قدمت ۷۲ ساله" بنز" در ایران

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران، شرکت مرسدس بنز به دلیل کیفیت بالا و مهندسی دقیقی که در تولیداتش به کار می برد، شهره عام و خاص است. مراکز تحقیقاتی این شرکت از خط تولیدهایش بزرگ تر و بیشتر است.

طبق آمار، مرسدس بنز سال ۲۰۱۱ میلادی توانست ۱۰۶.۵ میلیارد یورو درآمد داشته باشد که از این رقم ۵.۶ میلیارد یوروی آن، سود خالص بود.

اساساً پیش از آنکه خبری از تولید پیکان در ایران باشد، ایران ناسیونال سابق اتوبوس ۳۰۲ و شرکت خاور کامیون مرسدس بنز را تولید می کردند.

مرسدس بنز پیش از انقلاب، ۳۰ درصد از سهام موتور سازی تبریز « ایدم» را می خرد. به این طریق قصد داشت با تولیدات ایران بازار قاره آسیا و بخشی از آفریقا را تامین کند.

برخلاف تصور، اولین خودرویی که به ایران وارد شد، یک بنز ۱۷۰ نبود. در حقیقت خیلی پیش از تولید این خودرو مظفرالدین شاه در سال ۱۷۹ طی یکی از سفرهای خود دو دستگاه سواری رنو را با خود به ایران آورده بود.

اطلاعات دقیقی درباره چگونگی حضور و واردات اولین مرسدس بنز به بازار ایران در دست نیست ولی گفته می شود نخستین دیدار ایرانی ها با تولیدات این شرکت، حدود سال های ۱۳۲۰ با نسل اول W۱۵ موسوم به ۱۷۰ آن هم در حد سه چهار دستگاه مخصوص دربار قاجار باشد.

به طور حتم اولین واردات انبوه مربوط به اتوبوس های بود که سال ۱۳۳۲ وارد شده بودند. بعد از آن در دوره پهلوی اول، اینطور به نظر می رسد که سری جدیدتر W۱۳۶ موسوم به ۱۷۰V بیش از پیش مورد توجه دربار، ثروتمندان و افراد متمول جامعه قرار گرفت. نسخه های لیموزین و کروک این خودرو به عنوان نماد لوکس گرایی غربی شناخته می شد.

اواخر دهه ۳۰ و شاید اوایل دهه ۴۰ میلادی تحولیدر دنیای رابطه بنز و ایران شکل گرفت. چندین دستگاه از مدل هایPonton با کد W۱۲۰ و W۱۲۱ با نام های معروف ۱۸۰ و ۱۹۰ وارد ایران شد.

این سری از خودروها به دلیل امکانات خاص چون رادیو و صندلی چرم، بی اندازه با اقبال مشتری مواجه شد.

مرسدس بنزهای ۱۸۰ و ۱۹۰ جزو قوی ترین مدل های چهار درب خانوادگی این شرکت محسوب می شدند.

کمی بعد در سال های ۱۳۴۴ به بعد تقریباً هم زمان با بازارهای جهانی، عرضه نسخه W۱۱۰ معروف بهFintailدر ایران نیز آغاز شد.

مدل های ۱۹۰،۲۰۰ و ۲۳۰ در این ایام پا به خاک ایران گذاشتند. فروش این خودروها فراتر از پیش بینی ها بود.

به موازات عرضه این سری، بازرگانان ایرانی واردات مدل های فوق لوکس W۱۱۱ را نیز آغاز کردند.

این خودرو در زمره نخستین تولیدات Sکلاس مرسدس بنز قرار می گیرد. ۲۳۰S و ۲۳۰SE در این دوره آمدند و ماندند.

در دهه ۴۰ شمسی، ایرانی هایی با درآمد اندک شاید سراغ رنو و ولوو می رفتند. وضعیت مالی اشان که بهتر بود خودروهای آمریکایی چون شورولت، کادیلاک و فورد را می خریدند. خواص نیز فقط سراغ مرسدس می روند.

بعد از فین تیل، دوران طلایی W۱۱۵ آغاز شد. در اواخر دهه ۴۰ بود که سیل ۲۳۰ ها و ۲۴۰ ها و ۲۸۰ ها روانه ایران شد. از تهران تا شهرستان. شهرت این خودرو به طرز باورنکردنی در حال شیوع بود. بسیاری از افراد معمولی جامعه نیز نخستین بنزی که خریدند این مدل بود.

