اولویت‌های راه حل سیاسی در سوریه

سه شنبه هفته گذشته نشست حامیان سوریه با حضور 17 کشور و 3 سازمان بین‌المللی در وین منعقد شد تا در واقع با مصوبات خود راه را برای مذاکرات بعدی در ژنو هموار کند. گزارش‌هایی که از دستور کار این نشست منتشر شده نشان می‌دهد که موضوع آتش‌بس و کمک‌های بشردوستانه محور این نشست بود. اگرچه توقف جنگ و خون‌ریزی و کمک به مردم سوریه که اسیر تروریسم وحشی تکفیری هستند. موضوعی قابل توجه و احترام است ولی آنچه بیش از هر چیز خودنمایی می‌کند این است که یک نشست بین‌المللی نباید همه پتانسیل خود را بر روی محورهای بدیهی متمرکز کند و از اولویت اصلی راه حل سیاسی برای سوریه غافل باشد.

این دو محور نشان می‌دهد که یکی از اصلی‌ترین مسئله در بحران سوریه که مبارزه با تروریسم است مورد علاقه برخی از طرف‌های حاضر در نشست نمی‌باشد و اساسا راهبردهای آنها از طریق همین ابزار غیرقانونی و غیراخلاقی در سوریه دنبال شود و در یک نفاق علنی نام تروریست‌ها را به مخالفین میانه‌رو تغییر داده‌اند تا با هزینه کمتری به اقدامات 5 سال گذشته ادامه دهند. مسئله مهم‌تر که از این دستور جلسه در وین بازتاب پیدا می‌کند این است که آمریکا و حامیان تروریسم و بحران در سوریه تمایلی برای حل این بحران ندارند بلکه حفظ ظرفیت‌های بحران در پوشش توقف جنگ و کمک‌های بشردوستانه که تروریست‌ها را در فضایی امن در جغرافیای آنها امنیت خواهد داد. زمینه‌ها و گزینه‌های جدیدی برای حامیان تروریسم در سوریه فراهم می‌کند تا امکان تقسیم و تجزیه سوریه را نیز به عنوان اهرم فشار در مذاکرات سیاسی در اختیار داشته باشند.

نکته مهمی که همه گزارش‌های خبری بر آن تاکید دارد از زبان «ریاض حجاب» و مقامات غربی و آل سعود شنیده‌ایم آن است که آتش‌بس فرصتی است تا توان تسلیحاتی تروریست‌ها به حداکثر سطح ممکن برسد و انواع جنگ افزارهای مخرب برای اینکه تروریست‌ها آسیب کمتری ببینند در اختیار آنها قرار گیرد.

به همین دلیل قرار گرفتن در سناریوهای مشکوک که نشست وین برای آن تنظیم شده ماهیتی در راستای حفظ تروریسم دارد و اصلی‌ترین اولویت که باید در دستور کار وین و یا ژنو قرار گیرد این است که مبارزه با تروریسم باید اولی‌ترین مسئله مورد اجماع بین‌المللی و حامیان واقعی سوریه باشد، تا پس از خلاصی از تروریسم صهیونیستی و آل‌سعود راه حل سیاسی واقعی شکل گیرد و تروریسم از ابزار فشار برای اهداف سیاسی خارج شود. هر برنامه‌ریزی خارج از این اولویت به معنای استمرار بحران در سوریه خواهد بود.