کاندیداهای ریاست جمهوری برنامه‌های کشاورزی خود را اعلام کنند

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی کشور به عنوان بزرگ ترین تشکل غیردولتی، صنفی و حرفه ای با حضور ۱۸۵ هزار عضو دانش آموخته و ۷۰۰۰ عضو حقوقی در پهنه کشور مسئولیت مهندسی سازی تولید را برعهده دارد و بر این باور است که با اصلاح سیاست های کلان اقتصادی، نگاهی نو به بخش کشاورزی و با توجه به پتانسیل های موجود، نقش موثر بخش کشاورزی در حماسه اقتصادی را رقم زد.

بدون شک تحول اساسی در زیرساخت ها، نظام آموزشی، ساختار مدیریتی، ارتقای بهره وری و بازار در بخش کشاورزی از انتظارات به حق و قابل دسترس است که با تغییر در باورها و ایجاد نگرشی نو در کارگزاران دولتی دست یافتنی است.

براساس رهنمودهای معمار کبیر انقلاب اسلامی و تاکید مقام معظم رهبری بخش کشاورزی به عنوان محور توسعه ی اقتصادی، حافظ استقلال، ضامن امنیت غذایی در عرصه خودکفایی محصولات و فرصت ساز رهایی از اقتصاد تک محصولی زمینه ساز حضور در بازار جهانی است و با ایجاد ظرفیت های اشتغال در ارتباط پسین و پیشین با سایر بخش های اقتصادی فرصت های جدیدی را جهت رونق اقتصادی پدید می آورد.

با سیاست گذاری مناسب و اقدام بنیادی در ایجاد زیرساخت ها و برنامه مهندسی شدن فرآیند تولید، راه برای افزایش بهره وری عوامل تولید و ایجاد رقابت پذیری محصولات تولیدی فراهم می شود و جذابیت سرمایه گذاری در بخش کشاورزی نیز بالا می رود.

بنابر اهمیت بخش کشاورزی در اقتصاد و اشتغالزایی کشور و تامین امنیت غذایی، انتظار می رود کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری ضمن تاکید رهنمود های مقام معظم رهبری در ابلاغ سند چشم انداز ۲۰ ساله و سیاست های کلی بخش کشاورزی، قانون برنامه پنجم توسعه و قانون افزایش بهره وری در بخش کشاورزی اقدامات اساسی خود را در موارد زیر جهت آگاهی مردم به ویژه جامعه بزرگ فعالان بخش کشاورزی ارائه کنند.

۱- تامین امنیت غذایی با رویکرد خودکفایی در محصولات اساسی.

۲- توسعه پایدار کشاورزی با حفاظت از منابع طبیعی پایه و محیط زیست.

۳- بهبود نظام مدیریتی و ساختار منابع انسانی در بخش.

۴- تقویت بنیان های علمی و کاربرد دستاوردهای آن در ارتقاء بهره وری به منظور خلق ثروت.

۵- ایجاد بستر مناسب برای ارتقاء تخصص، توانمندی، مهارت و منزلت اجتماعی بهره برداران در بخش.

۶- تدوین برنامه مناسب در حفظ، تثبیت، احیاء و توسعه و بهره برداری پایدار از ذخائر ژنتیکی.

۷- ارتقاء بهره وری کل در بخش با تاکید بر افزایش کمی و کیفی محصولات کشاورزی.

۸- ارتقاء جایگاه تصمیم سازی تشکل ها در سیاست گذاری، برنامه ریزی و هدایت بخش کشاورزی.

۹- توسعه زیرساخت ها به منظور استفاده حداکثری از دانش و فن آوری در فعالیت های بخش.

۱۰- تجاری سازی و حمایت از تولید و صادرات محصولات کشاورزی.

۱۱- توسعه و تقویت مکانیزاسیون، صنایع تبدیلی و تکمیلی در بخش کشاورزی با رویکرد ارتقای ارزش افزوده و کاهش ضایعات.

۱۲- توان افزایی تولید کنندگان و بهره برداران به منظور ارتقای سطح مدیریت و افزایش بهره وری در بخش.