ماجرای شازده ای که می خواست از مسیر «پایش» برود «اتاق»/ تحصیل دانشگاهی در مالزی، سکونت در برج نیاوران

پايگاه خبري تحليلي «پارس»- سیدامیر سیاح(تهيه كننده برنامه تلويزيوني پايش)- در ماههای اخیر و هرچه به انتخابات اتاق نزدیکتر می شویم، درخواست مستقیم و غیرمستقیم برخی چهره های اتاق برای حضور در برنامه های اقتصادی سیما بیشتر و بیشتر می شود. تقریباً هفته ای نیست که پیغام و پسغامی نرسدکه: «خوب است فلانی را به عنوان کارشناس یا کارآفرین بیاورید در برنامه پایش!» 

بامزه ترین سفارس از این نوع، دیروز واصل شد. رزومه ی آقایی متولد1363 که در سن 30 سالگی در حدود 20شرکت نان و آب دار، سمت های مشاوره  دارد و چندین مرتبه "قهرمان صنعت" شده است. 

از این جشنواره های مصنوعی که یک تندیس 15هزار تومنی و یک لقب دهن پرکن مثل "کارآفرین قهرمان" را با ده - بیست میلیون تومن به مشتاقان پولدار این القاب، قالب می کنند ...

رزومه این داوطلب حضور در پایش، اما ویژگی خاصی داشت و همه نشانه های آقازادگی را یکجا در خود جمع کرده بود: تحصیل دانشگاهی در مالزی و ترکیه، سکونت در برجی در نیاوران، عضویت در هیات مدیره یا مشاور مدیرعامل در چندین شرکت نان وآبدار و...!

به معرف اش گفتم ما در بخش کارآفرین پایش، کارآفرینانی را می آوریم که با همت و اراده، از صفر به قله موفقیت رسیده باشند یا برند بزرگی را با دست خالی و بدون رانت خلق کرده باشند و داستان زندگی شان برای جوانان، امید آفرین و الهام بخش باشد. این شاهزاده کدام  یک از این ویژگی ها را دارد؟

پاسخ داد: خیلی جوان لایقی است، تا حالا دوبار قهرمان صنعت شده و قهرمان قهرمانان صنعت هم شده!

دوباره پرسیدم، خوب این قهرمان قهرمانان، چه کالایا خدمتی تولید می کنه؟ محصولش چیه؟ برندش کدامه؟

پاسخ داد: کلی جاهای اقتصادی مشاور است!

پرسیدم: چه ویژگی خاصی داشته که در 30 سالگی در این همه شرکت، مشاور است؟!

گفت: جوان خیلی لایقی است، حالا بگذار بیاد پایش، مطمئن باش می ترکونه!

پاسخ دادم: باشه، بررسی می کنم. بعد نامش را در وب جستجو کردم، حدسم درست بود. جوان لایق قصه  ما که در 30سالگی در برجی در نیاوران زندگی می کند و به ده ها شرکت مشاوره می دهد، نسبت نزدیکی با یکی از مسئولان عالی رتبه در دولت دارد و می خواهد عضو هیات نمایندگان و هیات رئیسه اتاق بازرگانی هم بشود.

جداً خدا انتخابات آتی اتاق را به خیر بگذراند. به عنوان کسی که در سال های گذشته در کمیسیون های مجلس از افزایش اختیارات قانونی اتاق ایران دفاع کرده ام، از آن کارم سخت پشیمانم. در اقتصادی به این شدت رانتی، بخش خصوصی نباید در سیاستگذاری ها اینقدر میدان داشته باشد و به نظرم مجلس باید اختیاراتی را که در این سالها به به اتاق ها واگذار کرده، باز پس بگیرد.