به گزارش پارس نیوز، پولاد کیمیایی پس از آنکه اعلام کرد با «جلاد ویولن زن» به کارگردانی آرش پورمحک در تماشاخانه ملک روی صحنه می‌رود با اعتراض وسیعی علیه خود در فضای مجازی روبه‌رو شده است.

روی صحنه رفتن پولاد کیمیایی به آذرماه سال گذشته باز می‌گردد. پولاد کیمیایی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام اعلام کرده بود به زودی با نمایش «چند و چون به چاه رفتن چوپان» به کارگردانی علی یازرلو و نویسندگی علیرضا نادری و با همراهی آزاده بهرامی روی صحنه می‌رود. خبرها نیز از اجرای این بازیگر سینما در برج آزادی بود؛ اما یازرلو که در دهه هفتاد در جشنواره فجر به موفقیت‌هایی دست یافته بود، به سرانجامی نرسید

کیمیایی اما روز گذشته به یکی از خبرگزاری‌ها از اجرای تئاترش گفته است. او گفته «مدت‌ها است دغدغه این را دارم که تئاتر کار کنم، منتها منتظر فرصتی بودم که این فرصت بتواند برای من چالش ایجاد کند و بتوانم گامی محکم بردارم. تئاتر از سینما جداست و تخصصی متفاوت در زمینه بازیگری می‌طلبد. چندین بار خیز برداشتم تا با کارگردانانی کار کنم منتها به دلایل مختلف این فرصت تا امسال دست نداد. امسال فرصتی برای من ایجاد شده که می‌خواهم حتماً تئاتر را تجربه کنم و همین طور اجرای کنسرتی رسیتال را در برنامه‌ام دارم.»

البته آقای کیمیایی دلیل آمدنش به تئاتر را دلزدگی از دنیای سینما برشمرده است. این گفتگوی کیمیایی با واکنش تند برخی هنرمندان جوان حوزه تئاتر در فضای مواجه شده است. آنان با اشاره به فعالیت‌های کیمیایی در سینما از او خواسته‌اند «دست از سر تئاتر» بردارد. هر چند این نخستین بار نیست یک بازیگر برآمده از سینما قدم بر صحنه تئاتر می‌گذارد و عموماً این وضعیت با مخالفت هنرمندان تئاتری مواجه شده است. در سوی دیگر، اعداد و ارقام نشان می‌دهد گیشه تئاتر دیگر روی خوشی به چهره‌های سینمایی نشان نمی‌دهد. نمایش «آلفرد» با بازی پوریا پورسرخ به فروش اندکی در ایرانشهر دست یافته است.

نکته قابل‌توجه‌تر این نمایش اما کارگردان نمایش است. آرش پورمحک که بیشتر در حرفه عکاسی فعالیت می‌کند پیش از این فعالیت تئاتری حرفه‌ای نداشته است. آرش پورمحک در سال 1395 نمایش «درنگ» را تالار حافظ روی صحنه برد که به سبب اختلافات با ایمان یزدی، مدیرتولید نمایش این اثر در همان ابتدای کار متوقف شد. ایمان یزدی در گفتگو با خبرگزاری آنا در آن روزها گفته بود: «کارگردان سابقه چندانی نداشت، تماشاگر نداشتیم.»