آقای روحانی! علل ناکامی دولت‌تان را در جای دیگر جستجو کنید

چند سالیست که جناب آقای روحانی بدون ذکر نام و بطور مجهول دائماً از اشخاص و دستگاههایی گله و شکایت میکنند و اظهار میدارند که اینها نمیگذارند دولت کارش را خوب انجام بدهد و مانع اصلی پیشرفت کارها هستند!! در این میان آقای روحانی، نام شخص و یا دستگاهی را صراحتاً اعلام نمی کنند و فقط میفرمایند که روزی نام این اشخاص را خواهم گفت!!

سربسته سخن گفتنِ آقای روحانی ابهامات را افزایش میدهد و ذهن مردم را بیش از پیش به هم میریزد و ایشان با سخنان مبهم خود کاری میکند که هرکسی پیش بینی کند که منظور آقای روحانی فلان کس و یا فلان دستگاه میباشد!!  

این در حالیست که رئیس جمهور محترم به کررات در برابر رسانه ها اعلام کرده و میکنند که اوضاع کشور خیلی خوب است!! همه چیز روبراه میباشد!! تورم کنترل شده!! کالا به وفور در فروشگاهها یافت میشود!! اینقدر کالا وارد بنادر شده که از ظرفیت تخلیه هم بالاتر است!! جایگاه برتری در دنیا داریم!! ایران جزء بیست اقتصاد برتر جهان است!! و... دهها مورد دیگر و ضمناً تأکید بر این دارند که دولت و دولتمردانش مثل ساعت کار میکنند!! بحث اصلی اینجاست که سخنان آقای روحانی مملو از تناقض بوده و شنونده را گیج و سردرگم میکند.

روز چهارشنبه گذشته نیز مجدداً ایشان سخنان قبلی خودشان را در جمع هیأت دولت تکرار نمودند و دوباره به شبهات دامن زدند!! از همین رو پس از شنیدن سخنان جدید ایشان، واجب و ضروری دیدم تا چند کلامی از سر دوستی با رئیس جمهور محترم سخن بگویم تا شاید تأثیرگذار و مفید به فایده باشد.

جناب آقای روحانی عزیز!!

شش سال پیش ملت ایران را به خودتان امیدوار کردید و بدون اینکه اختیارات رئیس جمهور را ناکافی بدانید و سایر ارکان نظام را هم مانع عملکرد قوۀ مجریه معرفی نمائید، کلید خود را نه تنها در برابر 80 میلیون ایرانی بلکه در برابر جهانیان بلند کردید و با خوشحالی و لبخد گفتید که "کلید" حل مشکلات در دست من است و مشکلات این کشور علی الخصوص مشکلات اقتصادی ایران را با همین کلید حل و فصل میکنم.!! همین اعتماد به نفس جنابعالی و محکم سخن گفتن تان از حل مشکلات کشور موجب شد تا حتی بندۀ حقیر هم برای موفقیت شما در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 از صمیم قلب و بدون توقع قدمهای قابل توجهی بردارم!!

چهار سال اول ریاست جمهوریتان را با حمایت مردم، ارکان نظام و مقام معظم رهبری، با قاطعیت، اختیارات کامل و نرمش قهرمانانه سپری نمودید اما نتیجۀ این همه اعتماد و حمایت به شما و دولت تان شد، گفتگو با سران 1+5 ، امضاء "برجام" و پس از آن هم بازدید از کمپانی های ریز و درشت اروپایی و عقد قرارداد خرید کالا و همچنین دعوت از هیأتهای خارجی به ایران جهت فروش کالا به کشورمان که حاصل تمام فعالیتهای شما و قدم زدن با وزیر امور خارجه آمریکا در خیابان و ناهار و شام خوردن با وی و مثلاً تعلیق تحریمها شد، ظهور گروهی تحت عنوان "کاسبان برجام"، ورشکستگی دومینو وار شرکتهای ایرانی، رشد بیکاری، معوق شدن حقوق کارگران و کارمندان، رشد نقدینگی و.... که همه این دستاوردها موجب نارضایتی روزافزون مردم از عملکرد دولت یازدهم گردید!!

