افزایش قابل توجه تعداد ساکنان مناطق حومه‌ای در اطراف شهرهای بزرگ ایران به خصوص تهران، باعث شده مدیریت رفت و آمد این گروه‌ها که در طول روز شاید تعداد آنها از چند میلیون نفر نیز بگذرد به عنوان یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های وزارت راه و شهرسازی مطرح شود.

قرار گرفتن نام محورهایی مانند تهران – کرج، تهران – شهریار و حتی تهران – قم در صدر لیست پر ترافیک‌ترین مسیرهای جاده‌ای کشور، به خوبی نشان می‌دهد مدیریت این رفت و آمدها و البته استفاده از توان ریل برای کاهش بار هزینه‌ ای و آلودگی این تردد تا چه حد اهمیت دارد. موضوعی که خود را در سرعت گرفتن اجرای طرح قطارهای حومه‌ای به خوبی نشان می‌دهد.

هرچند اجرای این پروژه به دلیل آنکه صرفه اقتصادی ندارد، طرحی با یارانه و حمایت‌های کلان دولتی به حساب می‌آید و راه آهن به عنوان متولی اجرای این برنامه باید طرح‌ریزی کلانی برای رساندن منابع مالی لازم به این پروژه داشته باشد اما آمارهای منتشر شده از سوی وزارت راه و شهرسازی نشان می‌دهد در طول دو سال گذشته اوضاع این خطوط حومه‌ای به شکلی قابل توجه تغییر کرده است.

بر اساس این گزارش حدفاصل سال‌های 92 تا 94، پروژه قطار حومه ای هشتگرد با ۲ برابر پیشرفت به میزان ۸۳درصد، بهارستان با حدود ۳برابر به ۳۶درصد، گلبهار با حدود ۶ برابر پیشرفت به ۲۴.۵۵ درصد و فولادشهر با حدود ۳ برابر به ۱۶.۱۰ پیشرفت رسیده است و این رقم ها نشان از آن دارد خطوط ریلی حومه‌ای در آینده نزدیک اوضاعی مطلوب را تجربه خواهند کرد.

براوردها نشان از آن دارد که در صورت رسیدن منابع مالی لازم، شهرهای هشتگرد و بهارستان می‌توانند از سال 96، به صف شهرهایی که از راه ‌آهن حومه‌ای استفاده می‌کنند بپیوندند و این آغاز عصری جدید برای این شهرها خواهد بود. به اعتقاد وزیر راه شرایط رفت و آمد در شهرهای حومه‌ای باید تا حدی تسهیل شود که بسیاری از مردم زندگی در این شهرها را به مراکز شهرها ترجیح دهند و قطارهای حومه‌ای می‌توانند گامی مهم در راستای این تغییر بردارند.