پیمان معادی: سریع‌تر از یک پلیس کهنه‌کار، کلت را باز و بسته می‌کنم

در ابتدای این نشست، جمال ساداتیان در پاسخ به این سوال که «آیا از طرف نیروی انتظامی شما مجبور به حذف صحنه‌ای شدید»، گفت: «متاسفانه سازمان‌ها و ارگان‌ها دوست دارند براساس بخشنامه‌های آن‌ها، شخصیت‌های فیلم شکل بگیرند، در حالی‌که سینما باید چیزی را به تصویر بکشد که مردم با آن مواجه هستند. با این‌حال حذفیات این فیلم قابل اعتنا نبود.»

سعید روستایی هم در باره حذف بخش‌هایی از این فیلم گفت: «واقعیت این است که روزهای آخر قبل از جشنواره ما مشغول انجام کارهایی بودیم که باعث شد نتوانم نسخه نهایی خودم را آماده کنم. یک سری روتوش‌های خیلی جزئی بود که مهم نبودند و در چند روز گذشته من خیلی روی آنها کار کردم. در واقع مشکلی به عنوان ممیزی در روزهای اخیر نداشتیم و مشکل همین تدوین مجدد بود.»

او همچنین در پاسخ به این سوال که «آیا مخالف اعدام قاچاقچی‌ها هستید»، گفت: «من به این سوال جواب نمی‌دهم و فکر می‌کنم به نظر من ربط ندارد.»

این کارگردان درباره معتادهایی که در فیلم حضور داشتند، گفت: «کار با این عزیزان خیلی سخت بود ولی من سختی‌های کار را پای توانمند بودنمان نمی‌گذارم. ساختن یک فیلم در یک اتاق سختی‌های خودش را دارد، ساختن فیلم ما هم سختی‌های خودش را دارد. ما لوکیشن را جایی انتخاب کردیم که دسترسی به اینها سخت نباشد ولی این عزیزان زود خسته می‌شدند و زمانی که می‌خواستند، بروند باید می‌رفتند. در سکانس انگشت‌نگاری ما خواستیم ۴۵ دقیقه بیشتر بمانند، ده دقیقه بیشتر طول کشید حمله کردند و بدون هیچ تعارفی از آنجا خارج شدند.»

روستایی درباره بازنویسی چندباره فیلمنامه گفت: «سال ۹۶ فیلمنامه را برای پروانه ساخت فرستادیم. دو بار قبل از آن بازنویسی شده بود، بعد همینطور که هر بار رد می شد همزمان بازنویسی می شد. این هم معضلی است ما یک فیلمی به اسم «ابد و یک روز» می‌سازیم، بعدش کار برایمان سخت‌تر می‌شود. من می توانستم خیلی ساده این فیلم را سال پیش در جشنواره داشته باشم و برنامه زندگیم به‌هم نریزد. این گلایه من است که هفت، هشت ماه طول می‌کشد که فیلمنامه تایید شود. بازنویسی فیلمنامه چیزی نیست که برای من تمام شود، همین الان هم بعد از جشنواره با تدوین تغییراتی در فیلم خواهم داد.»

در ادامه نشست، نوبت به طرح پرسش از بازیگران رسید. نوید محمدزاده در پاسخ به این سوال که «چرا قاچاقچی فیلم فیلسوف بود»، گفت: «این فیلم به هر حال فیلمی است که خرس روی صورت قاچاقچی چنگ ننداخته است، قاچاقچی می‌تواند آدمی باشد که زندگی نرمالی داشته باشد و خیلی معمولی باشد.»

او در باره سن شخصیت قاچاقچی فیلم هم توضیح داد: «این نقش باید سی ساله می‌بود، ولی من ۳۲ ساله هستم. آن کسی که این اتفاق برایش افتاده است، حتی ۲۶ ساله بوده است. نمی‌دانم چرا فکر می‌کنیم قاچاقچیان باید سن بالایی داشته باشند.»

روستایی هم درباره سن و سال نقش محمدزاده گفت: «روز اولی که گریمور به صحنه آمد به او گفتم که این آدم قرار نیست بادی بیلدینگی باشد. قرار نبود قیافه‌ای شبیه به خلافکارهای معمول داشته باشد. در واقعیت هم آقایی به نام غلام سوسمار در جنوب تهران دستگیر شد که ۱۱ میلیارد تومان گردش مالی‌اش بود و وقتی دستگیرش کردند ۲۴ ساله بود.»

پیمان معادی هم در مورد نقش خود در فیلم گفت: «ما برای رسیدن به نقش، بیش از یک‌سال صحبت کردیم و زمان زیادی برای تمرین داشتیم. من حتی سریع‌تر از یک نیروی نظامی کهنه‌کار، کلت را باز و بسته می‌کردم. من ادای کسی را در نیاوردم و سعی کردم خودم باشم.»

در ادامه، هومن بهمنش درباره سختی‌های فیلمبرداری این اثر گفت: «زمانی که فیلمنامه را خواندم و شناختی که از سینمای سعید در فیلم‌های کوتاه داشتم، برایم خیلی مهم بود که از الگوهای سینمای مستند استفاده کنم . چون دوربین روی دست بود، از جهت فیزیکال با لنزهای سنگین، کار یک مقدار سخت می‌شد.»