سکوت بی ثمر وزارت صنعت

 

مکرون اینبار در حاشیه کنفرانس پاریس ادکلن تندی به خود زده بود و در کنار ترامپ بر تبل تهی نقض برجام کوبید. صحبت‌های مکرون بوی باج خواهی جدید پاریس را می‌داد، بوی سیاست‌های دست ساز چند سال اخیر فرانسوی ها، همان اظهار نظر‌هایی که در روز‌های انتهایی مذاکرات ۵+۱ بسیار نمود پیدا کرد و بعد‌ها مشخص شد آن سر و صدا‌ها و سخت گیری‌ها چطور راه قرارداد‌های تجاری آن‌ها در شرکت‌های خودرویی و هواپیمایی باز کرده است.

صرف نظر از بخش‌های مختلف اقتصادی، به طور مشخص امروز فرانسوی‌ها مالک بلامنازع بازار خودرو ایران هستند، چه در بخش واردات که هر روز رکورد فروش خود را جا به جا می‌کنند و چه در عرصه مونتاژ که هم ایران خودرو و هم سایپا و زیر مجموعه هایش را تحت سلطه خود دارند.

اما این هیاهو‌های تمام نشدنی فرانسوی‌ها باید با تشر طرف ایرانی همراه باشد، چرا که ادامه این روند و رفتار منفعلانه مسئولان سیاسی و اقتصادی کشور در مقابل رفتار‌های دوگانه فرانسوی‌ها چیزی جز دادن امتیاز‌های بیشتر به این عضو نااهل برجام به همراه نخواهد داشت.

نکته قابل تامل ماجرا اینجاست که نه تنها تاکنون هیچ خط و نشانی برای تجار و شرکت‌های فرانسوی از سوی مسئولان سیاسی و اقتصادی کشورمان ندیدیم بلکه وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز تاکنون حتی یک اظهار نظر امیدوارکننده در این خصوص نداشته است.

تاجر کهنه کار وزارت صنعت شاید الان بیشتر از هر زمانی نیاز باشد حداقل شرکت‌های فرانسوی حاضر در صنعت خودرو را به تبعات بهم زدن برجام تهدید کند، او اکنون باید با تعیین یک استراتژی جامع هم زیر مجموعه‌های خودش را آماده تحریم‌های احتمالی کند و هم چتر باز‌های فرانسوی را با یک نعل وارونه به از دست دادن بازار خودرو ایران تهدید کند، تهدیدی که قطعا از این رفتار منفعلانه موثرتر خواهد بود و فرانسوی‌ها را یاد ایام نه چندان دور هوای ابری صنعت خودرویشان می‌اندازد.

شاید این روز‌ها شریعت اصلی شریعتمداری شکستن شاخ شریک تجاری خودروسازان داخلی باشد، شاید الان که هنوز نه قرارداد رنو با ایدرو اجرایی شده و نه خبر خاصی از سایت سایپا کاشان و سیتروئن به تهران رسیده وقت آن باشد که ما دست هایمان را زیر میز نگه داریم و طرف غربی را تهدید به زیر میز زدن قرارداد‌ها کنیم.

آنچه مسلم است خروس‌های پر سروصدای اروپا نه در قرارداد جدید پژو برای ما تخم دو زرده گذاشته اند و نه ظاهرا قرار است با این حال و هوای سیاسی طعم املت فرانسوی آن‌ها در قرارداد‌های رنو و سیتروئن به مذاق ما خوش بیاید.

شاید در این روزگار غبار آلود لازم باشد معرفت ایرانی را در قرارداد‌های اقتصادی و سیاسی با استفاده از تجربه تجارت با بد عهد‌های غربی تلفیق کرده و به هر قیمتی شراکت‌های یک طرفه با آن‌ها را حفظ نکنیم، قرارداد‌هایی که حالا با خوش زبانی مکرون کنار ترامپ هیچ بعید نیست باز هم از طرف فرانسوی‌ها لغو شود.

یادداشت از رضا حسینی

 

انتهای پیام/