نگفته های خاله خاور

«سال های دور از خانه» در ماه های اخیر یکی از پر بیننده‌ترین سریال‌های شبکه نمایش خانگی در کنار سریال «هیولا» بوده است. این سریال به کارگردانی «مجید صالحی» یک اسپین‌آف از سریال شاهگوش بود. یعنی داستان ارتباطی با شاهگوش داشت و در دنیای شاهگوش اتفاق می‌افتاد که توانست نظرات بسیاری را به سمت خودش جلب کند. به بهانه پایان این سریال با «گیتی قاسمی» که با نقش «خاله خاور» در این سریال خیلی خوب دیده شد و توانایی بازی‌اش شناخته شد، هم کلام شدیم که در ادامه می‌خوانید. درباره گیتی قاسمی باید بدانید او که تجربه سال‌ها فعالیت در تئاتر را دارد و از شاگردان حمید سمندریان بوده است. او در فیلم‌های «سد معبر» و «ویلایی‌ها» به رغم کوتاهی نقشش بازی قابل قبولی داشت. او در سال گذشته هم در فیلم «متری شش و نیم» و «جان دار» بازی کرد که اولی اکران شده و دومی در صف اکران است.

* شما به رغم حضور موفق در تئاتر و سینما، با خاله خاور خیلی دیده شدید، برای یک تئاتری موفق بازی در چنین نقشی ریسک نبود؟

من خیلی سال پیش کمدی کار کرده بودم اما حجم و مدتش کمتر از این بود. اتفاقا فکر می‌کنم این موضوع یک برگ برنده برای هر بازیگر است که در قالب‌ها و ژانرهای مختلف کار کند. من خیلی انگیزه بالایی داشتم که بعد از سال‌ها کار تراژدی و بازی در نقش‌های دردآور بگویم من می‌توانم در قالب‌های دیگر هم کار کنم و خوب هم باشم. به نظر من چه قالب کمدی و چه در قالب تراژدی مهم عنصر باورپذیری مخاطب است و بازیگری موفق است که در هر قالبی بازیگری کرد، مخاطب بتواند آن کاراکتر را باور کند و با او همذات پنداری کند. بازی در نقش خاله خاور برای من برگ برنده بود.

* صفحه اینستاگرام شما هم این روزها پر از تعریف و تمجید از این نقش است؟

بله من با این نقش بیشتر دیده شدم. خود آقای صالحی هم روزهای اولی که به من پیشنهاد این نقش را دادند به من گفتند گیتی تو با این سریال دیده خواهی شد و خاله خاور تو را یکجور دیگری بین عموم مردم معرفی خواهد کرد که خدا را شکر این اتفاق هم خیلی خوب برای من افتاد و مردم راضی بودند.

* نقش خاله خاور و دخترهایش ترکیب شیرین و جالبی داشت، ظرفیت فیلم‌نامه از اول به این شکل بود یا به مرور به این ترکیب رسیدید؟

البته که اساس فیلم‌نامه همین بود که این خانواده یک چنین ویژگی‌های داشته باشند. داستان سر ازدواج دخترها بود و شیرین بودن کاراکتر خاله خاور همین بود. از طرفی ما خوشبختانه با گروهی کار کردیم که خیلی دست‌مان را باز می‌گذاشتند و خود آقای احمد مهران‌فر که یکی از نویسندگان کار بودند و آقای امیر حسین قاسمی خیلی پذیرا بودند. گاهی اگر شیرین‌کاری ارائه می‌دادم یا پیشنهادی داشتم که به کاراکتر نزدیک بود، هم نویسندگان و هم آقای صالحی سریع استقبال می‌کردند.

* چه قدر به خاله خاور و جزئیات بازی‌اش اضافه کردید؟

خیلی دقیق یادم نیست. جزئییات بیشتر رنگ و لعاب دادن به این کاراکتر بود. یکسری ریزه کاری‌های که در اصطلاح بایگری می‌گویند مال خود کردن نقش. من سعی کردم خاله خاور را باروش کنم و مال خودم کنم. حالا وقتی کاراکتر را باور می‌کنی و مال خودت می‌کنی ناخواسته می‌بینی که خاله خاور می‌تواند در فلان موقعیت این کار را بکند یا در موقعیت دیگر واکنش دیگر داشته باشد. البته همین این‌ها در تکمیل چیزی بود که نوشته شده بود، نه این که من بخواهم به تنهایی کاری بکنم.

