سهم نجم الدین شریعتی از ماه من

«ماه، ماه توئه

منم بنده ی تو

٢٧ روزه که ازم کریمانه پذیرایی می کنی.

با شب قدر، با اشک، با ابوحمزه و کمیل و افتتاح

با گرسنگی و عطش

▫️

اما سهم من از این همه ماه بودن ماه

فقط آه بوده و آه...

مدت هاست که راه افتادم تا به تو برسم!

کاش بندها رو از پام باز کنی و روی بال و پر شکسته م مرهم بذاری!؟

میشه ازت بخوام روی کارنامه ی عملم مهر "قبول خرداد" بزنی

تا گذرم به "شهریور" برزخ و قیامت نیفته؟!

اگه مجرمم مسلمونم و اگه گنهکارم، پشیمونم.

خوب می دونم مشتری پشیمونی بنده ها، فقط تویی!

یه قافله عذر و پشیمونی دارم!

خریداری؟!

من که برای این آیه ت جون می دم:

نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