واقعا جاي دعواها روي مخ مردم است؟!

اگر تشبيه كنيم فضا را با فضاي جنگي دهه شصت نشنيدم در فضاي عمومي و رسانه اي كشور كسي سياست ها تصميمات يا حتي روشهاي اعمال شده در جنگ را زير سوال ببرد يا نقدش كند.با اينكه حداقل بعد از جنگ و انتشار خاطرات اقايان سياسي نشان مي دهد در همان موقع هم اختلاف نظر كم نبوده است دعوا كم نبوده ولي با اينكه موضوع موجوديت كشور، تماميت ارضي كشور و خاك و خون بوده اين اختلافات به متن جامعه كشيده نشده است. اما امروز راه و نيم راه همايش و سخنراني و مصاحبه ي دلواپسانه مي بينيم. يك روز مدت زمان رفع تحريم ها بیش از بیست سال اعلام مي شود روزي خبر از به باد دادن همه داراي هاي كشور مي شود و قس علی هذا...

 نمي گويم اين حرفها همه غلط است نه ممكن است درست باشد بنده غیر کارشناس دهها اشکال بر مذاکرات به ذهنم می رسد و سرنوشت کسی که به جای خدا و به کد خدا توکل کند هم برایم روشن تر از روز است ولي به هر حال واقعا جاي اين دعواها روي مخ مردم است؟! 

اين آقايان مي فهمند وقتي دارند دائم از اين همه كلاه گشادي كه سر ملت مي رود حرف مي زنند چه بلايي سر تصوير ذهني و برند ملي مردم از كشورشان مي آورند؟ مي دانند فشار رواني ناشي از ترسيم اين همه امتياز  دهي و تحقیر براي ملتي كه سي سال است بيشترين سختي ها و هزينه ها را براي استقلال و ندادن باج داده است چه تاثيري بر رفتار اجتماعي و سياسي و مشاركت سياسي مردم در آينده خواهد داشت؟ پمپاژ این سطح از نگرانی به کف جامعه که حداقل در کوتاه مدت تاثیری در نحوه اداره مذاکرات ندارند چه منفعتی خواهد داشت؟

این دوستان گمان نمی کنند در مسائل به این درجه از اهمیت چانه زنی ها و فشار های سیاسی با بهره گیری از ساختار موجود قدرت در کشور موثر تر خواهد بود؟ مگر اين مملكت ساختار و نظام سياسي ندارد؟ آیا تا امروز این همه انتشار نگرانی عمومی در روند مذاکرات تاثیری داشته که همچنان بر روش گذشته خود اصرار می کنند؟ شواري عالی امنيت ملي، كمسيون امنيت ملي و شوراي راهبردي سياست خارجي ندارد؟ از همه مهمتر مگر اين مملكت رهبر ندارد؟

ترسيم تصويري از رهبري کم قدرت و محافظه کار كه ممكن است در اثر فشار سياسي داخلی منافع مبنايي ملي و استقلال كشور را وجه المصالحه قدرتهاي سياسي داخلی كنند بزرگترين توهين عملي به ايشان و عدم درک عملي جایگاه و وظایف ولايت فقيه است. 

در اين ميان بي خيالي دستگاه ديپلماسي هم قابل چشم پوشي نيست. از يك طرف هم با  بي تفاوتي ، تملق بی خاصیت، كلي گويي و انعفال مراجع پاسخگويي مواجه هستيم. واقعا روابط عمومي وزارت خارجه مي شود بفرماييد دقيقا خاصيتشان چيست؟