* به نظر می‌رسد بداهه گویی هم داشتید، مجید صالحی چه قدر اجازه بداهه داد تا نقش‌ها جان بگیرد؟

ما قبل هر سکانس طبق معمول تمرین داشتیم و دور یک میز می‌نشستیم و آن سکانس را تمرین می‌کردیم. خود آقای صالحی هم می‌گفتند هر نکته‌ای که می‌تواند در راستای هدف این سکانس کمک کننده باشد، اضافه کنید. ما در تمرین بعضی دیالوگ‌ها یا واکنش‌ها را اضافه می‌کردیم که بررسی می‌شد. البته بیشتر مواقع تایید می‌شد و در راستا کمدی بودنش دست ما باز بود.

* حضور شما در فیلم «کلمبوس» با آقای صالحی زمینه‌ساز این نقش شد؟

بله من در این فیلم نقش همسرشان را بازی می‌کردم. شاید همان کار باعث شد آقای صالحی لطف کنند و این نقش را به من پیشنهاد بدهند. البته بازی ما کنار هم در آن فیلم خیلی کوتاه بود و شاید من کلا 20 جلسه برای آن فیلم سر صحنه رفتم. اول ایشان برای یک سینمایی به من زنگ زدند که قسمت نشد با هم کار کنیم و بعد سر این سریال پیشنهاد شد و من خودم شاهد بودم که اصرار داشتند من سر این کار باشم. پای من خیلی ایستادند و من از این بابت خیلی از ایشان ممنونم و دلم می‌خواهد کارگردان‌های دیگر هم اگر کوچکترین قابلیتی را از یک بازیگر می‌بینند که شاید خیلی هم مطرح نشده باشد، به او اعتماد کنند. آقای صالحی به من اعتماد کرد در حالی کار کمدی هم از من ندیده بود.

* ویژگی بازی شما این است که انگار زندگی می‌کنید، خیلی راحت هستید جلوی دوربین.

این ناشی از زندگی کردن من است. من خیلی خوب اطرافم و آدم‌ها را دیده‌ام. من راحت زندگی نکردم و زندگی سختی داشته‌ام. این زندگی سخت انباشته‌ای برای من داشته که از آن بابت خوشحالم. من آدم زیاد دیده‌ام و معاشرت داشته‌ام و سعی کردم از آن‌ها برای نقش‌هایم استفاده کنم. من این را به ضرس قاطع می‌گویم که هیچ وقت از یک مرفه بی درد بازیگر خوب درنمی‌آید. بازیگر خوب کسی است که در زندگی درد کشیده باشد. به همین علت است که من جلو دوربین راحتم. البته این نکته هم است که برای شعور مخاطب هم احترام بالایی قائلم و می‌دانم مخاطب خیلی باهوش است.

* نقش‌های موفق و شیرین نگرانی تکرار را ایجاد می‌کنند، آیا حاضرید دوباره نقش مشابه را بازی کنید یا دنبال تجربه‌های تازه هستید؟

برمی‌گردد به فیلم‌نامه‌هایی که به من پیشنهاد شود. من فکر می‌کنم هیچ نقش مشابه‌ای وجود ندارد. هر نقشی ویژگی‌ها و شناسنامه خاص خودش را دارد. اگر می‌بینید عده‌ای دارند تکرار می‌کنند آن‌ها به شناسنامه واقعی آن کاراکتر پی نبرده‌اند. من در خصوص خاله خاور می‌دانستم این آدم سرپرست خانواده است، 3 دختر دم بخت دارد، به هر دری می‌زند که کمبود مالی‌اش را جبران کند. آدم ساده لوحی است. به زیبایی‌اش اهمیت می‌دهد. دوست دارد ازدواج کند و عاطفی است. حرفش را یکهویی پرت می‌کند و بسیاری ویژگی‌ های نظیر این. ما واقعا مادری شبیه به خاله خاور در سریال های کمدی نداشتیم. بازیگر اگر به سطح نقش نگاه کند قطعا دچار تکرار می‌شود اما اگر به عمق نقش پی ببریم هر نقشی قابلیت منحصر به فرد خودش را دارد.

