ایران تهران نیست
قطع مکرر آب شرب برخی روستاها/ هدر رفت آب سد دوستی/ آبی که«اعتباری» ندارد
حیف نیست که آب شرب ارزشمند که هزینه تولید و انتقال آن بسیار گران است ، در شبکه های فرسوده هدر برود و مردم فریاد تشنگی سر دهند!
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- حمیدرضا ناسخ- تقریباً روزی نیست که اهالی برخی روستاهای مشهد و به خصوص روستاهای بخش رضویه از قطع و وصل شدن مکرر آب شرب در روستاهای شان گلایه نکنند. برخی از ساکنان ۶۰ روستای این بخش بارها تماس گرفته و از فرسودگی شبکه انتقال آب که موجب هدر رفت این نعمت خدادادی می شود انتقاد کرده اند. محمد یکی از اهالی روستای خادم آباد است که می گوید: حیف است آب سد دوستی که با این مشقت به روستاهای ما انتقال می یابد با وجود این کم آبی ها فقط به واسطه فرسودگی خطوط لوله ها هدر رود! علیزاده از اهالی روستای سالار آباد همین گلایه را دارد:در ماه رمضان با قطع و وصل شدن مکرر آب مواجه بودیم و در واقع چه بسا دو سه روز و بیشتر از این ها هم آب نداشتیم. او اضافه می کند: ما به جز آبدارها به مسئولی دیگر دسترسی نداریم و مجبوریم درد دل مان را به آن ها بگوییم و از آن ها انتقاد کنیم.همین چند روز پیش وقتی گلایه ها از قطع مکرر آب روستاها به اوج خود رسید، برای بررسی موضوع به برخی روستاهای منطقه سفر کردیم. از خطوط انتقال آب بازدید کردیم و درد دل برخی روستاییان را شنیدیم.
«خسرو بارحم» رئیس شورای اسلامی روستای ۱۰۵ خانواری «میربنگی» از وضعیت موجود بسیار گلایه می کند: «هفته ای دو سه روز با قطعی آب مواجه ایم. در ماه رمضان ۱۰ روز آب روستای مان قطع بود. وقتی علت را پرسیدیم، مسئولان ترکیدگی لوله ها را مطرح می کردند. در همین روز چهارشنبه 7 مردادماه بیش از ۱۰ نقطه از لوله های خط انتقال آب دچار ترکیدگی شده است. این لوله ها مربوط به ۲۰ سال قبل است و فشار آن در حد شش اتمسفر است. هم اکنون آب روستای ما قطع شده است و حتی در برخی نقاط لوله های انتقال آب به صورت روکار است. چند بار هم به اداره آبفار شهرستان مشهد مراجعه و جلسه هم برگزار کردیم اما روند قطعی آب همچنان ادامه دارد».
ترکیدگی های مکرر و کارگرانی که مشغول کار بودند
برخی اهالی روستای ۲۰۰ خانواری «شورک ملکی» هم در گفت وگو با خبرنگار ما همین گلایه ها را داشتند و اظهار می کردند: قطعی آب و ترکیدگی خطوط اصلی و داخلی امسال امان ما را بریده است. ساکنان روستاهای آبمال، ارّه، سلیمانی، حسن آباد، تیمورآباد، ماشوله، کلاته سیدعلی، حاج رمضان، خادم آباد و... نیز کم و بیش از کمبود و قطعی مکرر آب گلایه دارند. گلایه هایی که گاه و بیگاه از روستاهای سایر بخش های مشهد هم به گوش می رسد.
پورحیدری، رئیس شورای اسلامی روستای «جرخشک» در ۸۰ کیلومتری مشهد است. او می گوید: در هر ۲۴ ساعت ۱۰ ساعت آب شرب روستای مان قطع است. آب شرب روستای ما و روستاهای کلاته منار، دهنه چهل و پسغوری از یک چاه در روستای کلاته منار تأمین می شود که شور است. این در حالی است که هفت کیلومتر با سد دوستی فاصله داریم. بارها با مسئولان آب و فاضلاب روستایی شهرستان مشهد موضوع را در میان گذاشته ایم ولی آن ها هر بار کمبود بودجه را بهانه می کنند این در حالی است که هزینه یک کیلومتر همین خط لوله چهار کیلومتری آب را اهالی روستای مان پرداخت کردند.
