یکی از روش‌های رایج برای افزایش ضریب بازیافت در مخازن نفتی و تحقق تولید صیانتی در آنها، تزریق گاز طبیعی است. در ایران نیز در تعدادی از مخازن نفتی، تزریق گاز طبیعی صورت می‌گیرد که تقریباً تمامی این میادین در محدوده عملیاتی شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب قرار دارند.
 
تقریبا کل گاز تزریقی به مخازن در زمان مورد نیاز قابل استحصال بوده و برخلاف دیگر روش‌های سیال تزریقی، یک هزینه‌کرد به‌شمار نمی‌رود، بلکه مخازن نفتی همانند مخازن ذخیره گاز نیز عمل می‌کنند، بنابراین به‌لحاظ اقتصادی تزریق گازهای هیدروکربوری برای کشور و نسل‌های آتی بسیار مهم است.
 
مطالعات صورت گرفته در شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب ثابت می‌کند که تزریق گاز به موقع و طبق برنامه، موجب افزایش ضریب بازیافت نفت در این مخازن به میزان 9.15 درصد خواهد شد که معادل افزایش 16.3 میلیارد بشکه نفت به ذخایر قابل برداشت است. بر این اساس باید ضمن ساخت تاسیسات مورد نیاز، گاز کافی طبق برنامه برای تزریق تامین شود.
 
بررسی مستندات برنامه ششم توسعه نشان می‌دهد که میزان گاز طبیعی در نظر گرفته شده برای تزریق، کمتر از نیاز واقعی بوده و ارقام در نظر گرفته شده پاسخگوی نیاز واقعی تزریق نیست. در صورت عدم تامین گاز مورد نیاز برای تزریق و ادامه روند کنونی برآورد می‌شود، 2.3 تا 2.7 میلیارد بشکه نفت‌خام در مخزن به دام افتاده و این میزان نفت دیگر قابل استحصال نخواهد بود که با احتساب هر بشکه به ارزش 50 دلار، 115 تا 135 میلیارد دلار ثروت از دسترس خارج می‌شود.
 
بر این اساس باید تامین گاز برای تزریق در مخازن نفتی، در صدر اولویت‌های تخصیص گاز قرار گرفته و نیاز واقعی تزریق گاز، در برنامه ششم توسعه در نظر گرفته شود.