نوراحمد نیکبخت الان زنده است یا مرده؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی « پارس» ، محمد رضا قشقاوی در صفحه اجتماعی خود نوشت:  

در روزگاری که مسئولان محترم در حال جمع بندی بحث یارانه ها و مذاکرات دیپلماتیک و تغییر و تحولات ساختاری و حل مشکلات ریز و درشت کشور هستند و مردم هم کاری به کار خیلی چیزها ندارند و روزگارشان را می گذرانند، یک نفر در حدود " ده ماه" از گروگان گرفته شدنش در چنگال جمعی از وحشی ترین اقوام روزگار می گذرد.

اگر کسی امواج قدرتمند اجتماعی حمایت از مرزبانان ایرانی را ندیده باشد، شاید تحلیل این اوضاع برایش آسان باشد. اما من به این فکر می کنم که تفاوت دیپلمات گروگان گرفته شده توسط القاعده با مرزبانان مظلوم مرزهای شرقی در چه چیزی است؟ چگونه است که برای جان چند مرزبان مظلوم (به درستی) اینهمه کمپین و خبر و سر و صدا راه میفتد اما جان دیپلمات ایرانی برای کسی ارزش ندارد؟ کسی اصلا حواسش هست که یک نفر از هموطنان خودمان، از همین آب و خاک، سیصد روز است که گروگان جماعت وحشی القاعده شده؟ برای کسی مهم است که " نوراحمد نیکبخت" الان زنده است یا مرده؟ !

چه اتفاقی میفتد که سهم دیپلمات ایرانی ربوده شده در یمن، از اینهمه انرژی و جنب و جوش و احساس مسئولیت اجتماعی (که تنها بخشی از آن در جریان گروگانگیری مرزبانان عزیز نمایان شد) صفر است و صفر است و صفر؟ ! اهمیت دیپلماتی که جانش را کف دستش گرفته و مستقیما با دشمنان این آب و خاک در یمن و عراق و پاکستان و… سرشاخ شده از مرزبانان عزیزی که در چادرهای مرزبانی به دفاع از این مرز و بوم مشغولند کمتر است؟ دیپلمات ها زن و بچه ندارند؟ خانواده ندارند؟ دوست و رفیق چشم به در ندارند؟

کجاست کمپین حمایت از آزادی دیپلمات ایرانی؟ کجاست آن خبرنگاری که پاشنه در فلان وزارتخانه و بهمان ارگان نظامی و امنیتی و امثالهم را دربیاورد و میکروفون و گوشی و ضبط صوتش را به سمت مسئولان نشانه برود که ایهاالناس، هموطنی که نزدیک به سیصد روز در چنگ انسان های بیرحم گرفتار شده چرا آزاد نمی شود؟ ! کجاست فلان فعال مجازی که برای روزهای اسارت این هموطن " روزشمار" راه بیندازد؟ هشتگ #FreeIranianDiplomat کجاست؟ ! کسی دنبال این چیزها هست؟ حتی یک نفر؟ …

جامعه ای که در پیگیری حال هموطنان دربندش " گزینش" کند، برای آزادی یک گروگان خودکشی کند و گروگان دیگر را اصلا به حساب نیاورد جامعه سالمی نیست. حساب آنهایی که حس مسئولیت دارند با آنهایی که از این قبیل امواج مقطعی حمایت از هموطنان گروگان گرفته شده " آب و نان" نصیبشان می شود " باید" جدا شود. به هر دلیلی، به عمد یا به سهو، کسانی که باید افکار عمومی را نسبت به وضعیت دیپلمات ایرانی گروگان گرفته شده حساس کنند کارشان را درست انجام نمی دهند. یک عده گویا منتظرند تا جنازه این دیپلمات مظلوم به کشور برگردد (یا حتی بر نگردد! ) آنوقت پیراهن مشکی شان را از گنجه در بیاورند و سریال اشک و آه و دلجویی از خانواده و " شهید" خواندن مرحوم راه بیندازند و چه و چه و چه.

مظلومیت یعنی همین…
---------------------------------------------------

پی نوشت: خواهش می کنم، از شما خواهش می کنم این نوشته را با هر عنوان و هر شکل و هر طریقی باز نشر دهید. شاید کسی این صدا را بشنود.

شاید دیر نشده باشد…