی ها به "محمد جهان آرا" و نیروهایش که خرمشهر اشغال شده را از دست نیروهای دشمن آزاد کرد افتخار نمی کنیم؟

آیا فلسطینی ها برای صلح 20 سال مذاکره نکردند؟ آیا 12 سال آزرگار نیست که عربها دائم تمنای صلح با اسرائیل را می کنند، حتی سوریه و لبنان و فلسطینی ها، به شرط بازگشت به مرزهای 1967 ، مرزهایی که سازمان ملل و امریکا می گویند. آیا 12 سال آزگار نیست که اسرائیل " هیچ پاسخی" به اتحادیه عرب نداده است؟ آیا بزرگترین عملیات تروریستی اسرائیل قتل نخست وزیر این کشور اسحاق رابین نبود؟ آیا جرم اسحاق رابین جز این بود که "می خواست سرزمین یهودیان را با عربها تقسیم کند." 

آیا اویدگور لیبرمن وزیرامورخارجه کنونی اسرائیل نگفت :" قبل از اینکه فلسطینی ها را از این سرزمین ها بیرون کنیم اول باید یهودیانی را بیرون کنیم که دنبال خیانت و صلح هستند."

آیا نماینده پارلمان اسرائیل در یک "آزادی بیان رشک برانگیز"! نگفت که به زنان و دختران فلسطینی تجاوز کنیم تا روحیه مبارزه را از آنها بگیریم؟ 

آیا جهان عمدا خود را به کوری، به کری به لال بودن نزده است؟

اگر دولت اسرائیل دائما مذاکرات صلح را به شکست بکشاند و همچنان بر اشغال بیشتر مناطق فلسطینی تاکید کند، اگر جهان قدرتمند غرب نه تنها مانع درخواست های سیاسی فلسطینی ها برای تشکیل کشور خود شوند، بلکه سلاح های پیشرفته هم در اختیار اسرائیل قرار دهند تا یک ملت به اسارت کشیده شده را به طور وحشیانه قتل عام کنند، چه گزینه ای می ماند؟

اهالی غزه باید در گرسنگی بمیرند؟ یا همچون کرانه باختری، سرزمین هایشان تحت اشغال درآید و میزبان شهرک های یهودی شوند؟ حماس تروریست است؟ دولت محمود عباس که تروریست نیست! نتیجه همکاری 20 ساله عباس با اسرائیل تنها ویرانی هزاران خانه فلسطینی و ساخته شدن دهها هزار خانه برای یهودیانی است که مستقیما از روسیه وارد اسرائیل می شوند. 

برگردیم به این روزها، اگر حماس در مقام مقایسه با ارتش اسرائیل در جایگاه والاتر و انسانی تری قرار گرفته است ، اگر حماس مسئولیت پذیری خود در رعایت آتش بس و خویشتنداری خویش را نشان داده است، پس چرا زبانها به حمایت از حماس نمی چرخد؟ 

داستان روشن است. دولت اسرائیل تلاش دارد تا تمام رهبران فلسطینی را "بی اعتبار" جلوه دهد. با ساطور رسانه ای اش آنها را تکه تکه و بی اعتبار کند تا کمتر کسی به خود جرات حمایت از انها - از کسانی که در برابر اسرائیل ایستاده اند - را بدهد.

بنیامین نتانیاهو همین چند روز پیش در گفتگو با "سی بی اس" آشکارا این موضوع را اعلام کرد، اینکه :" ما می خواهیم همزمان فلسطینی ها خلع سلاح و بی اعتبار شوند"! خلع سلاح شوند تا نتوانند از خود دفاع کنند، بی اعتبار شوند تا ما نیز نتوانیم از آنها دفاع کنیم. 

دولت اسرائیل سالها چهره شیطانی از یاسر عرفات نشان داد، او را فردی معرفی کرد که صلح طلب نیست. حتی زمانی که جنازه یاسر عرفات هم به خاک سپرده شد ، روزنامه های اسرائیلی بی هیچ گونه شرمی دست به یک بازی تبلیغاتی کثیف زدند و عامل مرگ عرفات را "ایدز" عنوان کردند، تا اینگونه رهبر کاریزماتیک فلسطینی ها در چشم مردمش فروبریزد. تا ذهن و قلبهای فلسطینی ها و آنهایی که با فلسطینی ها همدردی می کنند، نسبت به مسئله فلسطین و رهبران آن خدشه دار شود. 

رسانه های اسرائیلی و دولت اسرائیل هیچ ابایی نداشتند که اینجا و آنجا بنویسند و بگویند که " نیمی از کابینه یاسر عرفات جاسوس و وابسته موساد هستند". این تاکتیک اسرائیل برای از هم پاشاندن اتحاد فلسطینی ها بود. 

بنگرید به اغلب آنهایی که به صراحت از اقدامات وحشیانه و غیر انسانی اسرائیل انتقاد می کنند ، اما جمله خود را به پایان نمی رسانند مگر آنکه دشنامی هم به رهبران فلسطینی بدهند. 

اسرائیل امروز نه تنها بر کمکهای گسترده سیاسی و نظامی و اقتصادی ایالات متحده آمریکا ، رسانه های "بی طرف" جهانی، سکوت مرگبار عربها، گنبدهای آهنین، هواپیماهای فوق پیشرفته خود تکیه زده است، که قلب و روح منتقدین خود را نیز نشانه رفته است. 

شما به راحتی از ما انتقاد می کنید اما توان حمایت از هیچ کس که در برابر ما می ایستد را ندارید. ما بر قلب و زبان شما نیز چنگ انداخته ایم!