تشنگی مردم چهارمحال و بختیاری

چند سال است آب به دهانه های پل خواجو و 33 پل نمی رسد، و همه از این مسئله ناراحتیم. البته شکر خدا در اصفهان بر خلاف خوزستان و بعضی مناطق چهارمحال و بختیاری، تا امسال مشکل شرب ایجاد نشده بود. در تمام این مدت، بعضی مسئولان شهر و استان اصفهان، به جای تلاش برای حل ریشه ای مشکل و ارائه ی گزارش صحیح و صادقانه به مردم مومن و منصف اصفهان، با فرافکنی، استان چهارمحال و بختیاری را - به عنوان استانی که سرچشمه های اصلی زاینده رود و کارون در آن واقع است - به برداشت غیرمجاز آب متهم می کنند! بنده در زمینه ی آب جنوب غرب، مطلبی با عنوان «آیا حرف مردم ما حساب است؟!» نوشته بودم که اطلاعات تقریبن خوبی در آن گنجانده شده بود. در این جا فقط می خواهم به چند نکته اشاره کنم؛

الف. کاهش بارندگی در سال های اخیر، تاثیر بسیاری بر آب سرچشمه های زاینده رود گذاشته است. در حالی که متاسفانه در استان اصفهان، نه تنها مدیریت صحیح مصرف صورت نگرفته است، دائمن مصارف جدیدی برای آبی که نیست، ایجاد کرده اند! در این زمینه کافی ست میزان بارندگی حوزه ی آب خیز چهارمحال و بختیاری را در دو دهه ی گذشته مقایسه کنید.

ب. در استان چهارمحال و بختیاری، آب چشمه ی دیمه به چشمه ی کوهرنگ افزوده شده و زاینده رود متولد می شود. این آب، پس از طی چندین کیلومتر در استان چهارمحال و بختیاری، در مقطع کوچکی وارد استان اصفهان شده، پشت سد زاینده رود، دریاچه ی این سد را ایجاد می کند. بنده در این جا کاری به مناقشات مرزی دو استان و ادعاهای طرفین ندارم (که این خود، قصه ی پر غصه ایست!). مهم این است که مدیریت سد و آب ذخیره ی پشت آن، در اختیار آب منطقه ای استان اصفهان است. پس از آن، رودخانه مجددن وارد چهارمحال و بختیاری شده و بعد از عبور از شهرستان سامان، وارد اصفهان می گردد.

پ.  با وجود خشک سالی ها، هم اکنون رودخانه ی زاینده رود، تا آخرین نقطه ی محدوده ی استان چهارمحال و بختیاری، تقریبن پُر از آب است. این خود به تنهایی نشان می دهد هر بلایی بر سر این آب می آید، در خود استان اصفهان است!

ضمنن یادآور می شوم که بزرگ ترین محل ذخیره سازی آب، دریاچه ی سد زاینده رود است که مدیریت آن در اختیار آب منطقه ای اصفهان قرار دارد.

ت. کاری به طرح های انتقال آب ندارم. فعلن نمی خواهم بنویسم که مردم چهارمحال و بختیاری، آب آشامیدنی سالم ندارند. مهم نیست که اغلب شهرها در تابستان، قطعی های مکرر آب دارند و مهم نیست که بسیاری از روستاها را با تانکر آب می دهند. نمی خواهم بنویسم، بسیاری از چشمه ها و چاه های مورد استفاده ی مردم، در اثر حفر تونل های زیرزمینی انتقال آب به اصفهان، خشکیده اند. نمی خواهم از خشک شدن اغلب باغات چندین ساله ی مردم حاشیه ی زاینده رود در چهارمحال و بختیاری و عدم اجازه ی برداشت آب به آن ها بنویسم. این مسائل کم اهمیت را می گذاریم، شاید برای وقتی دیگر. فقط خواستم بگویم؛ این ادعا که دلیل افت زیبایی شهر اصفهان، تشنگی مردم، کشاورزی و صنعت چهارمحال و بختیاری است، کذب محض است!!