ماهواره نور برای ایران چه مزایای کاربردی در فضا و زمین دارد؟

 ماهواره نور به عنوان نخستین ماهواره نظامی جمهوری اسلامی ایران صبح روز چهارشنبه (۳ اردیبهشت ماه) از ماهواره بر ۳ مرحله‌ای قاصد از کویر مرکزی ایران توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با موفقیت پرتاب شد و در مدار ۴۲۵ کیلومتری زمین قرار گرفت. پرتاب این ماهواره که نخستین ماهواره نظامی ایران در فضا است بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های منطقه و جهان داشته است و هنوز بسیاری در شوک پرتاب موفقیت آمیز این ماهواره توسط ایران به سر می‌برند.

مهدی محمدی، کارشناس مسائل سیاسی با انتشار مطلبی در اینستاگرام خود به مزایای کاربردی ای که ماهواره نور در فضا و زمین برای ایران فراهم می کند پرداخت. او در این مطلب نوشت: « درباره ماهواره اطلاعات نظامی نور (تصویر مسیر‌های عبور ماهواره را نشان می‌دهد.) ماهواره نور از چند جنبه نقطه آغاز یک دوران کاملا جدید است:

اول- پرتاب این ماهواره آغاز استفاده نظامی ایران از فضاست که مهم‌ترین خاصیت آن رسیدن به سطحی کاملا جدید و بی سابقه از اشراف اطلاعاتی بر فضا‌های اختصاصی و مشترک جهانی است. دوم- ایران در ادامه این مسیر می‌تواند شکل گیری یک تهدید موشکی را همان لحظه آغاز در هر کجای جهان که باشد، رصد کند. این امر توان دفاع موشکی کشور در حراست از آسمان کشور را ‘فضاپایه’ می‌کند. این چیزی است نظام هشداردهی فضایی خوانده می‌شود و تعداد بسیار اندکی از کشور‌ها در جهان از این قابلیت بهره‌مند هستند.

بیشتر بخوانید: پاسخ آذری جهرمی به پرسش خبرنگار آسوشیتدپرس درباره پرتاب ماهواره نظامی سپاه

سوم- ایران در ادامه مسیر استفاده نظامی از فضا می‌تواند ‘فضا‌های حیاتی دشمن در دور دست’ و ‘تهدیدات برد بلند’ را با اشرافی بی سابقه رصد کند. ما قادر خواهیم بود ببینیم دشمن آرایش خود را چگونه و با چه اهدافی تغییر می‌دهد و چه میزان از این آرایش، واقعا عملیاتی است. چهارم- دسترسی نظامی به فضا مفهوم هدایت و ناوبری را بویژه در زمینه موشک‌های بالستیک به طور اساسی متحول می‌کند. از یک دهه قبل، کابوس امریکا این بوده که برنامه موشکی ایران، با یک سیستم ناوبری مستقل ایرانی در فضا تلفیق شود. این امر نه فقط دقت موشک‌ها را به طور معجزه آسا بالا می‌برد بلکه در یک افق زمانی کوتاه، با توجه به توان موشکی فعلی ایران، امکان ‘انهدام اهداف در فضا’ را هم به ایران خواهد داد.

پنجم- در افق آینده، یک پدیده بسیار خارق العاده‌تر هم قابل مشاهده است و آن چیزی است که ‘همگام سازی همه یگان‌های عملیاتی در یک جنگ پیچیده’ نامیده می‌شود. مفهوم ساده آن این است که می‌توانید رفتار جنگنده‌ای را که در آسمان است با تانک و نفربر روی زمین، با کشتی روی دریا و حتی تکاور داخل جنگل ‘همگام’ کنید؛ به گونه‌ای که آن‌ها با تلفیق و به اشتراک گذاری سریع همه اطلاعات موجود، بهترین تصمیم را در کوتاه‌ترین زمان بگیرند. این بدون یک زیرساخت اطلاعات نظامی فضاپایه میسر نیست.»