هدر رفت آب سد دوستی
درویش آبدار روستاهای آبروان، آبمال، ارّه، سلیمانی، شورک، صبوری، حسن آباد، تیمورآباد، نصرآباد، ماشوله و علی آباد حاج رمضان است. او می گوید: این روستاها از مجتمع شهید امیریان آب رسانی می شود که در چهار کیلومتری محور مشهد - سرخس واقع است. او که ۲۶ سال است مشغول کار است می گوید: طول شبکه انتقال از تصفیه خانه سد دوستی تا محل مجتمع حدود ۱۰۰ کیلومتر است و با آن که ۷۰ درصد شبکه داخلی روستاها تعویض شده است اما ۳۰ درصد باقی مانده عمری ۳۴ ساله دارد که همواره در آن اتفاقات آب رخ می دهد و موجب هدر رفت آب و در نهایت کمبود شدید آب شرب در روستاهای مذکور می شود.درویش می گوید: شبکه های انتقال آب استاندارد نیست و همواره دچار قطعی آب هستیم. اگر یک اتفاق در شبکه بیفتد مجبوریم کل شبکه را ببندیم و آب را قطع کنیم.
از او درباره شرایط کاری اش هم می پرسم که جواب می دهد: مدام در تلاش هستیم اما یک سال و نیم است که حقوق نگرفته ایم. بقیه مزایا و عیدی که جای خود دارد. با مسئولان آبفار استان و مشهد هم که صحبت کردیم تنها جوابی که به ما دادند این است که اوضاع درست می شود!
برای بررسی وضعیت خطوط انتقال آب و ادعاهای روستاییان به بازدید خط لوله انتقال آب از جمله خط انتقالی از مجتمع آب رسانی تنگل شور رفتیم. خط لوله ای به طول ۱۲ کیلومتر که از حاشیه جاده میامی عبور می کرد. حفاری ها نشان از ترکیدگی خط لوله اصلی در یک نقطه داشت که گویا همین چند روز پیش رخ داده و بخشی از خط لوله تعویض شده بود. هنوز گودال حفر شده، ترمیم نشده است. چندصد متر جلوتر که رفتیم کارگران و آبدارهایی را دیدیم که به شدت مشغول کار بودند.
آب از خط لوله اصلی به شدت فوران می کند و کارگران با بیل و کلنگ در هوای گرم ظهر روز پنج شنبه 8 مرداد ماه مشغول حفر گودال هستند. دقایقی با آن ها هستیم. به سرعت آب ها را از داخل گودال به بیرون انتقال می دهند. ساعتی بعد با تلاش چهار کارگر در حالی که پیمانکار پروژه در حال نظارت است، خط لوله را ترمیم می کنند. آن ها باید به سرعت کار کنند تا به چند ترکیدگی دیگر لوله ها که در چند صد متر آن طرف تر رخ داده است رسیدگی کنند. اندکی که از آن ها دور می شویم تقریباً در تقاطع صدمتری وجاده میامی به خط لوله اصلی برمی خوریم. لوله های پلی اتیلن حالا دیگر از دل زمین سر بر آورده اند و وقتی جاده را ادامه می دهیم می بینیم که خط لوله حدود ۲ کیلومتر به صورت روکار کشیده شده است. در همان ابتدای خط لوله نشتی شدید آب را می بینیم که فضای اطراف را آبیاری کرده است. این وضعیت بسیار خطرناک است. هم هدر رفت آب و هم این که می تواند موجب آلودگی آب شرب شود. وقتی علت را از پیمانکار مربوطه می پرسیم، می گوید: به دلیل کمبود اعتبار و همچنین تسریع در آب رسانی به مردم مجبور به انتقال لوله‌ها به صورت روکار شده‌ایم. او هم معتقد است این وضعیت خطرناک است و چه بسا چوپانان برای آب شرب گوسفندان خود اقدام به سوراخ کردن خط لوله می‌کنند و چه‌بسا حیواناتی که آلودگی دارند یا بیمار هستند از همین خط لوله آب می‌خورند و آب شرب مردم را آلوده می کنند. بدتر از آن، یخ‌زدگی لوله‌های روکار در فصل زمستان است که هم موجب قطع آب و هدر رفت آن و هم تحمیل هزینه‌های گوناگون می‌شود.پس از بازدید از خط انتقال آب، به سراغ آبدارها می‌رویم. سوالات مختلفی است که از آنان باید درباره قطع و وصل مکرر آب روستاها و خلاصه علت اصلی موضوع و وظیفه آبدارها بپرسیم.این آبدارها که ۲۰ نفر هستند وظیفه کلرزنی، کلرسنجی، راهبری خطوط انتقال و توزیع آب، قرائت کنتورها، توزیع قبوض و خلاصه همه کارهای مربوط به آب روستایی را بر عهده دارند که زیر نظر شرکت پیمانکاری به نام «توس زمزم» فعالیت می‌کنند و تنها مرجع بی‌واسطه پاسخ گویی به روستاییان درباره قطع آب و کارهای مربوط به آن هستند. در دو نقطه‌ای که ذکر شد آبدارها به شدت مشغول کار هستند.
