«جروزالم پست» در مطلبی تحلیلی به جوانب توافق عربستان سعودی و مصر پرداخت و نوشت: توافق اخیری که مابین عربستان سعودی و مصر امضا شد، به نظر می‌رسد بخش از تلاش گسترده عربستان برای ایجاد یک اتحاد منطقه‌ای علیه ایران باشد.

جنگ ائتلاف عربستان با انقلابیون انصارالله در یمن، حرکت‌های سعودی‌ها و دیگر کشورهای حوزه خلیج‌فارس برای سرکوبی حزب‌الله لبنان و بودجه هنگفت کشورهای حوزه خلیج‌فارس برای سرکوبی نیروهای دولتی سوریه، قوی‌ترین اقدامات عربستان و دیگر کشورهای عربی در برابر ایران و اتحاد شیعه بوده است.

در شرایط کنونی ائتلاف گسترده نظامی عربستان علیه ایران و متحدانش کمی قابل‌تأمل است. درحرکتی، پادشاه عربستان با سفر به مصر و ترکیه و دیدار با عبدالفتاح السیسی -رئیس‌جمهور مصر- و رجب طیب اردوغان -رئیس‌جمهور ترکیه- توجه این کشورها را برای همراهی با سیاست‌های خود جلب کرد. در همین زمان، "محمد بن سلمان،" جانشین ولیعهد جوان و وزیر دفاع عربستان طی سفری که به اردن داشت درباره دخالت‌های نظامی ایران در کشورهای منطقه (!) و شعله‌ور شدن درگیری‌های فرقه‌ای با پادشاه اردن بحث و تبادل‌نظر کرد.

پس از دیدار مقامات مصری و سعودی، دولت مصر اعلام کرد که با ترسیم خطوط دریایی بین عربستان و مصر، دو جزیره تیران و صنافیر در محدوده آب‌های منطقه‌ای عربستان قرار می‌گیرد. به‌ این‌ ترتیب این دو جزیره که از زمان پیدایش مصر متعلق به این کشور بودند، جزء خاک عربستان شدند. این در حالی است که رژیم صهیونیستی با بازگشت مالکیت دو جزیره دریای سرخ از مصر به عربستان مخالف است چراکه این روند اعراب را در برابر تهدیدی همچون ایران متحد می‌کند.

تزاکی هانگبی – رئیس کمیته امور خارجی و جنگی کنست رژیم صهیونیستی – در مصاحبه با رادیو ارتش اسرائیل گفت: "عربستان به آزادی حمل‌ونقل و قوانین بین‌المللی متعهد است. ما از گسترش محور غیرشیعی و مقابله آن با محور رادیکال‌ها به رهبری ایران حمایت می‌کنیم. درصورتیکه این اتحاد زمینه‌ساز اختلاف اسرائیل با کشورهای عربی هم‌پیمانش نشود."

با این حال برخی از تحلیلگران نسبت به اثربخشی تلاش عربستان برای اتحاد منطقه‌ای علیه ایران بدبین هستند.

دیوید اندرو واینبرگ – کارشناس امور خلیج‌فارس – به جروزالم پست گفت: راه‌اندازی ائتلاف ضد تروریسم اسلامی به‌وسیله عربستان در اوایل سال جاری خود جای بحث و تفکر دارد. طرح عربستان و مصر برای تأسیس یک ارتش مشترک علیه تروریسم و تحت لوای اتحادیه عرب وعلیه ایران، فاقد ویژگی خاص و حمایت گسترده است. بنابراین به سرانجام رسیدن آن کمی بعید به نظر می‌رسد. از سوی دیگر رابطه نزدیک سیسی با روسیه و نتیجه این روابط بر حضور ایران در سوریه را نباید دور از ذهن نگه داشت.