کشف اولین نشانه وجود آب در منظومه تراپیست-1
تلسکوپ فضایی هابل به تازگی موفق شده است تا اولین نشانه‌های وجود آب در منظومه تراپیست-1 را کشف کند.
تلسکوپ فضایی هابل به تازگی موفق شده است تا اولین نشانه‌های وجود آب در منظومه تراپیست-1 را کشف کند.
به نقل از اسپیس، در ماه فوریه سال جاری میلادی بود که خبر کشف شبیه‌ترین سامانه ستاره‌ای مشابه منظومه شمسی رسانه‌ای شد.
سامانه تراپیست-1 هفت سیاره دارد و نکته جالب توجه درباره آن این است که سه سیاره آن در محدوده قابل میزبانی حیات نسبت به ستاره مرکزی این سامانه قرار دارند.
پس از اعلام خبر کشف این سامانه مطالعات متعددی بر روی این سامانه و بررسی امکان وجود حیات در سیاره‌های آن انجام شد و حال داده‌های هابل به اولین نشانه‌های وجود آب در سیاره‌های سنگی این سامانه دست پیدا کرده است.
"وینسنت بوریر"(Vincent Bourrier) استاد نجوم داشنگاه ژنو سوئیس به تازگی تحقیقی در رابطه با زمان‌بندی اشعه‌های پرانرژی و منابع آب در سیاره‌های منظومه تراپیست-1 انجام داده که در پایگاه اینترنتی هابل در دسترس عموم قرار گرفته است.
تیم تحقیقاتی بوریر با استفاده از داده‌های تلسکوپ هابل به بررسی میزان پرتوهای فرابنفش موجود در منظومه تراپیست-1 پرداخته است.
به نقل از اسپیس، در ماه فوریه سال جاری میلادی بود که خبر کشف شبیه‌ترین سامانه ستاره‌ای مشابه منظومه شمسی رسانه‌ای شد.
سامانه تراپیست-1 هفت سیاره دارد و نکته جالب توجه درباره آن این است که سه سیاره آن در محدوده قابل میزبانی حیات نسبت به ستاره مرکزی این سامانه قرار دارند.
پس از اعلام خبر کشف این سامانه مطالعات متعددی بر روی این سامانه و بررسی امکان وجود حیات در سیاره‌های آن انجام شد و حال داده‌های هابل به اولین نشانه‌های وجود آب در سیاره‌های سنگی این سامانه دست پیدا کرده است.
"وینسنت بوریر"(Vincent Bourrier) استاد نجوم داشنگاه ژنو سوئیس به تازگی تحقیقی در رابطه با زمان‌بندی اشعه‌های پرانرژی و منابع آب در سیاره‌های منظومه تراپیست-1 انجام داده که در پایگاه اینترنتی هابل در دسترس عموم قرار گرفته است.
تیم تحقیقاتی بوریر با استفاده از داده‌های تلسکوپ هابل به بررسی میزان پرتوهای فرابنفش موجود در منظومه تراپیست-1 پرداخته است.
بوریر در رابطه با اهمیت این پرتوها در کشف منابع آب گفت: تابش اشعه فرابنفش یک عامل مهم در تکامل جو سیارات است و همانطور که جو زمین، نور فرابنفش خورشید، مولکول‌ها را از هم جدا می‌کند، پرتو فرابنفش تراپیست-1 می تواند بخار آب را در اتمسفر سیارات به هیدروژن و اکسیژن تجزیه کند.
در صورتی که پرتوهای فرابنفش ضعیف باشند صرفا به تجزیه اتمی مواد منجر می‌شود اما در صورتی که این پرتوها قدرتمند باشند می‌توانند سبب فرار اتم‌ها از جو سیارات شوند.
از آنجایی که هیدروژن از اکسیژن سبک‌تر است، به راحتی به فضا می رسد که طیف آن می‌تواند مشاهده شود. این دقیقا همان چیزی است که بوریر و تیمش انجام دادند. آنها با نظارت بر طیف‌های سیارات تراپیست-1 برای نشانه‌های کاهش هیدروژن، قادر به اندازه گیری محتوای آب آنها شدند.
آنچه که آنها متوجه شدند این بود که اشعه فرابنفش منتشر شده توسط تراپیست-1 سبب شده است که در طول تاریخ، سیاره‌هایش مقدار زیادی آب را از دست بدهند و این میزان در دو سیاره اول یعنی تراپیست-1بی و تراپیست-1سی بسیار بیشتر بوده است.
براساس محاسبات محققان این دو سیاره به اندازه 20 اقیانوس آب از دست داده‌اند و در حال حاضر تقریبا خشک هستند.
طبق این یافته‌ها، سیارات دیگر این سامانه می‌توانند همچنان دارای آب باشند و حجم کمتری از آب را از دست داده باشند.
این یافته‌های دلگرم‌کننده بر خلاف مطالعات قبلی کمی امیدها را برای وجود حیات در این سامانه زنده کرده است هرچند همچنان رسیدن بادهای خورشیدی ستاره تراپیست-1 به جو سیارات آن یک چالش مهم محسوب می‌شود.
ارسال نظر