آبدارهایی که یک سال است حقوق نگرفته‌اند
مسلم آبدار روستای «جیم‌آباد» است که سابقه سه ساله در آبداری دارد. در خط انتقال تنگل شور به خادم‌آباد در حال ترمیم خط لوله است، می‌گوید: هر روز شاهد ترکیدگی خط لوله انتقال آب هستیم و اصلاً به کارهای دیگر مربوط به آب نمی‌توانیم برسیم. او می‌گوید: این وضعیت ماست پمپ آب‌کش سوخته است و حتی ۳۰ هزار تومان برای تعمیر آن نداریم و بیش از یک سال است که فقط به ما حدود یک میلیون تومان حقوق داده‌اند .باور کنید هرچند وقت ماهی ۵۰ یا ۱۰۰ تومان از حقوق سال را می‌دهند. وقتی هم که به کارفرمایمان اعتراض می‌کنیم کمبود اعتبار را گوشزد می‌کند و مدام به ما وعده می‌دهد که به زودی اوضاع بهبود می‌یابد ما هم صبر می‌کنیم ولی متأسفانه می‌بینیم که به وعده‌ها اصلاً عمل نمی‌شود. الآن آب روستای خادم‌آباد قطع است.
جوادتیموری آبدار روستاهای «شورک ملکی و آبمال» است که در نقطه‌ای دیگر مشغول ترمیم خط لوله آب است و می‌گوید: دایم در روستای «شورک ملکی» قطعی آب داریم. خط لوله این روستا به شدت فرسوده است روز چهارشنبه 7 مرداد از صبح تا ساعت ۴ بعدازظهر در این روستا مشغول ترمیم خط لوله بودیم. هم خط لوله داخل روستا و هم خط لوله اصلی ترکیده بود و مردم این روستای ۲۰۰ خانواری تقریباً در اکثر روزها قطعی آب دارند. الان که ما در خط اصلی کار می‌کنیم صبح دهیار «شورک ملکی» تماس گرفت و گفت: در داخل روستا لوله‌ها ترکیده و آب به شدت هدر می‌رود ولی ما توان ترمیم همزمان دو یا چند نقطه را نداریم و به همین دلیل مجبور شدیم فلکه اصلی آب را ببندیم که به دنبال آن آب شرب روستاهای «شورک ملکی، میر بنگی و خادم‌آباد» قطع شده است.
او از کمبود امکانات و اعتبارات سخن می‌گوید: از پارسال تاکنون یک میلیون و ۳۰ هزار تومان حقوق گرفته‌ام. در یک سال گذشته اوضاع مالی‌مان خراب بوده است. به کارفرمایمان اعتراض کردیم. وی نیز وعده بهبود اوضاع را می‌دهد.حیدری سرپرست کارگاه شرکت «توس‌زمزم» است. او به خبرنگار ما می‌گوید: ۲۳ روستا با مشکل کمبود آب مواجه است و قرار بود، از سد دوستی آب شرب این روستاها تأمین شود ولی به نتیجه‌ای نرسیده است.
