به گزارش پارس به نقل از خبرآنلاین ؛ صنعت داروسازي ايران طي سال هاي گذشته با تحولاتي مواجه بوده است. گزارش هاي رسمي تاييد مي کند، ظرفيت داروسازي مازاد کشور به عدد 35 ميليارد عدد رسيده است. ميزان صادرات ساليانه دارو نيز 220 ميليون دلار برآورد مي شود. سه هر ايراني در مصرف دارو عدد 538 است. برهمين اساس هم 100 کارخانه دروسازي کشور ساليانه 96 درصد داروي مورد نياز کشور را تامين مي کنند. البته گزارش ها نشان مي دهد 4 درصد داروي وارداتي، 40 درصد نياز بازار را تامين مي کنند.

در حال حاضر 2 هزار و 900 نوع دارو در کشور به ثبت رسيده است که يک هزار و 850 مورد آن در داخل توليد مي شود. 20 هزار نفر به صورت مستقيم در صنعت داروسازي کشور فعاليت مي کنند. اندازه بازار داروي کشور نيز 8 هزار و 300 ميليارد تومان برآورد شده که اين عدد به گفته فعالان صنعت داروسازي ايران پتانسيل رسيدن به رقم 28 هزار ميليارد تومان را نيز دارد. فعالان صنعت دارو اعتقاد دارند که تنها قيمت گذاري مناسب مي تواند، به توسعه بازار داروي کشور کمک کند.

بازار بزرگ داروي ايران ولي هنوز به موقعيتي نرسيده که رضايت صنايع داروسازي را جلب کند. محمود نجفی عرب، رئیس هیئت مدیره سندیکاهای صنایع دارويي در گفت و گويي که با سايت صداي اقتصاد انجام داده به همين موضوع اشاره کرده است:« عقب افتادگی کنونی کشورما  در صنایع دارویی دو دلیل عمده دارد که اولین آن را باید در دولتی بودن و در اختیار دولت بودن جستجو کرد؛ هم اکنون بخش زیادی از صنعت داروسازی ما تقریبا به گونه ‌ای در اختیار دولت و حاکمیت است. یعنی در حقیقت نزدیک 70 درصد صنعت داروسازی کشور به نهادهای دولتی وصل است؛ دستگاه و نهادهایی که دائما تغییرات مدیریتی و چالش‌های خود را دارند و نتوانسته چندان که باید خود را در این زمینه در سال های گذشته به روز کنند. به نظر من که سالها تجربه کار مدیریتی در صنایع دارویی کشور را دارم در حال حاضر بزرگ ترین چالش صنعت داروسازی کشور همین دولتی بودن آن است و فکر می کنم که واقعا بحث خصوصی‌سازی در صنعت داروسازی یکی از الزامات قطعی کشور است که باید در جهت آن گام های اساسی برداشته شود و اقدام عملی انجام گیرد.»

او ادامه داده است:« ببینید اتفاقی که الان شاهد آن هستیم این است که دستگاه های عمومی روی صنعت داروسازی ما چنبره زده اند و این اصلا منطقی نیست؛ بسیاری از نهادها تنها به صرف اینکه مصرف کننده دارو هستند معتقدند باید خود تولید کننده دارو هم باشند در صورتی که این موضوع اصلا بی معنی است؛ در صورت تهیه دارو از سوی شرکت های دیگر و بخش خصوصی هم شما امکان خرید دارو را حتی به صورت ارزان تر و با کیفیت بهتر خواهید داشت زیرا در آن شرایط شرکت های مختلف در یک بازار رقابتی دارو را تولید می کنند و انحصار در اختیار کسی نخواهد بود. دلیلی ندارد هر سازمان و ارگانی هر چیزی را که خود مصرف می کند، خود هم تولید کند. در اقتصاد امروز جهان اصلا چنین چیزی وجود ندارد و این استدلال غیر منطقی محسوب می شود.» به گفته او چالش های اصلی صنایع داروسازی کشور« استراتژیک» تعریف کردن آن و ایجاد انحصار است؛  شاهد هستیم که نهادها و مسئولان سازمان ها و ارگان های دولتی دائما می گویند دارو کالایی استراتژیک است، دارو کالایی استراتژیک است و بعد به همین بهانه می خواهند در آن نقش اساسی و انحصار داشته باشند؛ درصورتی که در طول همه این 35، 36 سالی که کشور تحریم بوده است ما هیچگاه با کمبود و مشکل دارو مواجه نشده ایم و همواره نیازهای مردم را برآورده ساخته ایم؛ حتی اگر در دوره ای و مقطعی از زمان هم مشکل داشته ایم به دلیل تحریم ها نبوده است بلکه دلیل اصلی را باید در سوء مدیریت ها و اشکالاتی بانکی و منابع و... جستجو کنیم. بنابراین اینکه استدلال کنیم و بگوییم چون دارو استراتژیک است پس فقط  باید شرکت های دارو خاص آن را تولید کنند، ذهنیتی کاملا غلط است که ضربه های بسیاری به صنعت داروسازی کشور ما زده است.

بازار داروي کشور  يک درصد نيز در توليد ناخالص داخلي نقش دارد. با اين حال اطلاعات رسمي تاييد مي کند که 70 درصد بازار داروي ايران وابسته به دو شرکت بزرگ دولتي با 64 شرکت زيرمجموعه کوچکتر است. صنعت داروي ايران از 89 کارخانه داروسازي اصلي و 93 شرکت وارد کننده تشکيل شده است. همين شرکت ها ساليانه 900 ميليون دلار دارو و مواد اوليه وارد کشور مي کنند. از ميان اين کارخانه ها 10 شرکت 45 درصد بازار داروي کشور را در اختيار خود گرفته اند. 10 شرکت وارد کننده نيز 73 درصد سهم بازار داروهاي وارداتي را به نام خود زده اند. همزمان با افزايش ميزان مصرف داروي مردم ايران، اندازه اين بازار نيز به صورت مدام در حال افزايش است. براساس گزارش هاي رسمي قيمت دارو در ايران يک ششم بازارهاي جهاني برآورد شده است. 85 درصد مردم نيز داروهاي مصرفيشان را نسخه پزشک و 15 درصد بدون نسخه مصرف مي کنند. صنعت داروي ايران به گفته فعالان اين حوزه در صورت توسعه بازارهاي صادراتي توانايي تبديل شدن به يکي از قطب هاي صنعتي کشور را دارد. گزارش ها نشان مي دهد اين صنعت 50 درصد از فارغ التحصيلان دانشگاهي را جذب خود مي کند.