توافق هسته ای در خطر سقوط؟!

همه‌پرسی جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا پنج‌شنبه گذشته برگزار شد و در پایان شمارش آرا، مشخص شد 52% رای دهندگان به خروج انگلستان از اتحادیه اروپا رای داده‌اند.

وبگاه آمریکایی «لوبلاگ» در گزارشی تحلیلی پیرامون «تصمیم جنجال برانگیز مردم انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا و تاثیر آن بر توافق هسته‌ای ایران با قدرت‌های جهانی» نوشت: ایران باید به عنوان یک رویداد خوش‌خیم نگران این اتفاق باشد. عدم اطمینان و آشفتگی که اینک گریبانگیر اروپا شده شاید تاثیر شگرفی بر اجرای برجام گذارد. در حالی‌که ایران در حال ورود مجدد به جامعه جهانی بوده و تاکید و تمرکز بر هماهنگی مرکزی با اتحادیه اروپا دارد، رویداد هفته گذشته در انگلستان موجب انحراف و از بین رفتن ظرفیت‌های سیاسی و اقتصادی می‌شود.

 لوبلاگ با اشاره به فرسوده شدن ابزارهای اقتصادی مورد نیاز ایران در دوره پسابرجام نوشت: هیچ نهاد هماهنگ کننده توافق ایران خارج از چارچوب اتحادیه اروپا وجود ندارد.

نقش مرکزی اروپا در برجام، مرتبط با منافع سیاست خارجی انگلیس، فرانسه، آلمان و توانایی اجرای برجام و اجماع با آمریکا، روسیه و چین بوده و اجماع تعهد در مسیر اجرای رفع تحریم‌ها از جمله مهمترین بخش‌های این توافق از منظر ایرانیان بود. بنابراین اگر ایران رونق اقتصادی مورد نظر را شاهد نباشد، این توافق در معرض خطر سقوط خواهد افتاد.

لوبلاگ در ادامه نوشت: به طور دردسر سازی رای دادن به خروج از اتحادیه اروپا اثر منفی بر توانایی انگلیس و اروپا در ارائه مزیت‌های اقتصادی به ایران دارد. در این بین پیش‌تر بانک‌های اروپایی نگران گرفتار شدن در تحریم‌های ثانویه آمریکا بر ایران بودند و این موضوع باعت تردید آن‌ها از تعامل با ایران می‌شد.

اکثر سرمایه‌گذاران در قرار دادن سرمایه‌های خود در ایران قبل از این همه پرسی مردد بودند اما اینک حتی شک و  تردید‌شان بیشتر نیز خواهد شد. طرح خروج از اتحادیه اروپا تاثیر نزولی بر بازار نوظهوری چون ایران دارد. اگر  این نوسان‌ها تداوم یابند، بازار لرزان نوظهور ایران کمتر فرصتی جالب برای سرمایه‌داران خواهد بود.

 در ادامه این مطلب با اشاره به درهم ریختگی کابینه «دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس در جریان ترکش‌های ناشی از رای به خروج از اتحادیه اروپا  و تلاش نه چندان در مسیر تجارت با ایران در دو سال گذشته آمده است: با این وضعیت مدیران عامل شرکت‌های مهم انگلیسی و اروپایی با چالش لجستیکی و تدارکاتی مواجه می‌شوند و نیاز خواهند داشت توجه خود را معطوف به برنامه‌های بعد از رای  خروج از اتحادیه نمایند.

اینک آن‌ها کمتر می‌توانند منابعی را برای توسعه فرصت‌ها در ایران به ویژه در سطوح بالای مورد نیاز اختصاص دهند. در واقع ایران اولویت برنامه اقتصادی دوره بعد از خروج از اتحادیه اروپای انگلیس نخواهد بود.

در خاتمه این گزارش با اشاره به تغییر طرز تفکر به تبع رای مردم انگلیس در خروج از اتحادیه اروپا آمده است: وقتی‌که توافق ایران اعلام شد، به نظر رسید که این امر نمونه‌ یک پیروزی بزرگ در همکاری و چشم انداز منافع هفت کشور مختلف به عنوان نمایندگان جامعه جهانی بود که سرانجام منجر به شکل‌گیری یک توافق مستحکم شد.

اما در بسیاری از جهات، رای‌گیری در انگلستان و نتیجه آن رد نوع سیاستی بود که توافق با ایران را به ارمغان آورد. در حالی‌که ایران در حال بازگشت به جامعه بین‌الملل است اما با سقوط بالقوه اتحادیه اروپا، به نظر می‌رسد در این جامعه کمتر مورد استقبال قرار گیرد.