نگاهی جامعه شناسانه بر روحیه مصرف گرایی/ این قبیل ایرانی هاچند درصد ایرانی اند؟!

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محمدرضا نبیئ- یک بانوی ایرانی بامانتو و چادر تولید شده درکارخانجات نساجی ژاپن، بلوز گیپور تایوانی، روسری فانتزی ترکیه ای و چینی، پیراهن اندونزی، تایلند و سنگاپور، سایر پوشاک مد روز مانند لی و جین ترکیه ای و کفش تولید شده درسرزمین چشم بادامی های خاور دور

همسر وی یک مردایرانی با پالتوی چینی، کاپشن کره ای، پیراهن و تیشرت ترک و چین، شلوارلی از تولیدکنندگان چشم آبی اروپا، کفشهای وارداتی از ویتنام و تایلند با سیگار مارلبرو و فندک خارجی بر ماشینی سوار می شوند کاملا خارجی یا مونتاژ داخل که رقم بسیار بالایی بابت اسپورت و متعلقات غیر ایرانی آن هزینه کرده اند، درهمین حال دکمه پانلی را فشار داده و موسیقی رپ و جاز گوش می کنند.

این زوج ایرانی مدل موی سر و مدل لباس خود را ازخارجی ها وام گرفته اند، لوازم ارایش ریز و درشت آنها از فرانسه و چین و غالبا ازمرز بانه، مریوان، جوانرود با رنج  و زحمت کولبران بدستشان رسیده با عینک دودی پاکستانی که بر چشم زده و گوشی هوشمند سونی ،سامسونگ ،ال جی یا اپل که در دست گرفته اند و آدامس ریلکسی که می جوند تخته گاز و تک سرنشین ترافیک سنگین می کنند و بر آلودگی زیست محیطی می افزایند و سرانجام در کافی شاپ و فست فودی هات داگ و قهوه و قلیان فرانسوی و برزیلی و چینی می خورند ومی نوشند ومی کشند.

این زن و مرد ایرانی درساختمانی زندگی می کنند که می گویند نمای آن رومی است، لوسترهای آویزان شده از سقف و کریستالهای دکوری محصول دوکشور چک و اسلواکی و تقلبی آنها چینی است.

آنها خانه آفتاب گیر را گرانتر خریده اند اما با سه لایه پرده وارداتی از کره و ترکیه و تایوان و سنگاپور راه ورود نور را به داخل بسته اند.

این زوج ایرانی شب هنگام که به خانه برمی گردند(اگر وارد تلگرام نشوند که آن هم قصه پردامنه دیگری است) روی مبلمان و روبروی led و سینمای خانوادگی با مارک های ال جی و سامسونگ کره یا سونی و پاناسونیک ژاپنی تحت لیسانس در کشورهای اندونزی و مالزی نشسته و به برنامه ها، فیلم ها و سریالهای ماهواره که آنطرف آب تهیه و تولید شده اند گوش جان می سپارند و همزمان با شکر و چای و شکلات وارداتی پاکستان و هند و سری لانکا کامشان را شیرین می کنند.

از حق نگذریم مبلمان و فرش زیر پای این خانواده هنر نمایی منبت کاران و فرشبافان ایرانیست ولی متاسفانه اولی را با کاور و دومی را با روفرشی ترک و چین محو ساخته اند.

سرانجام هنگامی که بقول سعدی می خواهند دو گانه به درگاه یگانه بسپارند زینت بخش سجاده ی آنان رکعت شمار، ذکر شمار و تسبیح ساخته شده چین کمونیست است.

چون نیک بنگریم ایشان به شناسنامه و تبار ایرانی اند وبس.

قضاوت کنیم این قبیل ایرانی هاچند درصد ایرانی اند؟!