گمانه‌زنی‌ها درباره علاقه ترامپ به نظامی‌گری

«میک مولوینی» رئیس اداره مدیریت و بودجه کاخ سفید در پاسخ به این سوال که چرا رئیس‌جمهور آمریکا «جان کلی» ، ژنرال بازنشسته تفنگداران دریایی آمریکا را به سمت رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید گمارده است، گفت: «شما می‌دانید که او [ترامپ] به کار با ژنرال‌ها علاقه دارد».

به نظر می‌رسد فقط یک گروه محدود از مقامات نظامی سابق آمریکا توانسته‌اند علیرغم تمام پستی و بلندی‌های دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ همچنان در دولت او باقی بمانند و جایگاهشان را از دست ندهند. ترامپ به انضباط، وفاداری و تاثیرگذاری این افراد اعتماد کرده است. در حال حاضر سه نفر از برجسته ترین ژنرال‌های آمریکا جایگاه ویژه‌ای را در قلب دولت ترامپ به خود اختصاص داده‌اند. این سه مقام عالی‌رتبه «جیمز متیس» وزیر دفاع، «هربرت مک‌مستر» مشاور امنیت ملی و «جان کلی» رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید هستند. حالا که جان کلی پس از برکناری «راینس پریبس» رئیس سابق ستاد کارکنان کاخ سفید به جای او نشسته و مدیریت امور کاخ سفید را به دست گرفته است پیش‌بینی می‌شود نفوذ مقامات نظامی دولت ترامپ فراتر از سیاست‌های امنیتی و خارجی می‌رود و بر سیاست‌های ملی نیز تاثیرگذار خواهد بود.

امید بر این است که این فرماندهان دو ویژگی مهم یعنی عقلانیت و تجربه را که دولت ترامپ به شدت به آن نیازمند است، تامین کنند. اما منتقدان بر این باورند که مقامات مذکور با نفوذی که دارند ممکن است در جهت سیاسی‌سازی نیروهای مسلح پیش بروند و اعتباری را که ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ نتوانسته به دست آورد برایش به ارمغان آورند. حقیقت این است که ترامپ تنها به مقامات نظامی آمریکا احترام می‌گذارد، به آنها اعتماد دارد و به نظر می‌رسد فقط حرف‌های آن‌ها را می‌پذیرد.

البته سران نظامی از زمان «جرج واشنگتن» نخستین رئیس‌جمهور آمریکا و جنگ انقلاب این کشور همواره در سیاست‌های داخلی آن ایفای نقش کرده‌اند. «دوایت آیزنهاور» ژنرال ارتش در جنگ جهانی دوم و «یولیسیز سایمن گرانت» قهرمان جنگ داخلی آمریکا دو نفر از آخرین کسانی بودند که راه خود را به کاخ سفید باز کردند. اما هرگز در تاریخ معاصر آمریکا تعداد مقامات نظامی که تا این حد به مرکز قدرت نزدیک شده‌اند به اندازه‌ی افراد حاضر در دولت ترامپ نبوده است.

قابل ذکر است که این حلقه در حال گسترش است و تعداد سران نظامی عالی‌رتبه دیگری که به دنبال نقش‌های مهمی در دولت ترامپ هستند ، افزایش یافته است. برای مثال «آنتونی زینی» ژنرال سابق آمریکایی هفته گذشته به عنوان نماینده این کشور برای حل بحران دیپلماتیک قطر معرفی شد. به ناچار برخی از این افراد پس از پذیرش سمت‌های جدیدشان به سرعت سیاسی می‌شوند و این موضوع درباره‌ی مک‌مستر هم صدق می‌کند.

مک‌مستر با مخالفان جدیدی مواجه شده که گفته می‌شود از میان اطرافیان «استیو بنن» مشاور کاخ سفید برخاسته‌اند. بنابر گزارش‌ها مک‌مستر در برخی از مسائل از جمله تحریم‌های روسیه، توافق هسته‌ای ایران و تعداد نیروهای آمریکایی در افغانستان با استیو بنن اختلاف نظر دارد. برخی بر این باورند که دامنه این درگیری‌های سیاسی فراتر خواهد رفت و احتمالاً دامن جان کلی را که بدون داشتن تجربه قرار است امور کاخ سفید را بگرداند ، می‌گیرد.

البته «مایک فلین» ژنرالی که سمت مشاور امنیت ملی را داشت به دلیل درگیر شدن در پرونده ارتباط با روسیه از دولت ترامپ حذف شد. فلین همواره یکی از مقامات ارشد بحث برانگیز آمریکا بوده است. شواهد نشان می‌دهد کسانی که استعداد در کنار هم ماندن را داشته‌اند در دولت ترامپ ماندگار شده‌اند. به عنوان مثال متیس، کلی ، مک‌مستر و همه افراد عالی رتبه ارتش آمریکا در جنگ‌های عراق و افغانستان در کنار یکدیگر خدمت کرده‌اند.

در زمان ریاست جمهوری «باراک اوباما» معمولا مقامات نظامی ارشد آمریکا از رفتار او گلایه مند بودند و می‌گفتند اوباما از ارتباط مستقیم با ژنرال‌هایش اجتناب می‌کند. این در حالیست که ترامپ به ژنرال‌ها اختیارات بیشتری داده و حتی گفته می‌شود به متیس این مجوز را داده تا درباره‌ی اعزام نیرو به افغانستان تصمیم‌گیری کند.

گزارش ها نشان می‌دهد تعداد تلفات غیرنظامیان در عراق و سوریه و دیگر مکان ها از زمان روی کار آمدن ترامپ بیشتر شده است. این موضوع نگرانی از اینکه ممکن است ارتش آمریکا روش خود در این درگیری ها را تغییر داده باشد و ناعادلانه عمل کند ، افزایش داده است.