حلقه مفقوده‌ای به نام توانمندسازی کشاورزان

یکی از مشکلات بزرگی که همواره جمعیت روستایی و به ویژه کشاورزان ایرانی را در رابطه با شرایط تامین نیازهای اقتصادی و معیشتی شان با مشکل مواجه کرده و آزار داده است، عدم توانمندی این افراد در تامین بازار مناسب برای فروش محصول و یا فرآوری محصولات خامشان است؛ کشاورزانی که بعضاً مجبور می شوند آنچه کشت کرده اند را با قیمت به مراتب پایین تر به فروش برسانند.

شرایط برای کشاورزان در بسیاری از نقاط کشور از نظر توانمندی لازم برای بازاریابی محصول به قدری سخت و دشوار است که بسیاری از این افراد در هنگام برداشت محصول قادر به یافتن بازار مناسب نمی شوند و یا ناچارند محصولی که چندین ماه برای تولیدش وقت گذاشته اند را با قیمتی ناچیز به دلالان بفروشند؛ دلالانی که البته چون راه و روش فروش بهینه محصول را می دانند، همان محصول خریداری شده را با قیمتی گزاف به دست مصرف کننده می رسانند.

در چنین شرایطی روشن است که اصلی ترین فردی که در این چرخه بیمار اقتصادی متضرر می شود، کشاورزی است که بسیار کمتر از آنچه که حقش باشد، عایدی حاصل می کند و باید خسارت هایی که تحت هیچ شرایطی مستحق آن نیست را پرداخت کند.

اگرچه این شرایط در بسیاری از نقاط جغرافیایی کشور وجود دارد و به صورت قاطع نمی توان منطقه ای را نام برد که از این حیث شرایط مطلوب و قابل قبولی داشته باشد، اما در این رابطه وضعیت برخی شهرستان های کشور به مراتب سخت تر است؛ شهرستان هایی مثل قلعه گنج در استان کرمان که کمبود شدید منابع آب نیز مشکلات کشاورزانش را افزایش داده است.

در این شهرستان به دلیل آنکه هیچگونه صنعت و یا معدن مهم و قابل ذکری احداث نشده و مردم چاره ای جز دامداری و کشاورزی برای تامین معیشت خود ندارند، وضعیت اقتصادی کشاورزان به مراتب حساس تر است و مشکلاتی که گریبان آنها را گرفته است، در واقع اکثریت شهروندان منطقه را اسیر کرده است.

گندم، ذرت، هندوانه، گوجه فرنگی، خیار و مرکباتی نظیر خرما و پرتقال از جمله محصولاتی است که در این شهرستان توسط کشاورزان منطقه کشت می شود و البته در زمان برداشت محصول شرایط برایشان آنقدر دشوار است که امکان فروش مناسب آن را پیدا نمی کنند.

برای مثال محصول گوجه فرنگی و خیاری که بعضاً در بازارهای شهر تهران هر کیلوگرم تا 3 هزار تومان هم می رسد، در این شهرستان و در هنگام برداشت محصول هر کیسه به مبالغ ناچیزی حتی کم تر از هزار تومان به دلالان فروخته می شد.

شرایط دشوار و سختی که باعث شده است، تا کنون ده ها هزار جمعیت کشاورز این شهرستان قادر به ایجاد حداقل های رفاهی خود و خانواده هایشان نباشند و مشکلاتشان روز به روز افزایش یابد.

شرایطی که به آن اشاره شد، البته مدتی است که به همت برخی نهادهای خیر که به میدان آمده اند تا مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشاورزان را به حداقل برسانند، دچار تغییرات جدی و امیدوارکننده ای شده است که در صورت استمرار و تقویت می تواند، نوید بخش روزهای خوبی برای آنها باشد.

بنیاد علوی از جمله این نهادهای خیر است که اکنون چندسالی است با حضور مستمر در شهرستان قلعه گنج تلاش های مضاعفی را برای حمایت از کشاورزان، توانمند سازی ایشان و فروش محصولاتشان آغاز کرده است.

گزارش ها نشان می دهد این مجموعه در همین راستا تا کنون 490 طرح عمرانی و اجرایی را کلید زده است و خرید تضمینی محصولات کشاورزی کشاورزان شهرستان قلعه گنج را در دستور کار خود قرار داده است.

یکی از راه هایی که برای تضمین خرید محصولات کشاورزان وجود دارد، تاسیس تعاونی های مردمی است و در سال گذشته با اعتباری بالغ بر 31 میلیارد تومان و جمعیتی بیش از 3 هزار نفر تعاونی های خرد در این شهرستان راه اندازی شده است.

تضمین خرید فرش دستباف، خرید محصولات زراعی از جمله کنجد، ایجاد صنایع تبدیلی در منطقه با هدف فرآوری محصولات کشاورزان و افزایش مشارک کشاورزان در ارائه محصول نهایی به دست مصرف کننده از جمله اقداماتی است که در این منطقه صورت گرفته و همچنان در حال اجراست.

امید این است که این اقدامات در شهرستان قلعه گنج و نیز دیگر مناطق محروم کشورمان با حمایت نهادهای انقلابی و خیرخواهانه روز به روز گسترش یابد و این مجموعه اقدامات به صورت اساسی زمینه بهبود معیشت و وضعیت اقتصادی کشاورزان کشور را فراهم کند.

انتهای پیام/