حضور نیروهای نظامی آمریکایی در الجزایر و تونس، شایعه یا واقعیت
آفریقا از دیرباز محل نفوذ استعمارگران اروپایی به ویژه فرانسه و انگلیس بوده است و این کشورها پیوسته تلاش کرده اند حضور خود را در این قاره حفظ کنند اما این روزها بحث حضور نظامی آمریکا در منطقه، به ویژه در تونس و الجزایر، شایعات زیادی را برانگیخته است.
در حالی که مقام های رسمی تونس و الجزایر حضور نظامی آمریکا را در خاک تکذیب می کنند، برخی رسانه های داخلی در این دو کشور با استناد به اخبار منتشر شده در رسانه های آمریکایی، بنوعی مقام های کشورشان را به پنهانکاری در این مورد متهم می کنند.
تارنمای خبری «کل شی عن الجزائر» اواخر اسفندماه گذشته به نقل از روزنامه واشنگتن پست نوشت، نظامیان آمریکایی در الجزایر، مصر، تونس، چاد، جیبوتی و جمهوری دمکراتیک کنگو، ماهانه 225 دلار حق فوق العاده ماموریت در مناطق خطرناک دریافت می کنند .
از سوی دیگر روزنامه «نیویورک تایمز» نیز اسفندماه پارسال به نقل از یک نماینده دمکرات به نام «للکونتوکی» نوشت، این مبلغ از مدت ها قبل به سربازان آمریکایی مشغول خدمت در الجزایر، مصر، مالی و چاد پرداخت می شده است.
تارنمای الجزایری تی اس ای نیز ادعا کرد، فوق العاده مناطق پرخطر از هفتم مارس سال 1995میلادی به نظامیان آمریکایی فعال در الجزایر پرداخت می شود.
با انتشار این اخبار این سوال مطرح شد که اگر نظامیان آمریکایی در الجزایر حضور ندارند چرا چنین خبرهایی منتشر می شود و چنین مبالغی به عنوان فوق العاده ماموریت برای آن ها در نظر گرفته می شود.
تارنمای «کل شی عن الجزائر» در این باره نوشت، الجزایر مخالف حضور نیروهای نظامی خارجی در خاک خود است و قبلا نیز بارها خبر حضور نظامیان آمریکایی در الجزایر را تکذیب کرده است.روزنامه فرانسوی «ژون اندیپوندون» اواخر آذر ماه گذشته نوشت، وزارت دفاع آمریکا در پی اعلام تصمیم ترامپ در مورد قدس و پیش بینی های لازم جهت مقابله با هر نوع تهدیدی، از وزارت خارجه این کشور خواست از دولت کشورهای عربی و اسلامی جهت اعزام تفنگداران دریایی (مارینز) به این کشورها برای حفاظت از سفارتخانه های آمریکا مجوز دریافت کند اما الجزایر با این امر مخالفت کرد.از سوی دیگر «لاسیان کنوکس براون» سخنگوی سفارت آمریکا در الجزایر هرگونه حضور نظامی این کشور در خاک الجزایر را تکذیب و تاکید کرد اخباری که رسانه های آمریکایی در این خصوص منتشر کرده و رسانه های الجزایری آن را بازنشر کرده اند، ناشی از سوء فهم این موضوع بوده است.
وی افزود:ما نیروی نظامی در الجزایر نداریم. سفارت آمریکا در الجزایر کارمندانی مسئول تامین امنیت دارد که وظیفه آن ها تامین امنیت ساختمان سفارت است و گاهی نیز برخی مسئولان نظامی برای دیدارهایی به سفارت آمریکا در الجزایر می آیند.
این نخستین بار نیست که رسانه های آمریکایی از حضور نیروهای نظامی آمریکایی در الجزایر می نویسند ؛ پیش از این نیز برخی رسانه های آمریکایی از حضور نیروهای مارینز آمریکا در صحرای الجزایر خبر داده بودند اما وزارت خارجه الجزایر این خبر را تکذیب و تاکید کرده بود آمریکا پایگاه یا نیروی نظامی در الجزایر ندارد .
تارنمای خبری الجزایری «البلاد» نیز در این باره نوشت، عجیب است که رسانه های آمریکایی با اینکه دولت الجزایر حضور نظامیان این کشور را در خاک خود تکذیب می کند، آن ها بار دیگر نام الجزایر را تکرار می کنند و این در حالی است که حتی «جان دیروشر» سفیر آمریکا در الجزایر شخصا این مساله را تکذیب کرده است .
مقام های تونسی هم بارها وجود پایگاه نظامی آمریکایی در خاک خود را تکذیب کرده اند اما در این میان خبرهایی در این باره منتشر می شود که باعث ایجاد سوال در این خصوص می شود.
