ترکها با پارچه ایرانی لباس میدوزند

به گزارش پارس   به نقل از اقتصاد پرس، صنعت نساجی از آن دسته صنایعی است که در طی یک سال اخیر به مدد افزایش نرخ ارز برخلاف رودخانه زیان های نوسانات ارز جریان داشته و توانسته است برای نخستین بار در طی سال های گذشته رکورد صادرات خود را بشکند.

ایران یکی از قدیمی ترین کشورها در صنایع نساجی است که عمری بیش از ۴ هزار سال و بیش از یک قرن صنعتی شدن دارد. نساجی، صنعتی است پرسود و زود بازده، اما چند سالی می شود که چتر بحران و ورشکستگی سایه سیاه خود را از صنعت نساجی ما جمع نمی کند و نمی گذارد دوباره آفتاب بر گل های آفتابگردان پارچه های رنگارنگی که در این کارخانه های تولید می شود، بتابد و کمی این کارخانه ها از سکوت سنگین رکود در آورد.

پرداخت نشدن بدهی های معوق از سوی دولت به کارخانه های نساجی، قاچاق بی رویه و افتادن بازار نساجی به دست خارجی ها و محصولات قاچاق، از دست رفتن بازارهای داخلی و خارجی و… همه و همه باعث شدند که هر روز سایه این چتر بر روی نساجی سنگین تر شود.

اما این روزها افزایش نرخ ارز و کوتاه شدن دست قاچاقچی ها به دلیل توجیه پذیر نبودن قاچاق باعث شده که در دل صنعت نساجی بارقه هایی از امید بتابد و صنعتگران این صنعت را به فکر شکوفایی دوباره و یاعلی گفتن برای شروع کار بیندازد.

تعداد شرکت های نساجی در بورس از تعداد انگشتان یک دست نیز تجاوز نمی کند، اما تمام این فرصت های طلایی هم نتوانسته کمی اقبال سهامداران را به این دو سه شرکت معطوف به خود کند تا شاید دوباره لبخند بر لب های خاموش نماد آنها بازگردد.

دبیر انجمن صنعت نساجی ایران، وضعیت صنعت نساجی ایران در طول یک سال گذشته این طور ترسیم می کند: در این مدت افزایش نرخ ارز موجب شده که قاچاق کالاهای نساجی به بازارهای ایران کم شده و بازار دوباره توسط کالاهای ایرانی اداره شود.

علیرضا حائری اضافه کرد: نساجی صنعتی است قاچاق پذیر، بیشترین لطمه را در یک دهه قبل از صنعت نساجی خورد؛ چراکه در این مدت بازار ایران پر بود از محصولات ترکیه ای، استرالیایی، آسیای جنوبی شرقی، کره ای و چینی. اما امروز شاهدیم که به مدد افزایش نرخ ارز، قاچاق دیگر توجیه پذیر نیست و از سویی دیگر با کاهش مسافرت های خارجی کالاهای همراه مسافر نیزکم شده است.

وی افزود: مجموع این عوامل موجب شده است ایران با افزایش تولید و بخشیدن جانی دوباره به ظرفیت های نساجی خود که تا امروز بیکار بودند بازار را به دست بگیرد و تولید و صادرات برای این صنعت توجیه پذیر شود. که البته افزایش قیمت ارز بر همه این دلایل اولویت دارد.

حایری با بیان اینکه نساجی ۴۰ گونه رشته داشته و دارای شاخه های متنوع است، در پاسخ به سوال خبرنگار ما که آیا رقمی درباره قاچاق محصولات این صنعت به کشور وجود دارد، گفت: مسلما چون قاچاق است، خیر، اما تقریبا دو تا سه میلیارد دلار درسال قاچاق داشتیم که متوقف شده است.

از حائری خواستیم که درباره وضعیت صادرات محصولات ایرانی آماری ارایه دهد، که گفت: میزان صادرات در سال ۹۱ نسبت به سال ۹۰،۲۴ درصد ودردوماه امسال نسبت به دوماه مدت مشابه سال قبل نیز ۱۴ درصد افزایش یافته است و تاکید می کنم صادرات کالاهایی که تا پیش از این توجیه پذیر نبود امروز به مدد نرخ دلار توجیه پذیر شده است.

وی، چالش های این صنعت را در اوضاع کنونی مانند تمام صنایع دیگر ایران، تامین نقدینگی عنوان کرد و افزود: به کارگیری تمام ظرفیت های نصب شده و پر کردن بازار داخل از محصولاتی با نام و مارک تجاری ایرانی و افزایش صادرات همه و همه نیازمند نقدینگی است و متاسفانه صنایع نساجی کنونی ما آنقدر نقدینگی ندارد که مواد اولیه مورد نیازش را بخرد.

فرصتی طلایی که تلف می شود

حائری وضعیت کنونی را فرصتی طلایی برای صنایع نساجی دانست که به دلیل نبود نقدینگی و تحریم سیستم بانکی در حال تلف شدن است.

به گفته او، در حال حاضر تحریم سیستم بانکی موجب شده که گشایش اعتبار ال سی، اعتبارات بین المللی و یوزانس ها برای ایران و صنعتگرانش غیر ممکن شود.