حیدری از تغییر شبکه صحبت می‌کند و از نگهداری خط انتقال آب و این که نیاز به بودجه و اعتبار است ولی شرکت آبفار روستایی توان تأمین هزینه‌ها را ندارد و این وضعیت در بخش‌های احمد‌آباد، رضویه، مرکزی و تبادکان هم به همین شکل است.حضوری مسئول بازدید انشعاب و ترکیدگی خطوط لوله بخش رضویه هم می‌گوید: بیشتر لوله‌های آب فرسوده است که این ترکیدگی در تنگل‌شور علیا و باز حوض سفلی و غرغروک بیشتر از همه است و هم اکنون آب شرب خادم آباد، میربنگی و چلقی قطع است و در ۱۵ نقطه لوله‌ها به طور همزمان دچار ترکیدگی شده است که طول این خط لوله ۱۲ کیلومتر است. این خط لوله که ۲۰ سال عمر دارد آب سد دوستی رابه تنگل‌شور انتقال می‌دهد و شرکت «توس زمزم» در سال پیش خط لوله مذکور را بازسازی کرد. اندازه لوله‌ها در برخی نقاط سایز ۹۰ و ۱۲۵ است که هم فرسوده اند و هم توان فشار آب را ندارند و دچار ترکیدگی می‌شوند.وی اضافه می‌کند: با کمبود اعتبارات نمی‌توان لوله نو جایگزین کرد حتی ما ۱۳ ماه است که حقوق نگرفته‌ایم و به دلیل سابقه کاری طولانی که داریم مجبوریم با همین وضعیت به کار خود ادامه دهیم. وقتی به مدیرعامل شرکت پیمانکاری درباره پرداخت حقوق‌هایمان می‌گوییم پاسخ می‌دهند که شرکت آب و فاضلاب اگر طلب ما را بدهد ما هم به موقع حقوق شما را پرداخت می‌کنیم.
بدهی آبفار به پیمانکار
به منظور پیگیری گلایه‌ها و مطالبات آبدارها و پرسش درباره چرایی قطع شدن مکرر آب روستاهای بخش رضویه به سراغ مهندس مهدویان مدیرعامل شرکت فنی مهندسی «توس زمزم» رفتیم! آبدارها زیر نظر این شرکت فعالیت می‌کنند و کل کارهای نگهداری و خدمات‌دهی شبکه آب رسانی روستاهای بخش رضویه بر عهده این شرکت است. مهدویان به عنوان مدیرعامل، گلایه‌ها و صحبت‌های آبدارها را تأیید می‌کند و به آن‌ها حق می‌دهد. حتی می‌گوید: این آبدارها با این شرایط کاری که دارند از خودگذشتگی می‌کنند. او از وضعیت اعتباری گلایه دارد و می‌گوید: ما سه سال است که با شرکت آب‌و‌فاضلاب روستایی استان قرارداد داریم. طبق قرارداد ما موظفیم تنخواه سه ماه پروژه و از جمله حقوق کارکنان خود را تأمین کنیم ولی متأسفانه حدود یک سال است که آبدارهای ما حقوقی نگرفته‌اند و دلیل آن هم این است که شرکت آب و فاضلاب روستایی به عنوان یک طرف قرارداد صورت وضعیت‌های نگهداری از تأسیسات آب رسانی را که قرار بوده ماهانه پرداخت کند به علت کمبود اعتبارات پرداخت نکرده است. به گونه‌ای که هم‌اکنون صورت وضعیت‌های بیش از ۱۵ ماه این شرکت پرداخت نشده است . پرداخت نشدن آن از سوی «آبفار» پیمانکاران بخش خصوصی را با چالش مواجه کرده است و شرکت آب و فاضلاب روستایی توان پرداخت بدهی خود به پیمانکاران را ندارد . این موضوع سبب شده پیمانکاران هم در پرداخت حقوق کارکنان و آبدارهای خود ناتوان بمانند که در نهایت این چرخه به روند آب رسانی به روستاهای بخش صدمه وارد می‌کند. مهدویان اضافه می‌کند که هم‌اکنون مبلغی بیش از یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان از آبفای روستایی استان طلبکار هستیم ولی آن ها هم چاره‌ای ندارند و به امید دریافت اعتبارات از وزارت نیرو هستند . معتقدم