* سال‌های دور از خانه کشش چند قسمت دیگر را هم داشت، شما به عنوان یکی از عوامل ترجیح می‌دادید در جذابیت کار تمام شود یا ادامه داشته باشد؟

الان همه دوست دارند فصل دوم این سریال ساخته بشود و من هم بدم نمی آید این اتفاق بیفتاد. من بدون هیچگونه طرفداری و جانبداری فکر می‌کنم یک از حُسن‌های «سال های دور از خانه» این باشد که تنها سریالی است که در فضای شبکه نمایش خانگی آب نبستند و سنبل نکردند. وقت مخاطب را با پلان‌های بی‌خود و نشان دادن پلان از سطح شهر و آسمان نگرفتند. این قدر همه چیز سریع و ضربه‌ای پیش می‌رفت که یک دقیقه‌ای وقت مخاطب به بطالت نمی‌گذشت. من فکر می‌کنم به همین خاطر هم هست که حالا که سریال تمام شده هم می‌گویند کاش ادامه می‌داشت. اگر در این زمان ادامه می‌کرد شاید به داستان آب بسته می‌شد اما من معتقدم به جا و در زمان مناسب تمام شد. حالا اگر قرار باشد فصل بعدی سریال ساخته شود، به نظرم به لحاظ ریتم این اتفاق این قدر جذاب در این سریال افتاده که مردم مشتاق خواهند بود با فصل بعدی هم همراه شوند.

* شما نقش‌های باورپذیری را در ویلایی‌ها و سد معبر بازی کردید و اخیرا هم نقش کوتاه در «متری شش و نیم». تجربه کار کردن فضای سینما برای شما چطور بوده است؟

من تجربه کار سینمایی را دوست داشتم ولی دیگر تصمیم گرفتم نقش‌های کوتاه بازی نکنم. این فیلم‌ها تجربیات خیلی خوبی برای من بودند و من با این فیلم‌ها نشان دادم نقش کوتاه معنی ندارد و اگر بازیگری بتواند از پس نقش بربیاید مهم نیست حجم نقش چقدر باشد. کما این که من برای نقش‌هایم در سد معبر و ویلایی که بسیار کمرنگ بودند، تاثیر گذار بودم. سعی کردم جزییاتی به بازی‌ام اضافه کنم و بگویم اگر برای نقش کم هم انرژی بگذاری، باورش کنی و درست ارائه اش کنی، باورپذیر خواهد شد. من پشیمان نیستم که سر این کارها بودم و برای من تجربه بود. هر چند که من در این راه سختی یاد کشیدم و کم لطف هم زیاد دیده‌ام.

البته همان طور که گفتم از این بعد اما تصمیمات جدیدی برای پرونده کاری‌ام دارم و احساس می‌کنم جایگاهم بالاتری از چیزی است که الان هست و خودم باید این جایگاه را تثبیت کنم. من تا الان خیلی با اعتماد به نفس از خودم حرف نمی‌زدم ولی تصمیم گرفتم از این پس حرف دلم را بزنم. من واقعا بازیگر قابلی هستم و جواب تمام کسانی را که به من اعتماد کنند با دل و جان و با بازی خوبم خواهم داد.

* با این حساب برای جشنواره سی و هشتم کاری از شما می بینیم؟

برای یک فیلم سینمایی جذاب بازی در نقش اول به من پیشنهاد شده است. نمی‌توانم نامی ببرم اما اگر تمام شرایط تولید آن فیلم محیا بشود من فکر می‌کنم اتفاق درخشانی برای من در جشنواره امسال خواهد افتاد.

مازیار حکاک