جناب آقای روحانی!! موردی را برادرانه خدمتتان عرض میکنم و آن اینکه شما پس پیروزی در انتخابات سال 92 بقدری خوشحال و مغرور شده بودید که دیگر نه چشمانتان کسی را میدید و نه گوشهای مبارکتان حرف کسی را می شنوید!! همین خود بزرگ بینی و دائماً تعریف و تمجید از دولت تان موجب شد تا منتقدین دلسوز دولت را آماج حملات و ادبیات تند و تیز خودتان بکنید و رفته رفته دوستان خوب و دلسوزتان را هم از دست بدهید و فقط عده ای "دوست نما" و بقول معروف، دوستان نانی و زبانی دورتان را احاطه کنند و دیگر خبری از دوستان جانی نباشد.

درکل 4 سال اول را با "وعده" و "گفتار درمانی" و امید به "برجام" سپری کردید و سخنی هم از کمبود اختیارات و یا مزاحمت و ممانعت برخی اشخاص در برابر دولت، سخن نگفتید!!

با این وجود برای دومین بار هم کاندید شده و در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 شرکت نمودید و برای اینکه اعتماد نیمچه نیمه مردم را مجدداً بدست آورید باز هم وعده دادید و البته سخنان جدیدی را هم چاشنی کارتان کردید، مبنی براینکه اگر رقیب پیروز شود، سایه جنگ بالای سر ایران خواهد بود!! ایران با کاندیدای مقابل به ونزوئلا مبدل خواهد شد!! از طرف پیروز شود، وسط خیابانها را دیوار خواهند کشید و زن و مرد را جدا خواهند کرد و.... دهها و صدها مدل از این حرفها!!

بطور کلی، مردم را از پیروزی طرف مقابل ترساندید و دوباره پیروز انتخابات شدید!! اما باوجود اینکه مجلس شورای اسلامی، شورای شهر و شهرداری تهران را همسو، همراه و حامی دولت خود داشتید بجای اینکه ضعف، اشکالات و ناکارآمدی دولت یازدهم را برطرف و جبران نمائید، متأسفانه مجدداً تیم ضعیف و ناهماهنگی را مخصوصاً در زمینه اقتصاد انتخاب نمودید و باز هم برنامه ها و سیاستهای غلط دولت قبل را سرلوحه کار دولت جدیدتان نمودید و فقط و فقط امیدتان را به خارجی ها علی الخصوص غربی ها بستید که حاصل مدیریت کشور توسط دولت دوازدهم تا به امروز شده است:

آیا موارد زیر حاصل عملکرد غلط دولت شما نیست؟

* پراید 47 میلیون تومان

* گوشت هر کیلو130 هزار

* رشد دلار 3000 تومانی تا 20000 تومان و در حال حاضر 11 هزار و 500 تومان

* سکه 1 میلیون تومانی در حال حاضر 4 و نیم میلیون تومان

* برجام تقریبا هیچ و بی سرانجام

* بازگشت تمام تحریمها باضافه تحریمهای جدیدتر

* افزایش تنش های منطقه ای و جهانی

* طرح تحول سلامت در هاله ای از ابهام

* معیشت مردم زیر سوال

* چرخ تولید اکثر کارخانجات ایستاده

* مشکلات پولی و بانکی

* رشد بیکاری

* افزایش رکود و تورم

* رشد فساد

* افزایش اعتراضات کارگری

* و....

جناب آقای روحانی بزرگوار!!

شما کارهای بزرگی را که طی چهل سال پس از انقلاب انجام شده را بحساب دولت خودتان میگذارید اما مشکلاتی را که فقط در دولت شما برای ایران و ایرانی بوجود آمده را به حساب "نظام اسلامی" میگذارید!! ضمناً مشکلات موجود را (به سنگی که دشمن پرتاب میکند و ممکن است یک شیشه هم بشکند اما نمی‌شود بخاطر شکستن شیشه زانوی غم بغل بگیریم) تشبیه می‌کنید که اصلاً تشبیه درستی نیست.

