دوباره در آستانه خداحافظی از استقلال قرار گرفته ام، شادمان و شاکرم که در آزمون" گردن به غرور برافراشتن " سربلند بیرون آمدم. چرا که سخن و عمل ناحق را نپذیرفتم، بر اصولم پای فشردم، به امید این که در روزگار دیگری به این خانه برگردم، که شرف معنا داشته باشد، حرمت معنا داشته باشد، که شان، منزلت، معرفت و انسانیت معنا داشته باشد.

فرصت بسیار هست، به اعجاز جوانی و رویاهای جوانان این مرز و بوم بسیار امید دارم، که همه ی آن چه را که ما نتوانستیم، آنها محقق کنند.