می گویند میز شادی جهان ۴ پایه دارد:

دو پایه را “مولانا”به ما نشان داده .

دو پایه را “حافظ”...

دوپایه ای که مولانا معرفی کرده :

“ مرنج ” و “ مرنجان ”

هرگز از ظلم یا بدخلقی و بدرفتاری مردم نرنجیم؛

با صبوری با دیگران و نزدیکانمان برخورد کنیم...

و مانند باران باشیم که پلیدیها را می شوید و دوباره به آسمان می رود پاک می شود و به زمین برمی گردد،

ما هم درددل دیگران را گوش کنیم...

تلخی ها،

زخم زبان ها،

بی محبتی ها...

و حق ناشناسی ها...

را تحمل کنیم و آرامشمان را از خداوند بخواهیم.

و حافظ گفته:

“ بنوشان “ و” نوش کن “

ای نور چشم من سخنی هست گوش کن

چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن

هر نعمتی که خدا به ما داده...

از مال یا سلامتی،

از معرفت و آگاهی ...

با دیگران تقسیم کنیم و دیگران را در این لذت سهیم کنیم؛

چون همه اینها امانتی ست که به ما داده شده؛

و باید این امانت و هدیه های الهی را،

با دیگران تقسیم کنیم ...

تا لذت واقعی را بچشیم.