وزارت نیرو باید شرکت‌های آب و فاضلاب شهری و روستایی استان را دریابد و درباره مشهد هم که سالیانه پذیرای میلیون‌ها زائر و نیز حاشیه‌نشینی مهم‌ترین مشکل آن است، تدبیر ویژه‌ای بیندیشد چرا که ما چه‌بسا شاهدیم به دلیل کمبود آب شرب برخی روستاییان مجبور به مهاجرت به مشهد و زندگی در حاشیه این شهر هستند. وی می‌افزاید: شبکه انتقال آب روستایی بخش رضویه بسیار فرسوده است به گونه‌ای که در روز حدود یک میلیون تومان هزینه جاری سال است. تاکنون آن چه در حد توان داشتیم هزینه کرده‌ایم و اکنون به دلیل این که مطالبات ما را نداده‌اند در آستانه ورشکستگی هستیم و ۱۳ ماه از حقوق آبدارها را نداده ایم. حتی به دلیل نبود اعتبارات در سایر بخش‌ها و حتی در استان نیز صورت وضعیت‌ها پرداخت نشده است.مهندس مهدویان می‌گوید: هم در زمینه امور اجرایی نظیر تعویض خطوط انتقال آب و تأمین لوله و تجهیزات و هم در موضوع نگهداری شبکه آب، بخشی از مطالبات ما که مربوط به سال‌های ۹۲ و ۹۳ و ۹۴ است پرداخت نشده که در مجموع حدود یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان است. وی اضافه می‌کند: به دلیل پرداخت نشدن حقوق آبدارها بیشتر آن‌ها که حتی باسابقه هم هستند تقاضای ترک کار کرده‌اند. مدیرعامل شرکت «توس‌زمزم» می افزاید: کمبود اعتبارات در سایر نقاط استان نیز پیمانکاران را رنج می‌دهد که این موضوع باعث اختلال‌های جدی در انتقال آب به روستاهای استان می‌شود.
هنوز خبری از بودجه امسال نیست
برای یافتن پاسخ برخی سوالات در زمینه معضل کمبود آب شرب در برخی روستاهای شهرستان مشهد به خصوص کمبودها در روستاهای بخش رضویه که به علت فرسودگی خطوط لوله انتقال است با مهندس سهرابی مدیر آب و فاضلاب روستایی شهرستان مشهد گفت‌و‌گو کردیم. وی با بیان این که ۲۵۰ روستا تحت پوشش آبفار شهرستان مشهد قرار دارند، مشکل کمبود آب و فرسودگی‌ها را تأیید و اضافه کرد: ۳۰درصد شبکه‌های روستاهای مشهد فرسوده است و حتی اگر این لوله‌ها فرسوده نباشند به دلیل فشار مضاعفی که به شبکه خط انتقال آب وارد می‌شود، لوله‌ها دچار ترکیدگی می‌شوند. او گفت: عمر بیشتر خطوط لوله ۲۵ سال و حتی بیش از آن است. این لوله‌ها برای جمعیت همان ۲۵ سال قبل پیش‌بینی شده بود .بنابراین با توجه به جمعیت فعلی روستاها که چندین برابر شده‌اند این شبکه توان فشار مضاعف آب را ندارد.
اعتبارات بسیار ناچیز سال‌های ۹۱ و ۹۲
از آن جایی که بیشتر امور آب روستایی و به خصوص نگهداری شبکه‌ها به بخش خصوصی سپرده شده است و پیمانکاران این بخش نیز به واسطه طلبی که از آبفار روستایی دارند هم‌اکنون در مضیقه مالی شدید قرار گرفته اند و دیگر توانایی مالی نگهداری این شبکه‌های فرسوده را ندارند از رئیس آبفار شهرستان مشهد درباره این معضل سوال کردیم که وی پاسخ داد: صد‌درصد بودجه ما از اعتبارات دولتی تأمین می‌شود و سال گذشته به منظور عبور از این چالش‌ها ۳۰ میلیارد تومان پروژه تعریف کردیم که با ۱۵ میلیارد تومان آن موافقت شد و سرانجام نیز هشت میلیارد تومان به ما بودجه دادند و برای ما دیون ایجاد شد. سهرابی گفت: اعتبارات جزئی هم که اختصاص داده‌اند صرف خرید تجهیزات شده است.
