همه‌چیز بایست در اختیار دولت باشد

این هفته صحبت های آقا از جنس دیگری بود. لحن بی سابقه ایشون در موضوع محیط زیست جرقه امیدی برای من به تنهایی بود که هنوز هم  تنها و تنها به یک نفر در این مملکت باید دل بست و بس!

اما به نظرم شاه بیت صحبتهای ایشان در این هفته در دیدار خبرگان بود که کمتر به آن پرداخته شد. بیان بخشی از اشتباهات گذشته انقلاب است. حرفی که هنوز هم کمتر استادی در کلاس خودش هم می تواند بدون ترس بیان کند.

ما میتوانستیم در عرصه‌ی اقتصادی، دستهای گوناگون مردمی را وارد بکنیم. آن اشتباهاتی که کردیم در اوایل انقلاب که همین‌طور اصرار کردیم بر اینکه همه‌چیز بایست متعلّق و در اختیار دولت باشد و چیزهای جزئیِ کوچک زندگی را هم ما سپردیم به دولت، خب نتیجه‌اش همین چیزها است؛ اینها را بایستی علاج کرد

ضرر دهی دهها کارخانه بزرگ و مولد پیش انقلاب نظیر کارخانه جات کفش م..، محصولات غذایی می.. و ...

تعطیلی دهها کارخانه بزرگ و برند خوش نام بین المللی مانند کارخانه آزمایش، نساجی و ...

به گند کشیدن کیفیت کارخانه های خودرو سازی به نحوی که مصرف کنندگان دیروز نظیر کره جنوبی به قله آرمانی امروزتبدیل شده اند.

به گند کشیدن یکی از بزرگترین برند های هواپیمایی دنیا بنام ایران ایر

و دهها مثال دیگر از جنایتهای است که سالهای اوایل انقلاب با سیاست های کمنویستی دولت وقت رقم خورد که نتیجه اش سهم بیش از هشتاد درصدی دولت در اقتصاد است. نتیجه اش عدم توان رقابت تولید داخلی با محصولات وارداتی است. نتیجه اش اقتصاد پفکی است که با چند سال تحریم اینگونه شیرازه اش از هم می پاشد. 

بسیاری از کارخانه های  قبل از انقلاب بعد از انقلاب مصادره و به سازمان صنایع ملی ایران منتقل می شود و پس از انحلال این سازمان کذایی گوشت قربانی بین دیگر نهاد های به اصطلاح انقلابی تقسیم می شود.

اینها بخشی از همین اشتباه است