شش سال پیش جنابعالی کارتان را بعنوان یازدهمین رئیس جمهور منتخب ایران آغاز کردید و اظهار داشتید که میخواهید خرابی های 8 سال گذشته را آواربرداری کنید اما هر چه سالها تمام شد و وارد سالهای بعد شدیم نه تنها آواربرداری شما به پایان نرسید بلکه اینقدر مشکلات اقتصادی و خرابکاریها در دولتهای یازدهم و دوازدهم زیاد شد که متأسفانه باید به جرأت عرض کنم که امروز منتظریم تا یک ناجی و دلسوز از راه برسد و از خرابکاریهای وسیع و گستردۀ موجود را آوربرداری کند.

حال یکی دو سالی است که کارها قفل شده و بجای پیشرفت، پسرفت مشاهده میشود، بطوریکه دیگر گفتار درمانی هم افاقه نمیکند و به همین خاطر و برای توجیه کم کاری ها، سوء مدیریتها، نابلدی ها و بی تعهدی ها، به موارد جدیدی متوسل شده اید و دوباره مردم را از این میترسانید که اگر این نشود، آن اتفاق می افتد!! بطور مثال: مذاکره با آمریکا، امید بستن به اروپائیان، تصویب معاهدات پالرمو، CFT و FATF به هدف امروزتان مبدل شده است و بجای پیگیری مشکلات کشور و معیشت مردم، فقط بدنبال تصویب عضویت در این معاهدات هستید!!

ما مخالف پیوستن ایران نیستیم و اصلاً اعتقاد نداریم که ایران منزوی و یا گوشه گیری کند بلکه معتقدیم که باید قوی و مقتدر در تمام مجامع بین المللی، معاهدات و کنوانسیونهای مفید عضو و صاحب کرسی باشیم اما بحث اصلی اینجاست که عضویت در سازمانها و معاهدات بین المللی هدف نیست بلکه باید وسیله ای برای پیشرفت و رسیدن به اهداف باشد اما ظاهراً دولت شما پیوستن به معاهدات پالرمو، CFT و FATF را هدف خود قرار داده است که اینچنین برای تحقق آن مبارزه کرده و با هر کس و هر نهادی درگیر میشود!!

آقای روحانی عزیز، هنر شما بعنوان رئیس جمهور و سکاندار دولت دوازدهم و تیم اقتصادی تان این است که بدون توسل به "برجام"، CFT ، پالرمو، FATF  و یا سایر پیمانها و پروتکلهای بین المللی، مشکلات کشور را رفع کنید و اقتصاد ایران را سر و سامان دهید نه اینکه برای پیوستن به این معاهدات و مجامع، ایران را غرق در مشکلات کنید.!!

ضمناً کسانیکه در دولت شما سینه چاک کرده و با آب و تاب به دنبال تصویب معاهدات پالرمو، CFT و FATF هستند غالباً کسانی میباشند که حتی نمیتوانند عبارات CFT و FATF را درست تلفظ کنند تا چه رسد به اینکه از این معاهدات اطلاعات دقیقی داشته باشند پس با این مدافعانی که دارید، هرگز نمیتوانید این موارد را به تصویب برسانید از همین رو ضعف تیم خودتان را به گردن مخالفین دولت و جناح مقابل نیاندازید!!

حال پس از گذشت دو سال و رشد بیش از پیش مشکلات آنهم به همان دلیلی که در بالا عرض کردم، باز هم حرفهای جدیدی میزنید!! یک روز میفرمائید اختیارات دولت کم است!! روز دیگر میفرمائید عده ای در برابر فعالیتهای دولت و مجلس کارشکنی میکنند و روزی نام آنان را اعلام خواهید کرد!! هر از چندگاهی هوس رفراندم و همه پرسی میکنید!! بعضاً دستگاهها و نهادهای دیگر نظام را زیر سوال میبرید و .... دهها مورد دیگر!!