طلب پیمانکاران را می‌دهیم
رئیس آبفار شهرستان مشهد اضافه کرد: بیشترین دیونی که برای ما ایجاد شد از سال‌های ۹۱ و ۹۲ است که بودجه بسیار ناچیزی به آب و فاضلاب روستایی نه تنها در مشهد بلکه در کل استان اختصاص دادند و به گونه‌ای شد که ما به منظور نگهداری و تجهیز شبکه‌های انتقال آب به پیمانکاران بدهکار شدیم وگرنه در سال ۹۳ بودجه خوبی اختصاص یافت که بخش اعظم آن را صرف پرداخت دیون کردیم.
وی درباره اعتبارات امسال نیز گفت: حدود پنج ماه از سال می‌گذرد و ریالی از اعتبارات داده نشده است و با این وضعیت باز هم تلاش می‌کنیم تا مردم کمبود آب نداشته باشند. مهندس سهرابی گفت: به محض اختصاص بودجه مشکل آبدارها و پیمانکارانی را که از ما طلبکارند رفع می‌کنیم و درباره کمبود آب در بخش رضویه نیز قول می‌دهیم به مشکل این منطقه به طور ویژه رسیدگی کنیم.
به هر روی تابستان است و به رغم تلاش‌های شبانه‌روزی شرکت آبفار روستایی قطعی و کمبود مکرر آب در روستاهای مشهد وخراسان رضوی همچنان ادامه دارد . دلیل اصلی آن فرسودگی‌ها و قدیمی بودن خطوط لوله انتقال آب است که همین موضوع سبب شده است آب سد دوستی که آب شرب بیشتر روستاهای بخش رضویه و سایر روستاهای مشهد را تأمین می‌کند در خطوط لوله فرسوده هدر رود؛ موضوعی که هم نگرانی و تأسف مسئولان آبفار و هم مردم را موجب شده است . آنان می‌گویند: جای نگرانی است که کمبود اعتبارها سبب شود آب سد دوستی و چاه‌ها در شبکه‌های فرسوده هدر رود.
آبی که«اعتباری» ندارد
«تابستان است و هوا گرم! گرمای هوا و قطعی مکرر آب اهالی روستاها را کلافه کرده است. صدای اعتراض شان تنها به گوش آبدار، اعضای شوراهای اسلامی و در نهایت بخشدار یا رئیس آبفار شهرستان می رسد اما وقتی پولی نیست، از کسی کاری هم ساخته نیست».همه ما از بحران آب و کمبود آن در این خشکسالی ها باخبریم، زمزمه کمبود آب تا بدان جا پیش رفته است که برخی مسئولان به فکر واردات آب از خارج افتاده اند. در چنین شرایطی چه بسا در پاره ای از نقاط استان آب به قدر کافی وجود دارد اما پول و امکانات برای انتقال بهینه آب و بازسازی شبکه ها موجود نیست. آبی که با هزینه فراوان و با زحمت از سدها و چاه ها تأمین می شود و انتقال می یابد، اما در شبکه های فرسوده هدر می رود. در چنین شرایطی می بینیم که مسئولان تبلیغ «شعار صرفه جویی» در مصرف آب را سرلوحه کار خود قرار داده اند.ما هم معتقد به صرفه جویی آب هستیم و بر این باوریم اگر در مصرف این نعمت خدادادی صرفه جویی نشود، با بحران های جدی تری دست به گریبان خواهیم بود اما آیا صرفه جویی تنها راهکار مقابله با کم آبی است؟وقتی یک شهروند یا یک روستایی ببیند که آب در چندین نقطه از لوله های قطور بیرون زده است و هدر می رود، آیا او به شعار صرفه جویی مسئولان عمل می کند؟ او حتما با خود خواهد گفت که اگر آب نیست و اگر بحران آب وجود دارد پس چرا این گونه آب از لوله های اصلی انتقال هدر می رود؟