ماجرای آرامش پناهجویان لهستانی در ایران+تصاویر

پایگاه آمریکایی «مشبل»( mashable) در گزارشی تصویری از حضور پناهجویان و پناهندگان لهستانی در ایران به دنبال جنگ جهانی دوم پرداخت.

در این گزارش با عنوان «پناهندگان لهستانی در ایران» آمده است: «پناهندگان درمانده و ناامید، با میهمان ایرانی، آرامش و تسکین می‌یابند».

پایگاه آمریکایی «مشبل» به آغاز جنگ جهانی دوم و حمله آلمان‌ نازی به لهستان اشاره می‌کند که بر اساس آن تعداد زیادی از لهستانی‌ها به ناچار کشورشان را به مقصد کشور همسایه یعنی شوروی وقت ترک کردند.

در گزارش تصریح شده است: «حدود 1.25 میلیون لهستانی به بخش‌های مختلف اتحاد شوروی دیپورت شدند که در بین آنها نیم میلیون نفر "از نظر اجتماعی خطرناک" شناخته شده و با مترو و کشتی به اردوگاه‌های کار در قزاقستان و سیبری فرستاده شدند. هزاران نفر از آنها از خستگی، بیماری و سوء غذیه جان دادند».

پایگاه آمریکایی در ادامه گزارش از تلاش پناهندگان لهستانی برای سفر به ایران و اقامت آنها در این کشور سخن گفت.

این پایگاه از موفقیت 116 هزار لهستانی برای سفر به ایران با عبور از دریای خزر نوشته و گفته که بسیاری از آنها در بندر انزلی مستقر شدند که در آنجا به آنها غذا داده شد و به دلیل بیماری‌هایی چون تیفوس، مالاریا و بیماریهای ناشی از سوءتغذیه، قرنطینه شدند. تعدادی از لهستنانی‌ها بر اثر بیماری‌های مذکور جان دادند.

پایگاه آمریکایی نوشت که لهستانی‌های نجات یافته از انواع بیماری‌ها، به تدریج به تهران منتقل و آنجا با مهمان نوازی و استقبال گرمی ایرانی‌ها مواجه شدند.

«الکس آربوکل» نویسنده این گزارش افزود: «برای اسکان لهستانی‌ها منازلی اختصاص داده شد و همچنین مدارس، مشاغل و سازمانهای فرهنگی مخصوص لهستانی‌ها ایجاد شد. افرادی که سال‌ها در سرما و شرایط ناشی از بیماری‌ها زندگی می‌کردند، حالا دیگر تخت‌خواب‌های تمیز و غذای زیاد داشتند».

با توجه به تحولات میدانی جنگ جهانی دوم و ایجاد ارتش تازه لهستان با همکاری انگلیس و شوروی، اغلب پناهندگان لهستانی در ایران به این ارتش پیوستند اما تعداد زیادی از افراد شامل هزاران یتیم که والدینشان مرده بوده یا از روی ناچاری آنها را به ایران فرستاده بودند، تا پایان جنگ جهانی در ایران ماندند.

در گزارش پایگاه آمریکایی می‌خوانیم: «در حالی که بسیاری از پناهندگان به طور موقت در دیگر کشورها ساکن شدند، تعداد کمی از آنها تصمیم به باقی ماندن در ایران به طور دائمی و ازدواج با ایرانی‌ها گرفتند و خانواده تشکیل دادند».