سوالم از رئیس جمهور محترم این است که اگر فی الواقع اشخاصی در برابر دولت شان کارشکنی میکنند پس چرا با ایما و اشاره و در لفافه سخن میگویند و تعارف میکنند؟ چرا نام مزاحمین و کارشکنان را صراحتاً بیان نمیکنند؟ مگر ملت شریف ایران غریبه و یا نامحرم هستند که اینچنین با آنان سخن میگوئید؟ اگر هم قرار است که نام کارشکنان را اعلام کنید، چنانچه چنین اشخاصی در عالم واقعی وجود دارند، خوب چه بهتر که امروز نامشان را بگوئید، فردا که دوران ریاست جمهوری تان تمام شد هیچ سمت اجرایی نداشتید و سخنان تان دیگر برای مردم و رسانه ها چندان قابل اتکاء و حجت نبود، چه فایده ای دارد که نام کس یا کسانی را بر زبان بیاورید؟ چون دیگر کسی حرفتان را قبول نمی کند و میگویند برای کسب وجهه چنین حرفی میزند!! پس لطف کنید و وعده ندهید. اگر هم چنین اشخاصی وجود ندارند و کسی در برابر دولت شما کارشنکی نمی کند پس بهتر است چنین سخنانی را بر زبان جاری نکنید زیرا اثباتش برایتان چندان ساده نخواهد بود.!!

جناب آقای روحانی!!

شما که از ابتدای انقلاب تا سال 92 در پستهای کلیدی و ارشد نظام خدمت میکردید و از همه امورات کشور و نظام هم بخوبی آگاه بود و ضمناً کشورمان هم طی 40 سال گذشته همین یک "قانون اساسی" داشته، دارای ولایت فقیه بوده و به همین شکل نیز مدیریت شده است، حال که جنابعالی روند کشورداری دولتهای اسبق را دیده بودید، اندازه اختیارت آنان را نیز میدانستید، اگر کارشکنی هم وجود داشته پس حتماً پیش پیش از آن باخبر بودید، فلذا با تمام این دانسته چرا برای رئیس جمهور شدن کاندید شدید؟ اگر چهار سال اول تان را به سختی و با بی اختیاری و کارشکنی اشخاص مجهول سپری کردید، پس چرا برای بار دوم کاندید شدید و این همه هم برای پیروزی تلاش کردید و خودتان را به آب و آتیش زدید؟ قطعاً یک جای کار میلنگد و دانسته ها و تجربیات 40 ساله شما با عملکرد و سخنان امروزتان اصلاً با هم همخوانی ندارد.!!

در خاتمه خدمتتان عرض میکنم که به نظر حقیر مشکل شما اختیارات کم و یا کارشکنی اشخاص مجهول نیست بلکه سیاستهای غلط و به کارگیری مدیران ناکارآمد و بعضاً بی تعهد میباشد!! ضمناً طی شش سال گذشته بقدری بد عمل کرده اید که نه تنها اعتماد مردم بلکه اعتماد دوستانتان هم به دولت از بین رفته و به همین خاطر اگر دولت شما بگوید الان روز است، مردم میگویند حتماً شب است و اگر بگوئید که ماست سفید است، غالب مردم و دوستان دلسوزتان میگویند که ماست بطور قطع سیاه است!! پس مشکل دولت تان و عدم کارآیی دولت تدبیر و امید را در جای دیگری جستجو کنید!!

تا زمانیکه به اشخاص و سایر دستگاهها و ارکان نظام احترام نگذاریم نباید توقع داشته باشیم که دیگران هم ما را محترم شمرده و به ما احترام بگذارند.

در این ایام سخت که کشورمان از همه طرف تحت فشار تحریمها و "جنگ اقتصادی" و تبلیغات بدخواهان میباشد، سعی مان بر این باشد تا بدنبال همدلی و همبستگی باشیم نه اینکه خدایی ناخواسته با ایجاد تنش های داخلی و اظهارات مبهم، "دشمن شادکن" شویم و برای رسانه های معاند خوراک تبلیغاتی درست کنیم زیرا همچنانکه استحضار دارید کشورمان ایران همانندی کشتی بزرگی است که اگر لطمه ای چه از داخل و چه از خارج به آن وارد شود و باعث ایجاد سوراخ کوچکی در بدنۀ آن گردد قطعاً غرق شده و همه ما را هم با خود به قعر اقیانوس می کشاند، پس اگر خودمان را دوست داریم و به خودمان احترام میگذاریم باید هم و غم مان بر این باشد که از کشتی ایران با جان و دل محافظت کنم و از ایجاد سوراخ در بدنه آن جلوگیری نمائیم.