این تحلیل که تعطیل کردن روزهایی که بین دو تعطیلی قراردارد به زیان اقتصاد است تحلیلی دقیق نیست. افزایش سفر افزایش خدمات مربوط به توریسم را به دنبال دارد. در هر مسئله ای اصولا برنده و بازنده وجود دارد.

واقعیت آنست که به دلیل افت اقتصادی در سال های گذشته از مهمترین بخش هایی که آسیب دید بخش توریسم در داخل کشور است

همه می دانیم که بخش توریسم نفع مستقیمش به مردم شهرستان ها می رسد و افول این بخش درآمد این بخش را کاهش داده است و احتمال بالا رفتن فقر و بیکاری در این مناطق حاشیه ای بیشتر است.

تعطیلی رسمی در بخش تولید خیلی آسیب نمی رساند چون انبارها خالی و پر می شوند ولی شاید بخش خدمات را در شهرهای بزرگ (مثل بانکها) قدری آسیب زند. در شرایطی هوای شهرهای بزرگ تا این حد آلوده است منطقی است دولت از فرصت های به دست آمده برای فراری دادن مردم از تهران استفاده کند

به نظر شما آیا این تحلیل من درست است؟ اگر نه کجایش اشکال دارد؟

علي ميزاخاني نيز در صفحه اجتماعي خود نوشت:
تعطیلاتمان زیاد است؟
1-تصور غلطی که متاسفانه بین عموم مردم ایران وجود دارد این است که تعطیلاتمان زیاد است و این به تولید ملی ضربه می زند و در هفته هایی شبیه هفته جاری این بحث داغ می شود.

2- محاسبات ساده لوحانه ای بعضا در مراکز پژوهشی انجام می دهند بر این مبنا که تولید ناخالص داخلی را تقسیم بر تعداد روزهای کاری کشور می کنند و نتیجه می گیرند که کاهش هر روز تعطیلی به اندازه خارج قسمت به تولید ملی کشور می افزاید!!!

3- داستان دقیقا برعکس است. ایران جزو کشورهای معدودی به تعداد انگشتان یک دست است با کمترین تعطیلات و اتفاقا همین موضوع به واسطه کاهش بهره وری به تولید ملی ضربه می زند. علت هم آن است که ایران برخلاف اکثر کشورهای جهان دو روز تعطیلی آخر هفته را ندارد.

4-نبود تعطیلات آخر هفته علاوه بر کاهش بهره وری باعث معطل ماندن پتانسیل های گردشگری کشور و هجوم عمومی به جاده ها موقع جور شدن تصادفی تعطیلی در آخر هفته می شود که عمدتا به اطراق در ترافیک جاده ها و نقض غرض در استفاده از تعطیلات می شود.

5- تنها در صورت تصویب دو روز تعطیلی آخر هفته است که می توان برای ساماندهی تعطیلات پراکنده به ویژه تعطیلات مابین چهارم تا سیزدهم نوروز و برخی تعطیلات مناسبتی ملی و مذهبی اجماع ایجاد کرد.