آیا خارجی ها به تغییر ریل سرمایه گذاری ها تن خواهند داد؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- جواد غیاثی- سخنگوی دولت روز گذشته در مورد روش های تامین سرمایه لازم برای رشد اقتصادی از خارج از کشور گفت: ما از استفاده از فاینانس برای تامین مالی خاطره خوبی نداریم و به دنبال آن هستیم که به جای فاینانس و یوزانس ، تامین مالی از طریق سرمایه گذاری مستقیم خارجی ها انجام شود.

سخنان نوبخت به صراحت از تمایل دولت برای تغییر کانال ورود سرمایه های خارجی از روش های "استقراضی" به روش های "سرمایه گذاری" حکایت دارد. برای تامین مالی خارجی دو روش کلی وجود دارد؛ در روش های استقراضی، سرمایه گذار بدون تقبل ریسک، پول و تجهیزات خود را واگذار می کند و کشور سرمایه پذیر موظف می شود اصل و سود پول او را در موعدهای مقرر پرداخت کند. فاینانس، ریفاینانس، یوزانس، اعتبار خرید و وام از انواع این نوع تامین مالی است.

مثلا در قرارداد پرکاربرد فاینانس، سرمایه گذار خارجی، نقدینگی( و همچنین در صورت قرارداد طرفین تجهیزات، نیروی انسانی متخصص و تکنولوژی) مورد نیاز یک پروژه را تامین می کند و کشور سرمایه پذیر با پشتوانه اعتبار اسنادی، موظف می شود ارزش تمام سرمایه گذاری و سود آن را بازپرداخت کند. در این روش سرمایه گذار ریسک های احتمالی پروژه را نمی پذیرد.

اما در روش های غیرقرضی که سرمایه گذاری مستقیم و غیرمستقیم از انواع آن است، سرمایه گذار ضمن حضور در پروژه و تامین مالی آن، ریسک های احتمالی را نیز تقبل می کند و سود خود را از محل قسمتی از درآمدهای پروژه تامین می کند.

همانطور که سخنگوی دولت گفته، روش دوم مزیت های بسیاری دارد؛ تلاش سرمایه گذار برای به نتیجه رساندن طرح، ورود بهترین تکنولوژی ها و عاری بودن از مخاطرات تامین مالی استقراضی – چنانچه این روش کشورهای آمریکای جنوبی را برای سال ها وارد بحران بدهی کرد – از جمله این مزایاست. اما برای اینکه خارجی ها به آن تن دهند باید به بهبود فضای کسب و کار، کاهش ریسک سرمایه گذاری و تامین زیرساخت ها اندیشید تا خیال سرمایه گذاران را راحت کند.