راهکار متفاوت بانک جهانی برای جلوگیری از بحران اقتصادی

 

وی روز شنبه در حاشیه جلسه وزیران اقتصاد گروه بیست به سی‌ان‌بی‌سی گفت: "تمرکز ما بر سرمایه‌های دیگری است. در صورتیکه این سرمایه‌گذاری‌ها انجام شود، ما می‌توانیم به آمادگی کشورها در 5، 10 و یا 15 سال آینده امیدوار باشیم. به خصوص سرمایه‌های انسانی برای ما اهمیت دارد."

 

وی همچنین به یک پژوهش انجام شده به وسیله بانک جهانی اشاره کرد که نشان می‌دهد افرادی که حقوق آن‌ها در صدک 80 و 90 قرار دارد از مسئله جهانی‌سازی کمترین بهره را برده اند. این افراد معمولا در طبقه میانی کشورهای پر درآمد قرار دارند.

 

 

آینده چه در اختیار هوش مصنوعی باشد و چه نیروی کار ماشینی، به باور "کیم" تنها ریشه کن شدن فقر می‌تواند آینده اقتصاد را روشن سازد.

 

در آوریل 2013 (30 روز منتهی به 10 اردیبهشت 1392) بانک جهانی هدف جدید و بلندپروازانه ای را برای پایان دادن به فقر شدید را در نظر گرفت. هدف این بود که تا سال 2030 تنها 3 درصد از جمعیت جهان باید حقوق کمتر از 1.25 دلار در روز داشته باشند.

 

کیم گفت: "اگر دست روی دست بگذاریم و منتظر بمانیم رشد اقتصادی افزایش پیدا کند، هیچگاه به هدف خود نخواهیم رسید. به عبارت دیگر، اگر ساختار اقتصادی تغییر کند، چه کسی می‌تواند پیش‌بینی کند در آینده چه مسائل دیگری بر اقتصاد تاثیرگذار خواهند بود؟ ما باید تنها از آمادگی افراد و کشورهای فقیر برای رویارویی با این عوامل اقتصادی اطمینان حاصل کنیم."

 

انتخاب "پل رومر" به عنوان اقتصاددان ارشد بانک جهانی در راستای تفکر کیم مبنی بر تبدیل بانک جهانی به یک بانک اطلاعات بوده است.

 

کیم در این‌باره گفت: "نکته ای که رومر در بانک جهانی در پی آن بوده است این است که وی تئوری رشد اقتصادی درونی را ارائه داده است. به باور وی، هر کشور باید بر افراد جامعه خود -- به وسیله تعلیم دانش و مهارت‌ها -- سرمایه‌گذاری کند. به این صورت این کشورها به نوآوری‌هایی دست می‌یابند که می‌تواند در رشد اقتصاد تاثیرگذار باشد."