تصمیم‌گیری یک گروه ۲۰۰ نفره برای دسترسی یک سوم مردم به نیازهای اولیه

« کارلوس کوریا » مدیر اجرایی مرکز جنوب در سمینار اقدامات زورمدارانه یکجانبه و پیامدهای آن در چارچوب همه گیری کرونا که از سوی نمایندگی‌های دائم جمهوری اسلامی ایران، ونزوئلا و کوبا نزد سازمان‌های بین‌المللی در وین و با شرکت ۳۸ کشور عضو سازمان ملل از طریق ویدئو کنفرانس برگزار شد، طی سخنانی با تأکید بر اینکه در غیرقانونی بودن اقدامات زورمدارانه یکجانبه ذیل قوانین حقوق بین‌المللی تردیدی وجود ندارد، گفت: این اقدامات، اصل برابری حاکمیت و همچنین حق بهداشت، غذا و سایر حقوق بشر را نقض می‌کند.

کوریا با اشاره به پیامدهای انسانی ویران کننده تحریم‌های یکجانبه در کشورهای، به مستندات و شواهد گسترده موجود در خصوص تبعات منفی انسانی تحریم‌ها پرداخت و افزود: بسیار مهم است که این اسناد و شواهد را به اطلاع اذهان عمومی جهانی برسانیم.

* محرومیت سه هزار و ۵۰۰ کودک سرطانی در ایران از دسترسی به داروهای حیاتی مورد نیاز 

وی ادامه داد: فقط در یک مورد که مربوط به قبل از همه گیری کرونا است، حدود سه هزار و ۵۰۰ کودک سرطانی در ایران از دسترسی به داروهای حیاتی مورد نیاز محروم بودند. متاسفانه افکار عمومی جهان به خوبی از پیامدهای تحریم‌های یکجانبه مطلع نیست.

مدیر اجرایی مرکز جنوب در ادامه به نقش زور و قدرت در اعمال تحریم‌های زورمدارانه یکجانبه پرداخت و گفت: مطالعه اخیر نشان داده که سرانه تولید ملی کشورهای اعمال کننده تحریم، بیش از پنج الی ۱۰ برابر سرانه تولید ملی کشورهای مورد هدف است. لذا، این نشان دهنده این است که این اقدامات قهری بر پایه زور، قدرت اقتصادی و قدرت نظامی اعمال می‌شود و نه بر پایه حقوق و منطق بین‌المللی.

* تحریم‌ها کل مردم یک کشور را هدف قرار می‌دهد

وی با رد این ادعا که تحریم‌ها هدفمند بوده و فقط برخی افراد و شرکت‌ها را هدف قرار می‌دهد، افزود: تحریم‌ها، پیامدهای جامع و سراسری دارد و کل مردم یک کشور را هدف قرار می‌دهد. وقتی که بانک مرکزی یک کشور هدف قرار می‌گیرد، جابه‌جایی پول برای تمامی اهداف بلوکه می‌شود.

کوریا با بیان اینکه تعاریف موجود در مورد استثنائات بشردوستانه ذیل تحریم‌ها، کاملا مبهم و ناکافی است، اظهار داشت: کمک‌های انساندوستانه به کشورهای تحت تحریم، بر یک مبنای جانب گرایانه و نامتعادل تعلق می‌گیرد. معیارهای تعریف شده، اصلا ثابت نیستند و هر بار تغییر می‌کنند.

وی، همچنین ادعاهای مطروحه در خصوص اینکه اعمال تحریم‌های یکجانبه بر ارتقای حقوق بشر تاثیر دارد را بی اساس خواند و گفت: این ادعاها برخلاف تمامی اسناد و شواهدی است که ما داریم. اقدامات قهری یکجانبه صرفا باعث آزار و صدمه به مردم می‌شود و در برخی مواقع، صدمات وارده از این طریق با صدمات وارده از طریق جنگ افزارهای متعارف برابر است.

کوریا در ادامه سخنانش ضمن کافی ندانستن محکومیت اقدامات زورمدارانه یکجانبه برای تغییر وضعیت، تأکید کرد: فکر نمی‌کنم که دولت جدید آمریکا نیز اقدام خاصی در تسکین این وضعیت انجام دهد. لذا، در ابتدا بایستی آگاهی عمومی را در جهان در خصوص تبعات منفی این تدابیر بر مردم بالا ببریم که مستندسازی در این بین بسیار مهم است.

*ایجاد یک موسسه که با واحد پولی به غیر از دلار کار کند

وی در ادامه پیشنهاداتی را برای مقابله با کاهش آثار تحریم‌های یکجانبه ارائه و در همین راستا، پیشنهاد تغییر در ساختار نقل و انتقالات مالی برای کمک‌های انسان‌دوستانه را مطرح کرد و گفت: در حال حاضر، تمامی بانک‌های دنیا به دلیل ترس از تحریم‌های آمریکا حاضر به انجام تراکنش‌های مربوط به خرید اقلام انساندوستانه نیستند. حتی سازوکار اینستکس هم نتوانست در این میان کارا باشد. یکی از پیشنهادات مطرح، ایجاد یک موسسه است که با واحد پولی به غیر از دلار کار کند. این کار سختی نیست. تنها ۱۴ درصد از اقتصاد دنیا متعلق به آمریکا است و ۸۶ درصد متعلق به سایر کشورهاست و این بدان معنی است که آمریکا نمی‌تواند به آن ۸۶ درصد فشار یا تحریمی وارد کند.

کوریا ادامه داد: راهکار دیگر، اعطای مجوز اختیار به یک نهاد واحد در سطح جهانی است تا استثنائات انساندوستانه را مدیریت کند. یک راهکار دیگر می‌تواند ایجاد یک ارز دیجیتال خاص برای این اهداف باشد که ربطی به سیستم مالی آمریکا نداشته باشد.

مدیر اجرایی مرکز جنوب در پایان گفت: به شدت غیر قابل قبول است که یک گروه کوچک حدودا ۲۰۰ نفره در بخش تحریم‌های وزارت خزانه داری آمریکا بنشینند و با طرح‌های خود، در مورد دسترسی حدود یک سوم مردم دنیا به غذا و نیازهای اولیه خود تصمیم بگیرند.

وی بر آمادگی مرکز جنوب برای همکاری با گزارشگر ویژه اقدامات قهری یکجانبه و دولت‌های مورد هدف تحریم‌ها و جامعه بین‌المللی به منظور کاهش تبعات این اقدامات و پیگیری عدالت در این خصوص، تأکید کرد.

مرکز جنوب به عنوان یک سازمان بین دولتی و متشکل از ۵۴ کشور در حال توسعه است که در سال ۱۹۹۵ میلادی و با هدف کمک به کشورهای در حال توسعه در بهره مندی از تخصص یکدیگر برای ارتقای اهداف مشترک تأسیس شد. مقر این مرکز در ژنو سوئیس است.