پسر چاق زشت آمریکایی در قطر

اکنون که بیش از 5 سال از حضور تروریست های تکفیری در لیبی، سوریه و عراق می گذرد، آمریکایی ها تنها سعی کرده اند تا ژست ضد تروریستی خود را حفظ کنند اما در عمل نه تنها اقدامی علیه آنها انجام نداده اند بلکه حمایت هم کرده اند.

تروریست های تکفیری در منطقه سربازان آمریکا هستند بدون این که آمریکایی ها بخواهند تلفاتی بدهند و هزینه ای از این بابت متحمل شوند، ارتشی را تشکیل داده اند که سربازان آمریکایی در آن کشته نمی شوند. یک جنگ نیابتی از سوی ایالات متحده و همپیمانان او علیه جبهه مقاومت و جهان اسلام شکل گرفته است. در این میان ادعای مبارزه با تروریسم دروغ است.

زمانی که تروریست های تکفیری از سنگرهای مخفی خود بیرون آمدند و با سلاح های پیشرفته آمریکایی و غربی به جنایت و کشتار مردم سوریه، عراق و لیبی پرداختند، آمریکا می توانست آنها را در نطفه حفه کند اما نه تنها دست به این کار نزد، بلکه به حمایت های آشکار و پنهان از تروریست ها ادامه داد.

در کنار این سیاست، آمریکایی ها سعی کردند از خود چهره ضد تروریستی به افکار عمومی جهان نشان دهند، ادعا و شعار مبارزه با تروریسم برای این بود تا سیطره آمریکا در منطقه افزایش یابد و بدون این که درگیری مهمی با گروه های تروریستی داشته باشد سلاح ها و تجهیزات نظامی سنگین خود را به منطقه گسیل دارد.

اکنون منطقه غرب آسیا و خلیج فارس به انبار مهمات آمریکایی ها تبدیل شده است. انواع سلاح های پیشرفته آمریکایی در کشورهای عربی منطقه دپو شده و پایگاه های ارتش آمریکا در قطر، بحرین، کویت و عربستان شاهد حضور گسترده نظامیان آمریکایی در آنها است.

آیا برای مبارزه با یک گروه تروریستی با استعداد نیرو و تجهیزاتی که می توان ظرفیت آن را محاسبه کرد، به این همه نیرو و تجهیزات پیشرفته نظامی نیاز است؟ اگر نیاز است پس چرا تاکنون تروریست ها از بین نرفته و کارشان یکسره نشده است؟

در تازه ترین اقدامی که آمریکایی ها به بهانه مبارزه با تروریست های تکفیری انجام می دهند، چند فروند از بمب افکن های استراتژیک خود را می خواهد در پایگاه هوایی العدید قطر مستقر کند. بهانه این کار هم استفاده از بمب افکن های بی 52 علیه داعش در سوریه و عراق است.

اکنون که چندین کشور در منطقه درگیر جنگ با تروریست های تکفیری هستند در این سال های گذشته و در طول جنگ شهرهای زیادی از سوریه و عراق ویران شده و تلی از خاک از آنها باقی مانده است. سوریه و عراق ویران شده اند و زیرساخت های این دو کشور از بین رفته است. در این سال ها به اندازه کافی هزینه های ویرانی و کشته های این دو کشور بار سنگینی را بر دوش ملت و دولت آنها گذاشته که دیگر توانی برای آنها باقی نمانده است که بتوانند غرش بمب افکن های غول پیکر بی 52 را در آسمان کشورشان تحمل کنند.

کشورهای زیادی به اسم مبارزه با تروریست های تکفیری به جمع ائتلاف ضد تروریستی پیوسته اند اما نقشی در مبارزه با آنها ندارند. گویی اراده ای در این راه وجود ندارد، در حالی که ایران بدون این که شعار سر دهد، وارد میدان مبارزه با تروریست ها شده و در این راه تاکنون شهدای زیادی را هم داشته است.

جمهوری اسلامی ایران از سال های اولیه با حضور مستشاری خود در سوریه به کمک دولت و ملت این کشور رفت و با راهنمایی ها و کمک های خود توانست هم از سقوط دولت قانونی سوریه جلوگیری کند و هم باعث شود تا از نفوذ هر چه بیشتر تروریست های تکفیری در دیگر کشورها جلوگیری شود. این اتفاق با کمترین نیرو و تجهیزات از سوی ایران افتاد. البته بعدها به خاطر حمایت های سران مرتجع عربی و آمریکا از تروریست ها آنها تقویت شدند و به فراخور شرایط ایران هم به کمک های خود از سوریه و عراق افزود.

روسیه هم به ایران پیوست تا در راه مبارزه با تروریست های تکفیری سهمی داشته باشد ضمن این که خطر تروریست های تکفیری، روسیه و کشورهای آسیای میانه و قفقاز را هم تهدید می کند و مسکو به آن پی برده بود. حملات هوایی ارتش روسیه به مواضع تروریست ها در سوریه آنها را زمینگیر کرد و باعث شد تا نیروی زمینی ارتش سوریه میدان را برای حمله و بازپس گیری خاک این کشور زمینه را برای عملیات آماده ببیند.

در عراق هم نیروهای مردمی و ارتش این کشور با کمک و همیاری ایران توانسته است تروریست ها را از مناطق تحت اشغال بیرون براند و پیروزی های بزرگی را باعث شود.

