قاعده بازی غرب در آفریقا

نکته دوم اینکه واشنگتن و پاریس در دکترین راهبردی ثابت خود در قاره آفریقا، به تسلط همه‌جانبه بر این حوزه جغرافیایی و استراتژیک از طریق  خلق بحران‌های مدیریت‌شده می‌اندیشند.
 ازاین‌رو مواضع آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا مبنی بر لزوم بازگرداندن نظم داخلی به نیجر، در حقیقت ترجمانی از همان مداخله‌گرایی مستمر غربی و تمایل خاص آن نسبت به اعمال سلطه سخت و نرم بر این منطقه محسوب می‌شود.اکنون مقامات غربی نسبت به تحولات جاری از نیجر نگران هستند زیرا معتقدند چنین تحولاتی با مدیریت آن‌ها صورت نگرفته و در آینده نیز می‌تواند هندسه بازی آمریکا و فرانسه در آفریقا را بر هم بزند. 
نکته سوم، مربوط به تلاش خاص غرب برای وادارساختن کشورهای آفریقایی در خصوص بازی در این«منظومه آشوب» است.

کار به‌جایی رسیده که فرانسوی‌ها رخدادهای اخیر در نیجر را تبدیل به دستمایه‌ای برای خط‌کشی میان کشورهای آفریقایی و اعمال فشار یا حمایت از آن‌ها کرده‌اند! به‌عنوان‌مثال، در واکنش به پشتیبانی بورکینافاسو از کودتاچیان نیجر، به‌تازگی اعلام کرده که کمک‌های مالی و انکشافی خود به این کشور را به حالت تعلیق درمی‌آورد! به عبارت بهتر، حتی پاریس درصدد تعیین تکلیف برای دیگر کشورهای آفریقایی جهت تعیین حدود روابط آن‌ها با نیجر است! 

نکته مهم‌تر اینکه بسیاری از کشورهای آفریقایی نسبت به تبدیل‌شدن نیجر به کانون جدید تنش در حوزه امنیتی و جغرافیایی خود واهمه دارند. نیجریه و چاد  مرز طولانی با نیجر دارند، هردو مخالفت خود را با مداخله نظامی ابراز کرده و تأکید کرده‌اند که در صورت تحقق این گزینه از سوی برخی کشورهای آفریقایی و غربی،  در چنین عملیاتی، شرکت نخواهند کرد.اما واشنگتن و پاریس  فشارهای آشکار و پنهان بر این کشورها   را باهدف تأمین منافع خاص خود ادامه می‌دهند.