نظر مسعود نیلی در مورد عدالت خواهی غیرپوپولیستی چیست؟

به گزارش پارس سایت صدای اقتصاد نوشت:

موضوع چگونگی اعمال سیاست هایی که منجر به کاهش فقر، بهبود توزیع درآمد و رسیدگی به مردم مناطق محروم می شود، از مطالبه های اجتماعی با توجه حساسیت بالا است. آنچه بیشتر مورد توجه نخبگان جامعه است، این است که این سیاست ها به طور خالص در جهت تحقق این اهداف به کار گرفته شود و در جهت کسب محبوبیت و نظیر آن مورد سواستفاده قرار نگیرد و این عاملی است که بنیان گذاران همایش را به یکدیگر مرتبط ساخته است.

سال 93 مدل طرح بهبود نظام سلامت برای هدف گذاری برروی اقشار کم درآمد و ایجاد فرصت های برابر ایجاد شد که اثر آن در زندگی روزمره مردم به صورت ملموس ظاهر شد، بدون اینکه به عنوان یک اقدام پوپولیستی ارزیابی شود.

در حال حاضر تحولاتی در خرم سنتی جمعیت کشور در دهه 60 اتفاق افتاده، باعث حرکت اولویت های آموزشی شده است. لایه بزرگی از متولدان دهه 60 در همان سال ها به سن مدرسه رسید و امکانات آموزشی را در ابتدایی متمرکز کرد. همین ها اکنون به سن دانشگاه رسیده اند و امکانات آموزشی بیشتر را در آموزش عالی متمرکز کرده اند. شاید پس از عبور این نسل از آموزش عالی، امکان مطالعه بهتر در این زمینه باشد که عدالت آموزشی را در مقاطع پایین چطور می توان در دسترس قرار داد.

مطالعات نشان می دهد سرمایه گذاری روی آموزش ابتدایی منجر به عدالت بیشتری می شود. البته به این معنی نیست که آموزش عالی را از یاد ببریم. ولی مبین این است که هرچه منابع صرف آموزش ابتدایی شود، بازده بالاتری خواهیم داشت.

واقعیت این است که تعدادی از مدارس در شرایط نابسمانی به سر می برند و بودجه دولت نیز در شرایط مساعدی نیست. اکنون حیطه مسئولیت دولت بسیار گسترده شده و باید به این نکته پرداخت که در تخصیص منابع در کل اقتصاد کشور، چه کار می شود کرد تا باعث برانگیختن توجه و حساسیت اجتماعی عموم و همچنین سیاست گذاران به این کمبود ها شود. تقریبا مختص آموزش و پرورش است که عده ای با انگیزه کمک به ساخت و ساز مدارس و افزایش دسترسی کودکان محروم به فضای آموزشی، اقدامات درخوری انجام می دهند. این بیانگر اهمیت موضوع نزد مردم است و هرچه بتوان این مفاهیم را بهتر در جامعه تببین کرد، می توان به منابع مردمی جهت داد و امیدوار بود که کیفیت فضاهای آموزشی و به بیانی، کیفیت آموزش ارتقا یابد.

آموزش و پرورش ابعاد گوناگونی دارد که شامل فراگیری، نظم پذیری، تربیت زندگی اجتماعی و ... می شود. اگر سیستم آموزشی بتواند این مقوله ها را با حداکثر بهره وری به همه دانش آموزان عرضه کند، امیدوار خواهیم بود که نسل پس از ما فارغ از اینکه در چه وضعی از رفاه قرار دارد، آینده ساز باشد. من امیدوارم این همایش در حوزه آموزش بتواند طرح اهمیت و حساسیت موضوع را به نحو مناسبی انجام دهد و منعکس کننده یک وفاق عمومی برای دستیابی به عدالت غیرپوپولیستی باشد.