انتقاد «حسین پاکدل» از نحوه حضور سینماگران در اختتامیه فجر

به گزارش پارس نیوز، حسین پاکدل با انتشار این عکس در صفحه اش نوشت: 
زشت، ندیدگرفتنِ زشتی است.
ما محسنات کم نداریم. ولی، مختصر عیوبی داریم که گاه تمام زیبایی‌هایمان را زشت و کریه می‌کند. آن‌هم حالا که دیگر به قاعده باید به مرحله رشد و پختگیِ سی و هفت ساله رسیده باشیم. مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر به معنای واقعی کلمه ما را به ما نشان داد. بی‌کم و کاست. هم سوی متانت و وقارِ غرورانگیز ما را و هم وجهِ لوس بازی و بی‌تربیتی و توسعه نیافتگی‌ ما را. این رفتارها اگر قیاس شود با رفتارهای خارج از عرف و ناپسندِ تکثیر شده در فضای مجازی چندان توفیری ندارد فقط این‌جا بعضی مُلبّس به ژست و اداهای روشنفکرانه است. این نکات کم نمی‌کند از وزنِ وجود و حضورِ احترام برانگیز بسیار کسان از حاضران و ناظران نقادان و داوران و داوری‌شدگان و برندگانِ سیمرغ و خبرنگاران و عکاسان و غیره که خوش درخشیدند. ولی بودند مواردی که هست و نیست عقب مانده ما را عیان کردند. از ابتدایی ترینش که نحوه شلخته لباس پوشیدنمان در یک مراسم رسمی بود بگیرید تا حرف زدن‌هایمان مقابل تریبون؛ انگار مطلقاً تمرین حرف زدن مادری نکرده‌ایم. حتی راه رفتن روی سن و ادای احترام را وانهاده‌ایم. خودخواه و خودپسندیم. فقط خودبینیم. زحمت و تلاش و خلاقیت دیگران برایمان فاقد ارزش و اعتبار است. فقط بلدیم صف را بشکنیم تا پس از ورود- به عرصه رقابتی که تحملش را نداریم - به هر بهانه و به سخیف ترین شکل به زمین و زمان ناسزا بگوییم. بیخود و بی جهت از همه طلبکاریم و قاعده بازى را به هم مى زنیم. مدام غر بی پایان داریم. همه داوریم با رأی قطعی الا آنان که داورند با دانش والا و خردِ جمعی. ادبِ رقابت و انتخاب نشدن که هیچ، آداب هنر و هنرمندی نمی‌دانیم. به کودکانه ترین و مسخره‌ترین شکل جایزه را با دستِ تحقیر پس زده با پای تفاخر پیش می‌کشیم. جلوی دوربین‌های جلوه‌گری اطراق می‌کنیم. نامه در مدح بزرگان می‌نویسیم ولی از خود تعریف می‌کنیم. با همه تجربه در پایان مراسم گروه سازنده فیلمی موفق را بی‌دعوت به صحنه کشانده و مضحکه می‌کنیم. با تمام موفقیت ها احساساتی می‌شویم و حرف‌های بچه‌گانه می‌زنیم. دم به دم فرصت‌های نابمان را نیست و نابود می‌کنیم. حیف و صد حیف. البته لازم و بلکه واجب بود به انتخاب مردم که شامل تمامیت یک فیلم است بها داد و آن‌ها را رسماً به صحنه دعوت کرد و فرصت کافی برای اظهار وجود و دیده شدن در اختیارشان قرار داد. و هزار نکته دیگر...
اما چه صادقانه و ناب بود لحظه حضور دو جوان خوش آتیه بر صحنه و ادای احترام شریفشان، الناز شاکر دوست عزیز و هوتن شکیبای نازنین.
...