به گزارش پارس به نقل از مسیرانلاین ؛ "تام دانيال" جاسوس سازمان اطلاعات و امنيت ايالات متحده آمريکا (CIA) با بلند کردن ريش خود و تغيير نام، خود را شيخ "أبو اللواء الصوري" معرفي کرده و موفق شد در مأموريتي چند ساله به گروهک تروريستي القاعده بپيوندد . وي با يک گذرنامه جعلي لبناني با نام "تيسير جودت عبدالهادي" خود را به القاعده رساند و با نام شيخ "أبو اللواء الصوري" بعد از پيوستن به القاعده، موفق شد با هوش و زکاوتي که داشت، به سرعت رشد کند و به يکي از تصميم گيران و طراحان اصلي اين شبکه تبديل شود.  به گزارش مسیرانلاین طرح انفجار تعدادي از حرم هاي ائمه عليهم السلام و مساجد و حسينيه هاي شيعيان در سراسر جهان، لو دادن مخفیگاه  "ابو مصعب الزرقاوي" رهبر القاعده عراق و از همه مهمتر لو دادن نقشه های القاعده در حمله به پایگاههای امریکایی از عملکردهای وی در طول کارکرد وی در القاعده بشمار میرود.


tom_daniel

فارغ از صحت و سقم این مطلب که در رسانه های دنیا بازتاب پیدا کرد این سوال مطرح است که با توجه به قدرت مانور بالای دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی ایران در داخل و خارج از مرزها (که بویژه در دستگیری فوق العاده عبدالمالک ریگی به اوج خود رسید)، چرا حمله و تحرکات بسیار سریع داعش در خاک عراق مورد رصد سریع و پیشگیرانه دستگاههای امنیتی ایران که عملیاتهای برون مرزی را برعهده دارند قرار نگرفته است؟ به گزارش مسیرآنلاین هم اکنون کاملا مشخص است که ماجرا طرحی سازمان‌یافته و گسترده و دارای پشتوانه مالی عظیم برای ساقط کردن دولت انتخابی عراق بوده است که در پوشش داعش آغاز شد. در این طرح، اعضای متنفذ سابق حزب بعث و افسران نظامی و مأموران و مخبران اطلاعاتی و گارد ریاست‌جمهوری صدام و سران قبایل وفادار به صدام، در کنار دولتمردان خودفروخته بغداد، نقش اصلی ایفا کردند. این توطئه با پول سعودی و شبکه مخفی سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل (موساد) و بریتانیا (ام. آی. سیکس)، که از دیرباز دارای نفوذ فراوان در عراق بوده‌اند، و حمایت سیاسی نئوکان‌های آمریکایی و چهره‌های سرشناسی چون تونی بلر، نخست‌وزیر سابق بریتانیا، انجام گرفت. سیمون هندرسن در فارین پالیسی 13 ژوئن، در مقاله‌ «نبرد عراق جنگ سعودی با ایران است»، نوشت: عملیات داعش در عراق شبیه تاکتیک‌های غافلگیرکننده بندر بن سلطان [رئیس سابق سرویس اطلاعاتی عربستان] است. با این توصیفات بنظر می رسد که علاوه بر امنیت داخلی که انسجام همه جانبه دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی را به همراه دارد، ضروریست با برنامه ریزی گسترده تر و تلاش هایی روز افزون (همانگونه که در پایداری امنیتی داخل کشور بوضوح وجود دارد) حداقل در کشورهای همسایه ایران که تحرکات در آنها امنیت روانی  داخل کشور را نیز تحت الشعاع قرار می دهند اقدام نمود.