ضیا احمد، در مقاله‌ای که آن را در نشریه استرالین مسلم تایمز  با عنوان «ایران مستحق یک سهم منصفانه درجهان می‌باشد» منتشر کرده است، می‌نویسد: پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 تا به امروز دنیا علیه ایران برخاست. در واقع این‌گونه عملکرد غرب به نوعی تنبیه مردم ایران به جرم کسب استقلال، انتخاب یک نظام اسلامی و برقراری جمهوری اسلامی مدرن بوده است. انجام یک کودتای نظامی (نوژه) به منظور خفه کردن انقلاب اسلامی و مردمی این کشور، هشت سال جنگ تحمیلی توسط رژیم بعثی صدام حسین با چراغ سبز قدرتهای جهانی و همچنین کمک های مالی رژیم های مستبد و خودکامه در خاورمیانه از جمله اقدمات علیه جمهوری اسلامی محسوب می گردد که همگی با شکست روبرو شدند.

جمهوری اسلامی ایران در طی 37 سال تاریخ مدرن خود با ایثار، فداکاری و از جان گذشتگی و تحمل هزینه منابع مالی متکی به خود، همواره توانسته است با قدرت از تمامیت ارضی خود دفاع کرده و استقلال، آرمان‌های مردم سالارانه و معیارهای اسلامی خود را همچنان حفظ و پاسداری نماید.

در عین حال، به جمهوری اسلامی ایران هرگز اجازه داده نشده که در صلح و آرامش کامل بسر برد. در طول جنگ و بعد از آن، در نتیجه حملات تروریستی به مجلس و دیگر نهادهای قانونی این کشور، بسیاری از رهبران انقلابی ایران جان خود را از دست دادند.

دیکتاتورهای خاورمیانه ای، از جمله حکام، شیوخ و امیران همواره بر این تصور بوده‌اند که انقلاب اسلامی ایران به عنوان یک تهدید راه نفوذ خود به کشورهای آنان را باز خواهد کرد و رژیم‌های مستبدانه و سرکوب‌گرانه آنان را نابود خواهد ساخت. از این‌رو رهبران این کشورها به طور عمده با برنامه‌ریزی‌های خاص خود نقشه‌های تفرقه‌انگیزانه‌ای را تحت عناوین «قوم عرب در تقابل با عجم» و یا «شیعه در برابر سنی» را در راستای مهار کردن و یا محدود کردن رسیدن پیام‌های اسلامی و دموکراتیک به مردم این کشورها طراحی کرده‌اند.

این وضعیت از بسیاری جهات شبیه کشور مصر است که در آن دولت دموکراتیک و منتخب اخوان المسلمین به رهبری مورسی، زمانیکه به طورغیرمستقیم موضعی علیه رژیم‌های مستبد و خودکامه در خاورمیانه اتخاذ نمود، او را تهدیدی برای بقای خود تلقی نموده و سریعا نسبت به خلع ید وی اقدام کردند.

در حالی‌که بسیاری از کشورهای مسلمان و بطور کلی رژیم‌های مستبد عرب آشکارا تلاش داشته‌اند تا روابط خود را با دولت (رژیم غاصب) اسرائیل حفظ نمایند، جمهوری اسلامی ایران با پایبندی به اصول و موضع سازش ناپذیر خود در حمایت از حقوق مردم فلسطین، لحظه‌ای از مواضع خود علیه دولت صهیونستی عقب نشینی نکرده و تاکنون آنرا بشدت حفظ نموده است.

در راستای همین حمایت‌های بی‌دریغ جمهوری اسلامی ایران بوده است که گروه‌های مقاومت و مبارزین حزب‌الله که به عنوان تنها نیروی مقاومت در میان نیروهای نظامی عرب محسوب می‌شوند، توانستند در طی دو جنگ گذشته، تصور موهوم شکست ناپذیری قدرت نظامی و ماشین جنگی اسرائیل را براستی در هم بکوبند.

به همین دلیل، جمهوری اسلامی ایران همواره به شدت هدف غضب اسرائیل و حامیان قدرتمند غربی این کشور قرار داشته است. اسرائیل و حامیان قدرتمند غربی این کشور از هیچ تلاشی در راستای  جنگ ستیزی و انزوای جمهوری اسلامی ایران فرو گذاری نکرده‌اند. در حالی‌که دولت (رژیم غاصب) اسرائیل از دهه 1960 تاکنون همواره به انباشت سلاحهای اتمی مشغول بوده است، یک ائتلاف بین‌المللی علیه برنامه‌های صلح آمیز هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران برای استفاده از تکنولوژی هسته‌ای با اهداف تحقیقات پزشکی هسته‌ای و تولید نیروی برق، تشکیل گردید.

در همین راستا، برای چندین سال تحریم‌های اقتصادی ناجوانمردانه‌ای علیه مردم جمهوری اسلامی ایران توسط یک ائتلاف بین‌المللی آغاز گردید که این تحریم‌ها هم تاثیرات مثبت و هم تاثیرات منفی در جامعه این کشور به همراه داشته است. در اثر همین تحریم‌ها بود که ایران توانست در توسعه تکنولوژی بومی هسته‌ای خود در راستای خودکفائی در زمینه‌های تحقیقات پزشکی هسته‌ای و تولید نیروی برق به دستاوردهای مهمی نائل گردد. 

از طرف دیگر، روابط مالی و بانکی جمهوری اسلامی ایران با دیگر کشورهای جهان بدلیل اعمال تحریم‌های ظالمانه مالی قطع گردید و در نتیجه این کشور با کمبود مواد اولیه روبرو گردید. بسیاری از کارخانه‌های فعال این کشور دیگر قادر به ادامه کار با حداکثر ظرفیت خود نبودند. این امر جهت تورم بالا و همچنین افزایش بیکاری به ویژه در میان جمعیت جوان و تحصیل کرده در کشور گردید. 

در این مقطع، در شرایطی که اکنون تحریم‌های اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران توسط جامعه جهانی لغو گردیده است، ضرورت دارد که تمامی امت اسلامی بر حمایت و پشتیبانی کامل خود از ایران در راستای نیل به اهداف صلح آمیز و موفقیت‌های سیاسی، اقتصادی و  اجتماعی این کشور بیافزایند.

در رابطه با سیاست خارجی نیز تحت شرایط بوجود آمده جمهوری اسلامی ایران مسلما در این مقطع نیاز به برقراری روابط حسنه با دوستان بیشتر دارد تا به صف کردن دشمنان قسم خورده علیه این کشور. این کشور نیاز دارد تا روابط خود را با تمامی کشورهای جهان بویژه کشورهای همسایه خود بشدت تقویت نماید.

جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کاتالیزور برای وحدت اسلامی و برقراری صلح، ثبات و آرامش در  منطقه خاور میانه مسئولیتی بسیار سنگین به‌عهده دارد.