در این گزارش آمده است: خطرناکترین فاجعه هسته‌ای در تاریخ جهان چه بود؟ ممکن است بسیاری از افراد بگویند فاجعه هسته‌ای چرنوبیل در اوکراین، اما آن‌ها اشتباه می‌کنند. در سال ۲۰۱۱ زمین لرزه‌ای که باور می‌رود پس‌لرزه زلزله ۲۰۱۱ در شیلی باشد سونامی ایجاد کرد که ورود آب دریا به نیروگاه موجب گداخت راکتور نیروگاه انرژی هسته‌ای شرکت تپکو در فوکوشیمای ژاپن شد. سه راکتور هسته‌ای گداختند و آن چه که بعد رخ داد بزرگ‌ترین نشت تشعشعات به داخل آب در تاریخ جهان بود. در طول سه ماه بعد از این حادثه، مواد شیمیایی رادیواکتیو در حجمی بیش از چرنوبیل به داخل اقیانوس آرام نشت کرد.

با این حال ممکن است این ارقام در واقع بالاتر از برآوردهای مقامات ژاپنی باشد که مخدوش بودن آن از سوی چندین دانشمند به اثبات رسیده است.

اگر همه این‌ها به اندازه کافی بد نبودند، باید بگوییم همه روزه فوکوشیما به نشت رقم مبهوت کننده ۳۰۰ تن پسماند رادیواکتیو به داخل اقیانوس آرام ادامه می‌دهد. این کار به طور نامحدودی ادامه خواهد یافت زیرا منبع این نشت را نمی‌توان مسدود کرد به این دلیل که این نیروگاه هم برای انسان‌ها و هم برای ربات‌ها به سبب دمای به شدت بالا و تششعشعات رادیواکتیو غیرقابل دسترس است.

بنابراین نباید تعجب برانگیز باشد که فوکوشیما تمامی اقیانوس آرام را در فقط پنج سال آلوده کرده است. این فاجعه را می‌توان به راحتی بدترین فاجعه زیست محیطی در تاریخ بشریت دانست و این موضوع تقریبا هرگز از سوی سیاستمداران، دانشمندان، دستگاه حاکم یا اخبار مورد بحث قرار نگرفته است. جالب است یادآوری کنیم که شرکت تپکو جزو شرکت‌های تابع جنرال الکتریک یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌ها در جهان است که کنترل قابل توجهی بر چندین سازمان خبری و نیز سیاستمداران دارد. آیا این موضوع احتمالا می‌تواند فقدان پوشش خبری فوکوشیما در پنج سال گذشته را توضیح دهد؟ مدارکی نیز وجود دارد که شرکت جنرال الکتریک نسبت به وضعیت ضعیف راکتورهای فوکوشیما برای ده‌ها سال آگاهی داشت اما اقدامی صورت نداد. این موضوع به این منجر شد که ۱۴۰۰ شهروند ژاپنی جنرال الکتریک را به دلیل نقش‌شان در فاجعه هسته‌ای فوکوشیما تحت پیگرد قرار دهند.

حتی اگر ما نمی‌توانیم خود تشعشعات را ببینیم اما برخی بخش‌های سواحل غربی آمریکای شمالی اثرات آن را برای سال‌ها احساس کرده‌اند. مدت کمی پس از فوکوشیما، ماهی‌ها در کانادا شروع به خونریزی در اطراف آبشش‌ها، دهان و چشم‌های‌شان کردند. این «بیماری» از سوی دولت نادیده گرفته شده است و باعث مرگ و میر جمعیت ماهی‌های بومی از جمله شاه ماهی اقیانوس آرام شمالی شده است.

در نقطه‌ای دیگر در غرب کانادا دانشمندان مستقل ۳۰۰ درصد افزایش در سطح تشعشعات را اندازه‌گیری کرده‌اند. بر اساس گفته این افراد، حجم تشعشعات در اقیانوس آرام هر ساله افزایش می‌یابد. چرا این موضوع از سوی رسانه‌های جریان اصلی نادیده گرفته می‌شود؟ ممکن است این موضوع ارتباطی با این واقعیت داشته باشد که دولت‌های ایالات متحده و کانادا شهروندان خود را از صحبت درباره فوکوشیما منع کرده‌اند تا «مردم دچار وحشت نشوند.»

زمانی که تشعشعات فوکوشیما در سال ۲۰۱۳ به جنوب ایالات متحده در اورگان رسید ستاره‌های دریایی شروع به از دست دادن پاها کردند و بعد به طور کامل متلاشی شدند و  اکنون ستاره‌های دریایی در مقیاسی رکورد زننده در حال مرگ هستند که تمامی اکوسیستم اقیانوس در آن منطقه را در معرض خطر قرار می‌دهد. با این حال مقامات دولتی می‌گویند اگر چه تشعشعات در ماهی تن اورگان پس از فوکوشیما سه برابر شده اما فوکوشیما مقصر این امر نیست.

در سال ۲۰۱۴ تشعشعات در سواحل کالیفرنیا تا ۵۰۰ درصد افزایش یافت.

در واکنش به آن مقامات دولتی اعلام کردند که این تشعشعات از منابع «ناشناخته» رازگونه‌ای نشات می‌گیرد و جای نگرانی ندارد.

دانشمندان اکنون می‌گویند که اقیانوس آرام در حال حاضر رادیواکتیویته است و در حال حاضر نسبت به زمانی که دولت ایالات متحده در خلال و بعد از جنگ جهانی دوم چندین بمب هسته‌ای به داخل اقیانوس آرام انداخت مواد رادیواکتیو دست کم ۵ تا ۱۰ برابر بیش‌تر شده است. اگر ما به همین زودی درباره فوکوشیما سخن نگوییم ممکن است همه ما دچار شگفتی ناخوشایندی شویم.