در همین سال ها اگر کسی وضعیت مالی بهتری داشت، سراغ گزینه ای چون W۱۰۸ می رفت. یک لوکس واقعی. نسخه مشهور ۳۰۰SL با آن کیفیت مثال زدنی اش در این تاریخ وارد بازار شد.

با شروع دهه ۵۰ شمسی، مرسدس دیگر یکه تاز کلیه بازارهای جهانی بود. اگرچه در آن ایام جنرال موتورز آمریکا بزرگ ترین خودروساز دنیا بود ولی ستاره نقره ای آلمان اعتباری بی نظیر برای خودش دست و پا کرده بود.

۲۸۰E، ۲۳۰CE، ۲۴۰D و سری کم یاب ۲۸۰TE در این تاریخ به بازار متوسط ایران عرضه شد. در آن سو نسخه های لوکس W۱۱۶ با نام های معروفی چون ۲۸۰SE، ۳۵۰SE و نمونه رویایی ۴۵۰SEL نیز زیر پای خواص دیده شد.

بد نیست بدانید مرسدس بنز در دهه ۷۰ میلادی از ترمزهای ABS برای خودروهایش استفاده می کرد.

تردیدی نیست که آغازگر دوران مدرن بنز، W۱۲۴ یا اولین تولیدات کلاس E بود. مرسدس بنز در دهه ۸۰ میلادی از سیستم ۴WD (چهار چرخ متحرک) یا همان دو دیفرانسیل براس Eکلاس های سری ۴Maticبهره می برد.

بعد از انقلاب شرایط برای خرید مدل های لوکس چندان محیا نبود ولی با خروج محصولات آمریکایی از بازار ایران، شرایط برای اروپایی ها محیا شد.

کم اینکه در دوره جنگ بازار خودروهای ژاپنی و کره ای نیز قدری قوت گرفته بود.

با شروع دهه ۹۰ میلادی، در دوره ای که Eکلاس های ۹۱ و ۹۲ با بهترین کیفیت و امکانات تولید می شدند، کسی رغبتی به خرید آن نداشت.

مردم ترجیح می دادند از انواع اوپل کورساها، فولکس گلف ها بهره ببرند تا زیر هزینه های کمرشکن نگهداری چیزی چون بنز قرار بگیرند.

روند رو به رشد واردات بنز در سال های دهه ۷۰، روندی مستقیم را در پی گرفت. مشتری ستاره نقره ای کم شد و فقط آنها که از قدیم بنزسوار بودند و پولش را داشتند سراغش می رفتند.

با بهبود شرایط اقتصادی، مرسدس بنز بر آن شد تا رابطه اش را با بازار پرسود ایران از سر بگیرد. سال ۱۳۸۰ مذاکرات اولیه آغاز شد و سرانجام در سال ۱۳۸۱ شرکت ستاره ایران به نمایندگی از دایلمر (مالک برند بنز) در ایران فعالیت خود را شروع کرد.

در سال ۱۳۸۵ ایران خودرویی ها توسط زیرمجموعه اشان تاپ خودرو، حتی تولید Eکلاس را نیز در برنامه قرار دادند.

تاپ خودرو ساخت و عرضه دیگر مدل های این شرکت مانند کامیون، مینی بوس، آمبولانس و خودروی آتش نشانی را نیز در برنامه داشت.

آمار نشان می دهد هر خودروی مرسدس بنز Eکلاس در ایران تولید می شد، شامل هزار و ۷۴۴ قطعه منفصله وارد کشور می شد. آن زمان قیمت خودروهای مرسدس بنز Eکلاس بین ۶۰ تا ۱۷۰هزار یورو اعلام شد.

پس از آنکه ایران خودرو خط تولید مرسدس بنز Eکلاس را جمع کرد، تولید RD و بعدها با اسم دیگرشRoaرا روی همان تجهیزات ادامه داد.

این بدان معنا بود که نه ایران خودرو و نه مرسدس بنز برنامه ای برای همکاری مجدد ندارند.

از آن ایام به بعد عرضه رسمی مرسدس بنز متوقف شد ولی نمایشگاه داران و واردکنندگان، جدیدترین محصولات این شرکت را با قیمت هایی کنترل نشده و کهکشانی به بازار عرضه کردند.

مشتری مرسدس بنز محدود به افرادی شد که از نظر طبقه اجتماعی غیر قابل مقایسه بودند.

شرکت بنز در ادامه سهام ستاره ایران را در مقابل حدود یک میلیون دلار به ایران خودرو می فروشد و با این کار تولید سواری بنز در ایران رو به خاموشی می رود.

سپس، تولید کامیون هایی با ظرفیت بیشتر از ۲۰ تن و سه محور در ایران متوقف می شود.