چند ماه پیش رسانه های آمریکایی از برگزاری جلسه دادگاه یکی از فرماندهان نظامی آمریکا در تونس به نام «دنیس پاکیت» به اتهام آزار جنسی یکی از افسران زن تونسی خبر دادند.تارنمای ماهنامه "air force times" نوشت، دادگاه، این افسر را به جرم انجام اعمال غیر حرفه ای و برقراری روابط خارج از چارچوب ، با یک خلبان زن تونسی اخراج کرد.سایت Military.com نوشت،این اتفاق در پایگاه هوایی شماره 722 در منطقه «سیدی احمد» تونس روی داد و پاکیت آن زمان خود فرماندهی این پایگاه را بر عهده داشت.
این مساله باعث ایجاد سوالات زیادی درباره وجود پایگاه های نظامی آمریکایی در تونس شد و البته پیش از این نیز مقام های آمریکایی اعلام کرده بودند کشورشان از یک پایگاه نظامی در تونس برای حمله به مواضع داعش در لیبی استفاده می کند که البته تونس آن زمان آن را به شدت تکذیب کرد.
از سوی دیگرروزنامه «الشروق » الجزایر نیز چندی پیش نوشت، آمریکا دو پایگاه نظامی در تونس دارد و شمار زیادی از افسران سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا و نیروهای آفریکوم در آن مستقر اند.الشروق افزود، نیروهای آمریکایی در چهار منطقه تونس و از جمله در منطقه ای میان بن قردان و مدنین و همچنین منطقه جرجیسحضور دارند
روزنامه فرانسوی «لوفیگارو » نیز نوشت، وزارت دفاع آمریکا از مدت ها پیش در حال بازسازی یک پایگاه نظامی بی استفاده در جنوب تونس است تا از آنجا لیبی را بیشتر زیر نظر داشته باشد.
سرهنگ«مارک چیدل »سخنگوی فرماندهی نظامی آمریکا در آفریقا نیز در خصوص حضور نظامیان آمریکایی در تونس گفته است ، شماری از نظامیان آمریکایی با نیروهای امنیتی تونس در زمینه مبارزه با تروریسم و تبادل اطلاعات همکاری می کنند .«فرحات الحرشانی » وزیر دفاع تونس نیز چندی پیش گفته بود، تونس، هواپیماهای شناسایی و سامانه هواپیماهای بدون سرنشین از آمریکا دریافت کرده است و این هواپیماها و تجهیزات در اختیار نیروی هوایی قرار گرفته و با آمریکایی همکاری هایی در این خصوص وجود دارد تا نیروهای ارتش تونس آموزش ببینند .
قائد سبسی رئیس جمهوری تونس نیز در مصاحبه با شبکه الحوار تونس گفت، 70 افسر آمریکایی کار آموزش افسران ارتش تونس را بر عهده دارند. وی در عین حال وجود پایگاه نظامی آمریکایی در خاک تونس را تکذیب کرد.
«رشید عمار» رئیس پیشین ستاد مشترک ارتش تونس نیز پیش از این گفته بود، غیر ممکن است تونس با ابجاد پایگاه نظامی خارجی در خاک خود موافقت کند.
در مورد بحث حضور نظامی آمریکا در منطقه باید به چند نکته اشاره کرد. نخست اینکه میان وجود پایگاه نظامی با حضور نیروهای نظامی آمریکایی در این کشورها تفاوت است و به نظر نمی رسد آمریکا پایگاه نظامی بزرگی در منطقه داشته باشد و دیگر اینکه به نظر می رسد حضور آمریکایی ها در آفریقا بیشتر به دلیل هواپیماهای بدون سرنشین است و اگر آمریکا هواپیمای بدون سرنشین در کشوری داشته باشد، این نیاز به حضور شمار زیادی نیروی نظامی نیست.
نکته سوم هم این است که هنوز هیچ رسانه ای گزارشی در مورد حضور جنگنده های پیشرفته آمریکایی (غیر از پهپادها) در تونس و الجزایر منتشر نکرده است و البته اگر این کشور در الجزایر و تونس پایگاه نظامی داشت، رسانه های منطقه حتما خبر آن را منتشر می کردند؛ به عنوان مثال چندی پیش یک فروند هواپیمای هرکولس سی-130 آمریکایی در فرودگاه «هواری بومدین» الجزایر فرود آمد که این باعث جنجال زیادی در رسانه های این کشور پیرامون علت حضور آن شد.
نکته چهارم اینکه بیشتر تجهیزات نظامی الجزایر روسی است و در نتیجه قاعدتا بیشترین رابطه نظامی الجزایر باید با وسیه باشد تا آمریکا و نکته مهم دیگر در این میان این است که بیشتر برنامه ها و همکاری های نظامی میان کشورها بصورت محرمانه انجام می شود و اگر هم کشوری با کشور دیگر همکاری نظامی و امنیتی داشته باشد، معمولا جزییات این همکاری ها را جز در موارد لزوم فاش نمی کند.
خاورم **2041**1479
ارسال نظر