در این میان هر از گاهی هواپیمای های آمریکایی برای بمباران مواضع تروریست های تکفیری در سوریه و عراق به پرواز درآمده اند و هر بار هم به اشتباه! بخوانید عمدی، مواضع ارتش و نیروهای مردمی این دو کشور را هدف بمب های خود قرار داده و کمک های نظامی و غذایی خود را بر سر تروریست ها فرو ریخته اند.

در این میان بمب افکن های بی 52 آمریکایی چه کاربردی خواهند داشت؟ آیا مواضع و محل استقرار تروریست ها آنقدر وسیع است که نیاز به حضور بمب افکنی غول پیکر مانند بی 52 است؟

پس از آن که تعدادی از این بمب افکن ها راهی پایگاه هوایی العدید در قطر شد، ژنرال چارلز براون، فرمانده نیروی هوایی آمریکا به رویترز گفته است: «استقرار بمب‌افکن‌های بی- ۵۲ نشان دهنده عزم ما برای اعمال فشار بر داعش و دفاع از منطقه در برابر هر رخداد آتی است.»

سرهنگ کریس کارنس، سخنگوی نیروی هوایی آمریکا هم گفته است به دلایل امنیتی و عملیاتی نمی‌تواند تعداد دقیق بمب‌افکن‌های مستقر در پایگاه "العدید" را اعلام کند.

ژنرال براون گفته است که این بمبافکن‌ها می‌توانند علاوه بر حملات راهبردی و پشتیبانی از عملیات هوایی و دریایی، خدمات گسترده دیگری از جمله حمل انواع سلاح‌ها را ارائه دهند.

سرهنگ کارنس نیز عنوان کرده که جنگنده‌های ب- ۵۲ قادرند با انداختن یک یا دو بمب در یک نقطه یا محدوده معین، عملیاتی انجام دهند که نتیجه‌اش بهتر از بمباران یکپارچه و پیشرونده (کارپت بامبینگ) باشد. در بمباران‌های پیشرونده معمولا از بمب غیرهدایت شونده استفاده می‌شود که نتیجه آن نابودی کامل یک منطقه بسیار وسیع است. بمب‌افکن‌های بی-۵۲ می‌توانند به طور دقیق، تنها یک هدف معین و کوچک را نشانه روند.

سخنگوی نیروی هوایی آمریکا افزود دقت در عملیات هوایی علیه داعش برای ما بسیار اهمیت دارد: «زیرا نیروهای دولت اسلامی در مناطقی تردد دارند که مردم عادی ساکن آنجا هستند و ما می‌کوشیم عملیاتی انجام دهیم که کمترین میزان قربانیان غیرنظامی را بر جای بگذارد.»

هم فرمانده نیروی هوایی ارتش آمریکا و هم سخنگوی آن نیت واقعی ایالات متحده را از اعزام غول بی 52 به منطقه واضح گفته اند. اما اگر آنها در پی نابودی تروریست ها هستند، چرا دیرهنگام از چنین بمب افکنی برای این منظوز استفاده می کنند؟ اکنون هم دولت و ملت سوریه و هم دولت و ملت عراق پیروزی های بزرگی را علیه تروریست های تکفیری داعش به دست آورده اند و مناطق زیادی را هم آزاد کرده اند.

بمب افکن استراتژیک بی 52 که قابلیت حمل بمب های هسته ای را هم دارد، حداکثر سرعت این بمب افکن، 1085 کیلومتر در ساعت اعلام شده و می تواند بدون سوخت گیری مسافت 13 هزار و 360 کیلومتر را بپیماید. توانایی حمل 32 تن بمب، B-52 را میان بمب افکن ها به یک اسطوره تبدیل کرده است. B-52 در جریان جنگ سرد معرفی شد و در بمباران هوایی شمال ویتنام از آن استفاده شد. این بمب افکن غول پیکر در حمله های اخیر آمریکا به عراق و افغانستان هم به کار گرفته شد و با توجه به این که فناوری آن به دهه 50 میلادی باز می گردد، اما به گفته کارشناسان نظامی به نظر می رسد تا سال 2045، قصد رفتن نداشته باشد.

با آغاز عملیات از سوی این بمب افکن ها در منطقه باید در انتظار کشتار مردم سوریه و عراق و ویرانه های بیشتری در این دو کشور جنگ زده باشیم. آمریکایی ها نه تنها می خواهند داعش را بزرگ جلوه دهند و از آن برای منطقه و دنیا غولی بتراشند که مبارزه با آن نیازمند غولی مانند بی 52 است، بلکه علاوه بر آزمایش تسلیحات و تجهیزات خود در منطقه، هم برای روسیه شاخ و شانه بکشد و هم برای ایران تا بتواند مقابل روند شکست های خود در غرب آسیا سرعت گیر نصب کند.

برای مبارزه با تروریست های تکفیری در سوریه، عراق و حتی لیبی بی 52 «پسر چاق زشت آمریکایی» نیاز نیست، اگر عزمی برای این امر از سوی آمریکا وجود دارد که قطعاً نیست، باید نیروهای آمریکایی از آسمان به زمین بیایند و در ارتفاع 50 هزار پایی سیر نکنند.