سرنوشت واردات در سایه توافقات ژنو

به گزارش پارس به نقل از مهر، محمدحسین برخوردار با اشاره به توافقات صورت گرفته میان ایران و ۱+۵ در ژنو و تاثیر مستقیم و غیر مستقیم آن بر ترکیب واردات کشور گفت: علائم پیرامون تجار حکایت گر نشانه های روشنی از فراهم شدن زمینه های مناسب برای از سرگیری همکاری فعالان بخش خصوصی در داخل کشور با شرکای خارجی است. البته فرآیند احیای تجارت یک فرایند زمان بر است؛ اما در این میان نکته قابل توجه آن است که علاقه مندی طرف خارجی به استفاده از این فرصت شش ماهه و حضور در بازار ایران بیش از نیازی است که در طول این چند ماه اخیر در بازار ایران متراکم شده است.

رئیس مجمع واردات افزود: ایران یک بازار جذاب با ابعاد رشد بالا برای شرکای خارجی به شمار می آید، هرچند شرکت های آمریکایی از توافق هسته ای ژنو در طول این شش ماه نفعی نخواهند برد، زیرا تقریبا بخش عمده ای از تجارت آمریکا با ایران غیر از صنایع غذایی و دارو، مدت ها است که متوقف شده؛ اما تغییر فضای تجارت بین المللی کشور در سایه توافق ژنو برای تمامی کشورها علی الخصوص کشورهای همسایه و منطقه خاورمیانه کاملا ملموس است و این تحرک زائد الوصف شرکتهای خارجی می تواند ناگهان کل چشم انداز بازار را تغییر دهد.

وی ضمن هشدار به فعالان اقتصادی در خصوص تجارت های انفعالی، تصریح کرد: دیپلماسی تجاری کشور در مسیر درستی پیش می رود و فعالان اقتصادی از بازگشایی فضای تجارت استقبال کرده اند؛ ولی باید به این نکته توجه خاص داشت که تجارتهای هیجانی یا انفعالی نه تنها وضعیت بنگاه های فعال در تجارت بین المللی ما را بهبود نمی بخشد؛ بلکه میتواند منجر به کاهش توان چانه زنی ما با طرفهای خارجی شود.

عضو هیئت رئیسه اتاق بازرگانی تهران ادامه داد: بخش خصوصی نباید خود را گرفتار سیاستهای بیات شده دوره پیش از توافق ژنو ببیند؛ بلکه باید تعریف مجددی از موقعیت تجاری خود داشته باشیم. ب

وی در توضیح این مطلب خاطرنشان کرد: باید مناسباتمان را با طرفهای خارجی مجددا تعریف کنیم. به نحوی که آنها را به سمت همکاری بیشتر در ازای سرمایه گذاری بیشتر، سوق دهیم و مبتنی بر مفاهیم اتحاد استراتژیک البته به عنوان شریک استراتژیک، به آنها یاداور شویم که ما با آنها همزمان دارای منافع و تهدیدهای مشترک هستیم و اگر خواهان حضور در بازار ۷۵ میلیونی ایران هستند باید با مردم ایران همراهی کنند نه اینکه منافع زودگذر خود را جستجو کنند.

برخوردار در پاسخ به این پرسش که آیا تجارت خارجی ایران با کشورهای غربی در طول این شش ماه توسعه پیدا خواهد کرد اظهار داشت: واقعیت این است که بسیاری از تاجران و همچنین افکار عمومی از حضور روزافزون شرکت ها و کالاهای آسیایی کم کیفیت در بازار ایران خشنود نیستند. آنها چنین استدلال می کنند که کیفیت پایین چنین محصولاتی هزینه های اقتصادی ایران را بالا می برد و حتی فرایند تولید داخل را نیز منحرف می سازد.

به اعتقاد وی، مشابه داخلی برخی از این کالاها حائز کیفیت بهتری هستند. آنها متعقدند که ایران باید به دنبال راهکارهایی برای واردات کالاهای با کیفیت باشد حال چه از کشورهای غربی و چه از آسیای جنوب شرقی، واردات باید با کیفیت باشد. به این معنا که ممکن است مجموع برایند این تمایلات و تحریم های تحمیل شده، تجار ایران را ناچار کند که به دنبال کالاهای با کیفیت تر در اقتصادهای نوظهور باشند.