وی افزود: در گذشته تولیدکنندگان ما با استفاده از این خدمات برای خرید مواداولیه فقط ۱۰ درصد از بهای کل مواد اولیه می دادند و متعهد می شدند مابقی را ۶ یا ۷ ماه بعد بپردازند. به عبارتی، فرصت می یافتند کالا را تولید و به فروش برسانند، سپس پول را به فروشنده خارجی می پرداختند، اما امروز یک کالایی که یک میلیون دلار قیمت دارد باید پیش پیش ۱۳۵ دلار ارزش کالا به فروشنده پرداخت شود که بدین ترتیب حتی ۳۵ دلار هم بیشتر پرداخت می شود.

رییس انجمن صنایع نساجی ادامه داد: نکته این جاست که محصول چند ماهی هم طول می کشد به دست خریداربر سد.

افزایش ۱۰۰ درصدی قیمت تمام شده

حائری با بیان اینکه قیمت تمام شده کالاهای نساجی نسبت به سال ۸۹ یعنی زمان آغاز طرح، ۱۰۰ درصد افزایش یافته است، تصریح کرد: قیمت محصولات نساجی دریک سال اخیر اگرچه ۴۰ درصد با توافق سازمان حمایت افزایش یافته است، اما با توافقات صورت گرفته، قرار است دوباره انجمن که وظیفه قیمت گذاری به تازگی برعهده اش گذاشته شده، نسبت به افزایش نرخ ها اقدام کند؛ چراکه معتقد است ۴۰ درصد رقم قابل توجهی نیست.

چگونه صنعت نساجی به گرید بالا صعود کرد؟

تورج شهرجردی، مشاور مالی مدیرعامل شرکت نساجی بروجرد در این باره به خبرنگار ما گفت: اگرچه اختلاف قیمت ارز، سخت شدن واردات شرایط بهتری را برای صنعت نساجی ما و حتی دیگر صنایع کشور پدید آورده است، اما امروز صنعت ما با کمبود مواد اولیه مواجه است؛ چراکه هم اکنون کارخانه های ما با کمبود پنبه، پلی استر، پشم، ویسکوز و اکریلیک و از این نوع مواد اولیه مواجه هستند که همه این محصولات از کره، چین، هند، ترکیه و ازبکستان وارد می شود.

وی افزود: میزان نیاز سالانه کشور به پنبه سالانه ۱۶۰ هزارتن بیشتر است که تنها ۵۰ هزارتن آن در داخل کشور تولید می شود و مابقی وارد می شود. یا ویسکوز، حدود ۵۰ هزارتن وارد می شود که با گشایش واحدهای جدید پیش بینی می شود به ۱۰۰ هزارتن نیز افزایش یابد و همه این حجم وارداتی است.

شهرجردی بیان کرد چنانچه به کارخانه های ما خوراک یا مواد اولیه برسد، می توانیم شاهد رونق دوباره باشیم، اما نکته مهم این است که با افزایش نرخ ارز بهای تمام شده محصولات نساجی نیز افزایش یافته است و به تبعش افزایش هزینه های کارگری، انرژی، مواد کمکی و میانی کار.

خرمی، مدیرعامل ریسندگی خاور نیز خبر از افزایش کیفیت محصولات ایران به گریدهای بالاتر داد و افزود: دریک زمانی ترک ها پارچه و مشروبات الکلی را به ایران قاچاق می کردند و خالی برمی گشتند، اما امروز شاهدیم مشروب می آوردند به جایش پارچه که به دلیل نرخ ارز برای آنها می صرفد از کشور خارج می کنند؛ چراکه هر متر پارچه را با قیمت کمی خریداری کرده و پس دوخت لباس و گرفتن ارزش افزوده با قیمتی چند برابر به ایران وارد می کنند.

وی ارتقا ایران را به گرید بی، که در درجه دوم از نظر کیفیت قرار دارد، خرید دستگاه های دست دوم از ترکیه عنوان کرد و افزود: ۹۵ درصد از ماشین آلات استان دنیزلی ترکیه که مرکز نساجی این کشور است، خریداری شده است و این اتفاق باعث افزایش کیفیت محصولات ایرانی شده است.

خرمی، عرضه کالاهای و محصولات نساجی ایران را به ۳۵ درصد زیر قیمت های جهانی بسیار وسوسه برانگیز دانست تا تاجران ترکی پارچه را از ایران بخرند و محصول نهایی اش را به ایران بدهند.

وی تصریح کرد: در حال حاضر در بخش الیاف و پنبه با بیش از ۱۲ هزارتن کمبود مواجه هستیم و افزایش نرخ موجب شده که هزینه تمام شده بیش از ۸۰ درصد افزایش یابد.

او درباره بسته بودن نماد این شرکت بورسی گفت: نماد ریسندگی خاور به خاطر وضعیت صنعت نساجی مدت هاست که خاموش است و امید است با یک بازسازی اساسی تا سال ۹۳ دوباره شاهد بازگشایی نماد شرکتمان باشیم.

خرمی، با بیان اینکه از سال ۱۳۸۱ تاکنون نماد بسته است، افزود: اصلاح ساختار از نظر فنی و مالی و اصلاح ساختار به هم ریخته شرکت باعث می شود که شرکت دوباره ریکاوری شده و به تابلو برگردد.