شب‌های قدر تمدن اسلامی

مقدرات انقلاب هم در شب‌های سخت کربلای پنج رقم خورد. شب‌هایی که در آن بقا، رشد و گسترش انقلاب تضمین شد. کربلای پنج عملیاتی بود سخت و پرهزینه ازنظر تعداد شهدا و مجروحین اما در نهایت، به پیروزی و اقتدار ایران انجامید. این شب‌ها با خون دل خوردن و خون تن دادن و هفت‌خوان گذراندن به سر شد اما اقتدار انقلاب و نظام ایران را تثبیت کرد. اگر همین تثبیت اقتدار را معیار تعیین مقدرات انقلاب در شب‌های کربلای پنج در نظر بگیریم، شب‌های اربعین هم شب‌های قدر جامعه و تمدن اسلامی است. شب‌هایی که در آن اقتدار فرهنگی شیعه تثبیت می‌شود و هویت سرخ و‌ شهادت‌طلبانه آن حول محور حسین‌بن‌علی علیهماالسلام، به گوش جهانیان می‌رسد.

این شب‌ها البته هرچند سخت است اما با امنیت و کرامت همراه است. آنچه غنا و قوت فرهنگی یک‌ مکتب را عیان می‌سازد باید هم تا این حد نرم، لطیف، انسانی و مبارک باشد. یک نظام برای تثبیت قدرت سخت خود، باید در آزمون کربلای پنج که آزمون خون دادن و جنگ است سربلند شود. اما یک‌ مکتب برای اثبات زیبایی و حقانیت خود باید در آزمون خانه دادن و جود موفق باشد. حیات اجتماعی اربعین همان بهشتی است که‌ مکاتب الحادی شرق و غرب با وعده‌ووعید آن به قدرت رسیدند. اما این‌ مکاتب هیچ‌کدام در کنار وعده‌های خود، یک طرح اولیه و یک نسخه آزمایشی ارائه ندادند تا مردم جهان در مقیاسی کوچک‌تر آن‌ها را بیازمایند.

اما مراسم عاشقانه اربعین، یک نمونه بتا، یک پیش‌درآمد و یک طلیعه برای جامعه‌ای است که حول محور ولایت و محبت امام شکل‌گرفته باشد. این وظیفه‌ای است که بر عهده جمهوری اسلامی ایران نیز می‌باشد. اگر اربعین پیش‌نمایش جامعه اسلامی است، ایران باید به نقطه‌ای برسد که پیش‌نمایش دولت و تمدن اسلامی باشد. اربعین می‌تواند ارزش‌های خود را بسط دهد و فرهنگ حکمرانی را نیز بهبود ببخشد.