گری سیک: هیچکس رابطه امام خمینی با آمریکا را باور ندارد

گری سیک عضو اسبق شورای امنیت ملی آمریکا، در پاسخ به سوال خبرآنلاین در خصوص ادعاهای مطرح شده از سوی بی بی سی فارسی گفت: اساسا این کار (بی بی سی) توفان در فنجان است. جزئیات آنچه در اوایل انقلاب بین ایران و آمریکا گذشته، به طور کامل دست کم به مدت سه دهه در اختیار عموم بوده است و از این منظر انتشار این اسناد، هیچ چیز به آنچه که از قبل می دانستیم اضافه نمی کند.

مدیر پروژه خلیج 2000 (Gulf Project 2000) در دانشگاه کلمبیا تاکید کرد: هیچ کس در دولت آمریکا و تا آنجا که من می دانم در دولت ایران باور ندارد که واژه های استفاده شده از سوی (امام) خمینی در پیام‌ها یا اظهارات عمومی اش در حمایت از صلح، ثبات، دموکراسی، حقوق بشر، حقوق زنان و ... دلیل و سندی مبنی براین است که (امام) خمینی خواستار روابطی نزدیک و پایدار با ایالات متحده بوده است.

او همچنین در خصوص اعای دیگر بی بی سی مبنی بر ارسال پیامی از سوی امام خمینی به جان اف کندی گفت: من شخصا هیچ اطلاعی از چنین پیام مشخصی از سوی (امام) خمینی به کندی در سال 1963 ندارم و بسیار واضح است که چیزی از آن در نیامده است.

مشاور امنیت ملی جیمی کارتر درخصوص تماس های صورت گرفته میان آمریکا و ایران در اوایل انقلاب اسلامی تاکید کرد که هرآنچه بوده همان است که او در کتاب « همه چیز سقوط می کند» بیان کرده و برخی از آنها به صورت گزینشی مورد استفاده بی بی سی قرار گرفته است.

گری سیک با اشاره به مذاکراتی که میان وارن زیمرمن دیپلمات ارشد سفارت آمریکا در فرانسه و ابراهیم یزدی در نوفل لوشاتو انجام شده گفت: عمده این مذاکرات پیرامون نگرانی دو طرف در خصوص اوضاع بعد از خروج شاه از ایران بود از جمله حفظ ساختار ارتش و جلوگیری از به راه افتادن حمام خون پس از خروج شاه از ایران که این دو موضوع آخر با خود شاه و شاپور بختیار نیز در میان گذاشته شده بود.

مشاور امنیت ملی دو رئیس جمهور سابق آمریکا در اشاره با تاکید براینکه در گزارش بی بی سی اشتباهات اطلاعاتی وجود دارد گفت: به طور مثال تاریخ گزارش ویلیام سولیوان که به «فکر کردن به آنچه فکر نکردنی است» مشهور شد دوم نوامبر 1978 بوده است نه نهم نوامبر و از آن مهمتر اینکه در این گزارش اشاره‌ای به از دست رفتن شاه و پیشنهاد معامله واشنگتن با مخالفان شاه نشده است و اگر سولیوان کاری هم کرده شخصی و بدون تایید و هماهنگی با واشنگتن بوده است.»

آنچه می خوانید متن کامل پاسخ گری سیک به سوال خبرآنلاین است:

جای تعجب نیست که درخواست های زیادی از من شده است که درباره گزارش بی.بی.سی درباره تماس بین آمریکا و خمینی در ژانویه 1979 اظهار نظر کنم.

من به تفصیل درباره این تماس ها در کتابم « همه چیز فرو می ریزد» (All Fall Down) در صفحات 147-140 توضیح داده ام. در واقع اظهارات من در این کتاب برگرفته از همین مستنداتی است که الان منتشر شده و من در آنجا عبارت های کلیدی را نقل کرده ام که بی بی سی آنها را تشخیص داده است، بعلاوه در آنجا حرف هایی با همین میزان اهمیت زده ام که هیچ اشاره ای به آنها در گزارش بی بی سی نشده است.

در اینجا لازم می دانم نکاتی را درباره برخی جنبه های این تماس ها که می تواند روشنگر باشد متذکر شوم:

- نخست، آنچه در مباحثات وارن زیمرمن از سفارت آمریکا در پاریس و ابراهیم یزدی، یکی از دستیاران نزدیک آیت الله خمینی در آن زمان، در یک مهمانسرا در نزدیکی نوفل لوشاتو انجام شد، پیشتر با خود شاه و شاپور بختیار، فرد مورد نظر شاه برای نخست وزیری نیز در میان گذاشته شده بود تا از به راه افتادن حمام خون پس از خروج شاه از ایران جلوگیری شود.

-دوم، این تماس ها در اصل مذاکره ای درباره نقش ارتش ایران و روند قانون اساسی پس از خروج شاه بود. آمریکا مایل بود ارتش به عنوان یک نهاد حفظ شود حال آنکه ]امام[ خمینی و نیروهایش نگران کودتای نظامی احتمالی ارتش بودند. هر دو طرف خواستار جلوگیری از فروپاشی نظم و قانون و جلوگیری از حمام خون بودند. این مباحثات اساسا ناتمام ماند و نهایتا نیز تاثیر اندکی در روند حوادث گذاشت.

-هیچ کس در دولت آمریکا و تا آنجا که من می دانم در دولت ایران واژه های استفاده شده از سوی (امام) خمینی در این پیام ها یا اظهارات عمومی اش در حمایت از صلح، ثبات، دموکراسی، حقوق بشر، حقوق زنان و غیره را دلیلی مبنی براینکه خواستار روابطی نزدیک و پایدار با ایالات متحده بوده است، تفسیر نکرده است.

-و در آخر من هیچ اطلاعی از پیام مشخصی از سوی (امام) خمینی به کندی در سال 1963 ندارم و بسیار واضح است که چیزی از آن در نیامده است.

سوای از برخی نقل قول های گزینشی که بی بی سی از من کرده است، برخی اشتباهات اطلاعاتی در گزارش بی بی سی وجود دارد. بعنوان مثال، آنها در این مستند ادعا می کنند که ویلیام سولیوان سفیر آمریکا در ایران در نهم نوامبر 1978، در گزارشی که اکنون به «فکر کردن به آنچه فکر نکردنی است» مشهور شده، هشدار داده بود که شاه از دست رفته است. او معتقد بود که واشنگتن باید شاه و ژنرال هایش را از ایران خارج کند و سپس با (امام) خمینی و فرماندهان پایین دست او معامله کند. در واقع گزارش سولیوان متعلق به دوم نوامبر بود، نه نهم نوامبر و این گزارش ادعا نکرده بود که شاه از دست رفته است واز سوی دیگر بدون اطلاع و تایید واشنگتن خودش با ارتباط گیری با مخالفان شاه به چنین کاری دست زده بود و هیچ اشاره‌ای نیز به موضوع معامله در گزارش دوم نوامبر او نشده است.