رقابت منطقه‌ای تهران و ریاض

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، پایگاه اینترنتی شبکه سی‌ان‌بی‌سی در گزارشی نوشت: تانکر نفتی ایران پس از گذشت بیش از یک سال لنگر انداختن در عسلویه، هفته گذشته راهی کره جنوبی شد تا بازار نفت جهان را تحت تأثیر قرار دهد. بازاری که پیش از آغاز دور جدید صادرات ایران نیز اشباع و روزانه با تولید جهانی یک و نیم میلیون بشکه بالاتر از تقاضا روبروست.

در همین حال عراق نیز قصد دارد تولید روزانه خود را که هم‌اکنون 3.7 تا 3.8 میلیون بشکه است، افزایش دهد. کارشناسان معتقدند این کشور ظرفیت تولید روزانه تا 4 میلیون بشکه را نیز دارد. اعلام این خبر، به سرعت بر قیمت جهانی انرژی تأثیر گذاشت و بهای نفت خام «وست تگزاس اینترمیدیت» را با 5.8 درصد کاهش به 30.34 دلار به ازای هر بشکه رساند.

عربستان سعودی نیز به عنوان بزرگترین صادرکننده جهان خاطر نشان کرده است تولید روزانه 10.2 میلیون بشکه‌ای خود را ثابت نگه خواهد داشت. بنابر اعلام این کشور، در صورت توافق سایر تولیدکنندگان مبنی بر کاهش تولید، ریاض نیز حاضر است تولید خود را کاهش دهد؛ توافقی که بعید به نظر می‌رسد.

در ادامه این گزارش آمده است: سایر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس مانند کویت و امارات، همچنان از سیاست عربستان مبنی بر تعیین بهای نفت بوسیله بازار به جای کنترل آن در این کارتل بین‌المللی نفتی، حمایت می‌کنند. اما نباید در این میان نقشی را که ایران و عراق، به عنوان دو کشور بزرگ تولیدکننده نفت جهان، می‌توانند ایفا کنند نیز فراموش شود.

«بیل ریچاردسون،» وزیر انرژی سابق آمریکا و فرماندار کنونی ایالت نیومکزیکو، معتقد است اگر عربستان با تشکیل جلسه اضطراری اوپک برای کاهش بهای نفت موافقت کند، شرایط تغییر خواهد کرد. اما چنین رویدادی با توجه به رقابت تهران و ریاض غیرممکن است. عربستان نمی‌خواهد در نتیجه بهبود بهای جهانی نفت، اقتصاد ایران رشد کند. اوپک در صورتی می‌تواند بهای نفت را کنترل کند که دو قدرت شیعه و سنی خاورمیانه حاضر به همکاری با یکدیگر شوند.

بنابر این گزارش، ایران اعلام کرده است می‌تواند به سرعت تولید خود را به 500 هزار بشکه در روز افزایش دهد. این میزان با توجه به مصرف روزانه 94 میلیون بشکه در جهان چندان قابل توجه نیست. گرچه تهران همواره تأکید کرده است نفت خود را به گونه‌ای روانه بازار جهانی خواهد کرد که صدمه چندانی به بهای آن وارد نکند؛ اما به نظر می‌رسد این کشور در بازپسگیری سهم خود از بازار مصمم و حتی در صورت لزوم سلطه‌جو باشد.

در انتهای این گزارش آمده است: در شرایط کنونی به نظر می‌رسد هیچ یک از سه کشور ایران، عراق و عربستان به عنوان بزرگترین تولیدکنندگان اوپک قصد کوتاه آمدن ندارد. اقتصاد عراق به شدت به نفت وابسته است و بودجه آن از همین راه تأمین می‌شود؛ بنابراین این کشور حتی اگر بخواهد نیز نمی‌تواند تولید خود را کاهش دهد. ایران نیز قصد دارد جایگاه از دست رفته خود را بار دیگر به دست آورد و از این را درآمدزایی کند.