آقای عارف! اطاعت نکنی «بازمانده» ‌ای

به گزارش پارس به نقل از روزنامه کیهان، عارف پیش از دیگر نامزدهای اصلاح طلب در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم اعلام نامزدی کرده بود اما طیفی از اصلاح طلبان که تحریم انتخابات را زمزمه می کردند یا دنبال نامزدی دیگر بودند، از عارف به عنوان « اصلاح طلب بدلی و قلابی» و « تحریک شده نهادهای امنیتی» یاد کردند.

نشریه آسمان درباره بازماندگی عارف نوشت: اگر و فقط اگر محمدرضا عارف به نقش و مسئولیت تاریخی - اخلاقی خود عمل نمی کرد فاصله اندک حسن روحانی تا مرز ۵۰ درصدی آرا نشان از آن دارد که اگر عارف در صحنه می ماند و صرفا در استان موطن خویش، یزد، در جایگاه نخست قرار می گرفت؛ کار روحانی در بهترین حالت به دور دوم می افتاد. این، تازه در حالتی بود که بدنه اجتماعی حامی اصلاحات و تغییر، از دودستگی و اختلاف اصلاح طلبان دلسرد نمی شد و چون تدبیری نمی دید، امیدی نمی بست و در خانه نمی نشست.


آسمان می افزاید: نقش آفرینی عارف اما چنان که باید و شاید، حاصلی برای او در بر نداشت. پس از ۲۴ خرداد، وی نه در دولت و نه در حوزه عمومی سیاست نتوانست جایگاه تثبیت شده ای پیدا کند. حضور نداشتن عارف در ترکیب دولت روحانی، نخستین نشانه های تردید را بروز داد. گرچه با قرار گرفتن جعفر توفیقی، رئیس ستاد انتخاباتی عارف، در جایگاه سرپرستی وزارت علوم و در ادامه حمایت های عارف از این وزارتخانه در برابر حملات مخالفان، دولت شائبه ها را کمرنگ ساخت؛ اما معرفی نشدن توفیقی به مجلس بار دیگر تردیدها را بازگرداند. اخبار متناقضی که درباره صدور حکم ریاست مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام به نام عارف در رسانه ها منتشر شد و سپس منتفی شدن موضوع، نشان داد عارف در سطحی فراتر از دولت روحانی و نزد بزرگانی چون هاشمی رفسنجانی نیز هنوز موقعیت تثبیت شده ای ندارد و او همچنان یاران قدیمی تری چون علی اکبر ولایتی را ترجیح می دهد.

در ادامه این تحلیل آمده است: حتی بحث انصراف عارف از عضویت در هیئت مدیره بنیاد باران که از سوی سیدمحمد خاتمی تأسیس شده و قرار گرفتن وی در رأس « بنیاد امید ایرانیان» به نوعی شائبه گلایه عارف از خاتمی را به وجود آورد و مهمتر اینکه، او می کوشد با نوعی هویت طلبی از زیر سایه رئیس جمهور اصلاحات درآید و در جایگاهی جز « معاون اول خاتمی» تعریف شود شائبه ای که در مقام تحلیل رویکردهای عارف، باید آن را به عنوان یک واقعیت سیاسی پذیرفت.

ارگان کارگزاران با دعوت عارف به تمکین از تصمیمات بزرگان می نویسد: باید گفت عارف پس از انتخابات ۲۴ خرداد ارتباط ارگانیکی نه با بزرگان اصلاحات و اعتدال (خاتمی و هاشمی) و نه با پیروز انتخابات (حسن روحانی و دولت او) نداشته است. او به عبارتی، علیرغم انتظار قبلی هم از دولت بازماند و هم در حوزه سیاست به جمع فرماندهان نرسید.

آسمان همچنین یاد آور شد: عارف پس از رد صلاحیت هاشمی رفسنجانی و نیامدن سیدمحمد خاتمی به عرصه انتخابات و مشخص شدن نامزدهای نهایی در روزنامه « بهار» (ارگان انتخاباتی عارف) و نیز تبلیغات مبارزاتی، خود را با عنوان « تنها نامزد اصلاح طلب» معرفی کرد و انتظار آن را داشت تا از سوی احزاب و گروه های اصلاح طلب مورد حمایت قرار گیرد؛ حمایتی که در نهایت، انجام نشد.

شورای مشاوران خاتمی پس از رد صلاحیت هاشمی در ابتدا، عملا خود را بدون نامزد یافت و در مرحله بعد، بدون آنکه تمایزی میان حسن روحانی (به عنوان یک عضو جامعه روحانیت مبارز) و محمدرضا عارف (معاون و یار نزدیک سیدمحمد خاتمی) قائل شود، رأی به نظرسنجی از بدنه جامعه و سپردن تصمیم به بزرگان داد.
آسمان به کنایه نوشت: عارف نماد تجربه اندوزی اصلاح طلبان است و حال نوبت تجربه آموزی اوست.