منافع آمریکا در تقویت میانه‌روهای ایرانی است

به گزارش پارس به نقل از کیهان، کالین کال معاون وزیر دفاع آمریکا در فاصله سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ در تحلیلی که از سوی « مرکز امنیت آمریکای جدید» منتشر شده نوشت: توافق موقت ژنو، برنامه هسته ای ایران را در قبال تخفیف مختصری در تحریم ها به حال تعلیق درمی آورد تا به این ترتیب امکان گفت وگوهای بیشتر برای حل و فصل جامع یکی از دشوارترین چالش های جهان فراهم شود. با این حال و به رغم دستیابی به توافق شاخص اخیر، ده ها تن از سناتورها در اواخر دسامبر طرح جدیدی را برای اعمال تحریم های نفتی و مالی جدید علیه ایران ارائه کردند. سنا می تواند خیلی زود و بعد از تعطیلات ماه ژانویه در این خصوص رأی خود را صادر کند. لابی های قدرتمند در حمایت از این لایحه به تکاپو افتاده اند و امکان دارد که لایحه مذکور تصویب شود.

وی می افزاید: این کار با بررسی های اطلاعاتی غیر طبقه بندی شده ای که نشان می دهند اعمال تحریم های جدید احتمال دستیابی به یک توافق هسته ای موفقیت آمیز و جامع با ایران را از بین خواهد برد، مغایرت دارد. هواداران این لایحه خاطرنشان می کنند که تحریم های پیشنهادی جدید در صورت نقض مفاد توافقنامه ژنو از سوی ایران یا تداوم نیافتن مذاکرات برای دستیابی به توافق نهایی اجرا خواهند شد اما کاخ سفید هشدار داده که وضع تحریم های جدید در زمان حاضر با روح تعهدنامه ژنو مغایرت دارد. از سوی دیگر، این لایحه معیارهایی را ارائه می کند که تمامی کارشناسان مسایل ایران به اتفاق آنها را دست نیافتنی می دانند. از جمله اینکه باید تمامی برنامه غنی سازی ایران به طور کامل برچیده شود.

معاون سابق وزارت دفاع آمریکا خاطرنشان کرد: طرفداران تحریم های جدید از جمله سناتور « رابرت مندز» ، اعتقاد دارند « تحریم های کنونی ایران را پای میز مذاکره کشانده است و تهدید به اعمال تحریم های بیشتر ایران را به همکاری و حسن رفتار بر سر میز مذاکره ملزم خواهد کرد. » این برداشت از تأثیر تاریخی تحریم ها بر رفتار ایرانی ها نادرست است. بررسی دقیق رفتار ایرانی ها در طول چند دهه اخیر حاکی از آن است که تحریم ها و فشارهای اقتصادی زمانی که در کنار ارجحیت ها و پویایی خاصی در سیاست داخلی قرار گرفته اند، مؤثر واقع شده اند اما اکنون یک امر روشن است و آن اینکه اعمال تحریم های جدید مسیر مذاکرات را منحرف می کند. کالین کال معتقد است: فشار آمریکا در سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ باعث شد سازش هسته ای در ایران و از سوی میانه روها قابل دفاع نباشد و منطق مقاومت حاکم شود. اکنون هم ایران به جای چند سانتریفیوژ از ۱۹ هزار سانتریفیوژ پیشرفته برخوردار است و غنی سازی زیر زمینی فردو و ۲۰ درصد را راه انداخته است.

استاد دانشگاه جرج تاون ادامه می دهد: رفتار ایران به روشنی نشان می دهد که هیچ رابطه جبری یا خطی بین « اعمال فشار بیشتر» و « امتیاز گرفتن بیشتر» از این کشور وجود ندارد. تحریم ها قطعاً بر تمایل ایران به توافق هسته ای تأثیر گذاشته اما شواهد تاریخی حاکی از آن هستند که مهم تر از فشارهای اقتصادی تعادل بین نیروهای سیاسی در داخل ایران است و تعامل بین این نیروها نقش تعیین کننده دارد. رهبر عالی ایران فراتر از غوغاهای سیاسی به نظاره می نشیند و تصمیم می گیرد. او تا زمانی مذاکره را می پذیرد که خط قرمزهای ایران رعایت شود. سنای آمریکا و اعضای کنگره باید این را بفهمند که منافع ملی کنونی آمریکا در این است که میانه روهای ایران بتوانند موقعیت حساس و شکننده ای را که در فضای سیاسی داخلی ایران به دست آورده اند، برای خود حفظ کنند. اصولگرایان در ایران معتقدند که سازش مقدمه امتیازگیری های بیشتر آمریکاست و آیت الله خامنه ای نیز با آنها هم عقیده است. وضع تحریم های جدید بلافاصله بعد از توافق معنادار ایران بعد از سه دهه، مهر تأییدی بر سوء ظن آنها خواهد بود. »

تحلیلگر اندیشکده آمریکایی در پایان تأکید کرد: لایحه پیشنهادی سناتورها برای تحمیل خواسته هایی مانند برچیدن کامل برنامه غنی سازی که آیت الله خامنه ای و اکثریت مردم ایران با آن مخالفند آن هم قبل از لغو تحریم های ضد ایرانی از سوی آمریکا، کار میانه روهای ایرانی را در جلب موافقت برای سازش بیشتر شدیداً سخت خواهد کرد.