آن شهروند و آن روستایی که از کنار جاده عبور می کند در همان لحظه، ترکیدگی لوله و هدر رفتن آب را می بیند و چه بسا مدتی به تماشای آن می نشیند و سپس سری به تأسف تکان می دهد و راه خود را می کشد و می رود. او در ذهن خود شعار «صرفه جویی» را مرور می کند و با هدررفت آب به این شعار نیشخند می زند. او شاید هرگز ذهنش متوجه این نکته نباشد که بودجه و اعتبار برای بازسازی خطوط انتقال آب وجود ندارد یا اگر هم وجود دارد تکافوی هزینه ها را نمی کند. او فقط و فقط به این می اندیشد که اکنون چله تابستان است و آب شرب روستای مان قطع است. او حق دارد به پیمانکار بخش خصوصی و مسئولان آبفا بدگمان شود. او خیال می کند لوله ها ترکیده و مسئولان در خواب خوش به سر می برند و کسی به فکر هدررفت آب نیست. اما او هرگز از دغدغه های یک مسئول و رئیس آبفا وقتی که خبر می رسد فلان لوله دچار ترکیدگی شده یا پمپ فلان مجتمع سوخته است، خبر ندارد. از این موضوع اطلاع ندارد که بخش خصوصی هم با چنگ و دندان در حال ترمیم شبکه است و احساس مسئولیت و دلسوزی او بر همه بی پولی ها غلبه کرده است.او شاید هرگز باور نداشته باشد که هم بخش خصوصی و هم دولتی به امید تخصیص اعتبارات روزها را سپری کرده اند و می کنند. اما اکنون پنج ماه از سال گذشته است. فصل مصرف روزافزون آب است و بی آبی ها امان مردم را بریده است و نمی دانم چرا وزارت نیرو هنوز ریالی از اعتبارات آب روستایی و شهری را در اختیار استان قرار نداده است؟ هم اکنون کمبود آب در وضعیت حاد است و از طرفی در فصل تابستان است که می توان برای بازسازی و ترمیم و حتی اجرای شبکه ها اقدام کرد. اگر اکنون پول نرسد، فردا دیر است و اوضاع بحرانی تر خواهد شد. حیف نیست که آب شرب ارزشمند که هزینه تولید و انتقال آن بسیار گران است ، در شبکه های فرسوده هدر برود و مردم فریاد تشنگی سر دهند!
و البته که درباره استان خراسان رضوی و مشهد هم موضوع باید به طور ویژه تر دیده شود. همه مسئولان از وضعیت بغرنج پدیده حاشیه نشینی در مشهد آگاه هستند. چه بسا روستاییانی فقط به دلیل کمبود یا نبود آب شرب مهاجرت کرده و در حاشیه مشهد سکنی گزیده اند.وضعیت شهرستان مشهد و روستاهای آن با بقیه کشور فرق می کند و تعداد جمعیت روستایی خراسان رضوی چه بسا به اندازه دو یا 3 استان دیگر است و اگر هرساله تعداد زیادی از روستاییان به واسطه نبود امکانات اولیه ای همچون آب شرب به مشهد مهاجرت کنند، معلوم نیست فردا سرنوشت این شهر با این حجم جمعیت و حضور زائر و مسافر از نظر آب شرب چه خواهد شد!
باور کنید اعتبارات قطره چکانی پاسخ گوی دیون ادارات و شرکت های مربوط در زمینه آب نیست. درست است که بخش اعظمی از مشکلات فعلی میراث سه چهار سال گذشته است ولی می توان با اختصاص به موقع بودجه ها، اوضاع را بهبود بخشید.
بحران آب در 28 شهر خراسان رضوی
ناسخ-مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان خراسان رضوی از بحران آب در 28 شهر این استان خبر داد.مهندس اسماعیلیان در گفت وگو با خبرنگار ما ، اظهار کرد: اگر روند خشکسالی ها به صورت فعلی ادامه داشته باشد، سال آینده تعدادشهرهای بحرانی استان به 33 شهر خواهد رسید و در صورت ادامه همین روند در سال 1420 از مجموع 73 شهر استان در 71 شهر با بحران آب مواجه خواهیم بود.
ارسال نظر